In deze kwartaalcolumn graaft Remus Aussen, de hoofdredacteur van BOVATINfo, wat in het vak van de tegelzetter. Hebt u een onderwerp waar hij eens in mag graven? Mail het naar redactie@bovatin.nl! Ook als u op deze column wilt reageren, natuurlijk. R emus Aussen , hoofdredacteur bovatin
Tegels, regels & Europa
Ik heb nu een aantal keren de vergaderingen van de EUF bijgewoond. En, met mijn – beperkte, maar dankzij mijn ‘overheidstijd’ toch wel aanwezige – ervaringen met ‘Brussel’ kan ik vaststellen dat de EUF zich toch wel langs dezelfde lijnen voortbeweegt: zaken gaan langzaam, en landen maken ruimhartig gebruik van het recht om de hakken in het zand te zetten. Is dat een slechte zaak? Nee, want een land heeft een democratisch recht om op te komen voor zijn eigen tradities en belangen. Anderzijds zouden landen wel over hun eigen schaduw kunnen springen wanneer het gaat om zaken waar iedereen het voor bijvoorbeeld 80% eens is, en waar men, als de hakken in het zand gaan, uiteindelijk voor 0% zelf de eigen doelen realiseert.
Peter Goegebeur, onder andere voorzitter van de technische commissie van de EUF, is een Europeaan. Hij doet al heel wat jaren zijn uiterste best om een zekere eenheid te brengen in verwerkingsmethoden. Niet om de tegelzetter op een rechtekomkommermanier de wet voor te schrijven, maar om de tegelzetter – alle tegelzetters! – te beschermen tegen de willekeur van de ‘ontevreden consument’, die kan roepen wat hij wil over of slabs wel of niet goed verwerkt zijn zolang er geen gezaghebbende (Europese!) kaders zijn. Hij zorgde ook op een vriendelijke manier ervoor dat de producenten van slabs wakker werden, en zich realiseerden dat je wel tegels van 3600x 1700 millimeter kunt bakken, maar dat je er dan ook voor moet zorgen dat die verantwoord verwerkt kunnen worden. En dat showroommedewerkers ze niet als warme broodjes gaan verkopen. Want zulke stokbroden krijgt niet iedereen in zijn achterbak. Die missie is gelukt: het bestuur van de Confindustria Ceramica realiseert zich dit terdege, en denkt volop mee over verwerking en ‘guidelines’. En draagt op alle fronten bij aan verspreiding van vakkennis, getuige ook de steeds professionelere ‘Città della Posa’ en onlangs het voorstel om internationale bijeenkomsten over slabs te beleggen. “Maar zorgen jullie dan svp vanuit jullie vakkennis voor gebruikersinstructies’. Waar jaren terug de Technische Commissie (lees: Peter Goegebeur) met een voldragen stuk over de ‘guidelines’ achter de hakken van de Duitssprekende landen in het EUF-bestuur bleef hangen (‘Het mogen geen normen zijn, maak er verwerkingsinstructies van!’), gebeurde dit nu toch opnieuw met de verwerkingsinstructies: in plaats van een zoeken naar een communautaire overeenstemming (waar is een Europees overlegorgaan nou eigenlijk voor…?), legde een paar landen met hun opvattingen over millimeters opnieuw de totstandkoming van de verwerkersinstructie lam. En werd Peter Goegebeur zo ongeveer gesommeerd om te zorgen voor even zoveel verwerkersinstructies als er verschillende opvattingen waren over ‘de millimeters’. Ik zou zo ongeveer de handdoek in de ring gegooid hebben – gevuld met tegels, that is – maar Peter gaat er mee aan het werk. Waarmee er straks instructies zijn voor vele landen, in een onoverzienlijke en daarmee tamelijk lastige diversiteit.
Inhoudelijk dieptepunt was een Duitse wens om de trilapparaten die (toch al enige tijd op de markt) gebruikt worden om slabs in de specie te kloppen, uit de instructie te verwijderen. Spreker had geen ervaring met- en dus geen vertrouwen in de resultaten met die machines, aangezien in Duitsland niet ‘gerutteld’ werd (wat toch echt iets anders is). En dat terwijl nog onlangs in editie 2021-2 van dit(!) blad een artikel van PCI’s technical director Prof. Dr. Josef Felixberger te lezen viel, die deze methode voorwaardelijk maar wel van harte aanbeval. Tijdens de bijeenkomst van de besturen van EUF en Confindustria noemde Raimondi S.P.A.’s CEO Ivan Raimondi het koste wat het kost vasthouden aan afwijkende landelijke normen ‘utopisch’. “Betrek de tegelzetter erbij, en neem de praktijk als uitgangspunt!” , bepleitte hij, en met de nodige steun. En dan had hij de discussie over de trilapparaten nog niet eens gehoord.
