iK ben geen tegelzetter maar…

in deze kwartaalcolumn graaft remus aussen, de hoofdredacteur van bovatinfo, wat in het vak van de tegelzetter. hebt u een onderwerp waar hij eens in mag graven? mail het naar redactie@bovatin.nl!ook als u op deze column wilt reageren, natuurlijk.

De steDenBoUWKUnDIge, De arcHItect, De tegelzetter en HUn commUnIcatIeaDvIseUr…

een tijdje terug naar een documentaire over het wereldwijd scorende (380 man grote…) architectenbureau Mvdrv uit rotterdam gekeken: over architect/stedenbouwkundige Winy Maas die zich moet bewegen tussen visie op stad en mens tegenover winst en politieke belangen. Wat een brein heeft die man, en wat een tijd- en kwaliteitsverlies levert het op als je jouw puur door esthetiek en kwaliteit ingegeven ontwerpen moet verdedigen tegen paniekerige chinese opdrachtgeversprojectgroepen die zich haasten om alvast te roepen wat ze denken dat hun investeerder of eindbaas wel zal willen veranderen… Hij vindt het zichtbaar moeilijk om geïnspireerd te blijven, en niet te vervallen in repeterende architecten- en makelaarstaal (‘humaan’, ‘radicaal’ ) tijdens het overeind houden van zijn ontwerpvisie.

carte blanche dus voor de architect? Hij moet wel recht doen aan de opdrachtgever en aan degene die het moet realiseren. Helaas is bij de ontwerpfase zelden of nooit een tegelzetter betrokken… Want het is wel fijn als een ontwerp niet alleen te betalen is, maar ook te doen. al mag de spanning wat mij betreft lekker hoog oplopen: krijg je warmte van…

sowieso: met inbreng moet je als architect èn als vakman wel om kunnen gaan, anders wordt creativiteit sleets. immers, soms krijg je ook cadeautjes… ik heb een paar toekomstvisies voor steden mogen maken, en daarbij was ik juist degene die de visie samenstelde uit inbreng van zowel beleidsmakers, vaklieden als bewoners met oog voor hun wijk. ooit in een wijk een paar aldaar wonende bouwvakkers met veel humor een architect zien corrigeren op de hoogte van de naar binnen openende ramen in een keuken… die volgens het ontwerp in één keer het aanrecht zouden schoonvegen.

soms krijg je trouwens even geen cadeautjes. ik leidde ooit een sessie samen met een andere Mvdrv-topper, en we hadden zo’n last van een van tv naar ZZp geparachuteerde oud-presentator die een wankele en daarvoor ontvankelijke burgemeester wenste te behagen, dat andere aanwezigen hun cadeautjes maar bij zich hielden... ik moest hier tijdens die documentaire weer aan denken: hoe voluit kun je gaan als iemand onder het mom van ‘inbreng’ blijft saboteren? Nu, met weer wat meer ervaring in de tas: het gesprek stilleggen, persoon even apart nemen en laten verwijderen… en het vervolg voor lief nemen (die burgemeester was mijn opdrachtgever…). anders dan zoals beau van erven dorens deed met zijn ‘koppen dicht!’, tijdens zijn programma (wat waren zijn gasten de dagen erna braaf!), maar in feite doe je op een beleefde manier hetzelfde.

Hoe mooi je je plan ook hebt gemaakt, ook als stedenbouwkundige moet je goed met je cadeautjes omgaan… in vlaardingen, tijdens een inspraakavond over een stedenbouwkundig plan in de vorige eeuw, bereikte ik als communicatieadviseur ooit overeenstemming over de positie van een nieuwbouwelement met een bewonersgroep. en melde ik dat bij de dienstdoend stedenbouwkundige, directeur van een bekend bureau uit almere. “Jij hebt mijn ontwerp verziekt!”, beet hij me toe. absoluut. Het zag er uit de lucht ineens minder leuk uit, maar daar woonden geen bewoners. die woonden in- en kenden die wijk. die hadden bovendien gelijk. cadeautje.

als bassist speel ik ‘in dienst van het liedje’. Het gaat niet (alleen…) om mijn baspartij, maar soms ook hoe mijn baswerk iets voor het liedje doen. daarom hoor je Mark king (level 42) ook nooit op muziek van anderen… Maar ik behoor wel mijn ambacht goed te verdedigen (warmte!)

Hoe doe jij dat als tegelzetter? ■

Reageren? redactie@BoVAtIn.nl

(bronnen: onder andere FcNews, grandviewresearch, indexbox, HibiN, vcbs e.a.)