EXOSTIS 940 by exostis free press

εξώστης

T. 500+440 1.11.12 ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Editorial Μπαίνουμε στον Υδροχόο. Είναι εποχή για περιέργα τραγούδια και φευγά-

Ξανά στις αίθουσες λοιπόν. Είναι η ώρα να αφεθείς στην αλήθεια του Γα-

τες ταινίες. Στη φετινή παρέλαση δεν σε πήρα απ’ το χέρι να χαρούμε την

βρά και του Καουρισμάκι. Για να σωθούμε 10 μέρες από την πραγματικό-

φθινοπωρινή βόλτα στην παραλία. Η πόλη έμοιαζε απελπιστικά αποκλει-

τητα. Όπως πέρυσι, που ψάχναμε την επόμενη καλή ταινία αλλά και εκεί-

σμένη σε αυτή την αίσθηση ελευθερίας που γιόρταζε. Όλα μοιάζουν τόσο

νον τον μυστηριωδη νέο πρωθυπουργό που το όνομα του αρχίζει από Π.

προφανή αλλά τίποτα δεν είναι απόλυτα αυτονόητο. Στο facebook επιφανείς προοδευτικοί και κατά φαντασίαν επαναστάτες βγάζουν επιτέλους τη

Φευ! Είχα σκοπό να σου γράψω κάτι πιο νοσταλγικό. Είχα όρεξη να σου

μάσκα τους και δογματικά σου κουνούν το δάχτυλο. Στην τηλεόραση παί-

μεταδώσω κάτι πιο συγκινητικό. Να σου συστήσω την Σινέ Θεσσαλονίκη,

ζει για πολλοστή φορά ένα παλιό σήριαλ σε επανάληψη. Εκεί δεν υπάρχει

την πόλη στούντιο μιας πραγματικής ονειροφαντασίας. Αλλά είμαι τόσο

φόβος για κάποιο επικίνδυνο φιλί. Ούτε πρόθεση απόκαλυψης μιας λίστας,

μπερδεμένος. Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας επιλέγω ακόμα τη μαγεία.

ούτε πιθανότητα για κάποιο παράτολμο δημοσιογραφικό σχόλιο.

Κόβω εισητήριο και χάνομαι για 10 μέρες στο σκοτάδι του Ολύμπιον και του Κασσαβέτη. Είναι ένα σκοτάδι πιο γλυκό από το σκοτάδι που απλώνεται γύρω μας λίγο λίγο καθημερινά. Έχω το δικαίωμα ακόμη να ελπίζω. Και το δικαίωμα αυτό μου το δίνει το εισήτηριο που έκοψα στον εξώστη για την επόμενη προβολή! Θα με ακολουθήσεις; Γιάννης Γκροσδάνης

Περιεχόμενα Στήλες 05 Lou’s Favs 06 Mind the Art 19 Εξώστης Θ 23 ΑΗ|ΗΑ, 24 Borderlife 25 Αθηναϊκές Πινακίδες 25 Θεσσαλονίκη επιτόπου 26 Μεθυσμένο παραμύθι 26 Υπεραστικό κορίτσι 27 Urbanities. 29 Rita Van Shangay 30 The Zodiac. Θέματα: 09 Συνέντευξη: Τάσος Παλαντζίδης 10 Συνέντευξη: The Soul Jazz Orchestra 12 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 22 Ένα βιβλίο για την κινηματογραφική Θεσσαλονίκη

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ: Ο Εξώστης, σας πάει στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Συντονίσου στο fb page και στο twitter του Εξώστη και μάθε το πως! 4 μονές προσκλήσεις για τις κινηματογραφικές αίθουσες Ολύμπιον και Ζάννα. Στείλτε mail γράφοντας: Ολύμπιον, Ζάννα αντίστοιχα και ονοματεπώνυμο μέχρι την Παρασκευή στις 12μ.μ στο diagonismos@exostispress.gr. Οι νικητές θα ενημερωθούν με προσωπικό mail και θα ανακοινωθούν στο fb του Εξώστη.

Ταυτότητα Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Διεύθυνση περιοδικού: Σίμος Βασιλειάδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός κινηματογραφικής ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης • Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Assistant art director: Αντώνης Γιαννόπουλος, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου • Διόρθωση κειμένων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονομική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων: Χρήστος Κουλεμάνης • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης • IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Λιάνα Γερασοπούλου, Μάρα Τσικάρα, Γιάννης Βασιλείου, Τάσος Μελεμενίδης, Παναγιώτης Κουντουράς, Κυριάκος Αθανασιάδης, Μάνος Λαμπράκης, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Γιάννης Χατζηγώγας, Αλέξανδρος Μελής, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, Rita Van dengayged, Σπύρος Κουζέλης. • Φωτογράφοι: Aγγελική Τροκάνα, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Καρολίνα Τσιρογιάννη, Νίκος Ράκκας • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία: Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr

• e-mail: info@exostispress.gr • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577 Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού. 3

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Alexis Anastasiadis -->@alexis1055rock Είχα ξεχάσει μία βρεγμένη πετσέτα μέσα στα άπλυτα, και με επισκέφτηκε η πράσινη ανάπτυξη. Εγώ φυσικά όλο οικολογική χαρά και τέτοια. Χρυσηίδα -->@Cressida_K Kλείνομαι στο ασανσέρ και παίρνω τον άντρα μου να του το πω. Μακάρι να κοπεί και το σκοινί λέει. Προφανώς και με λατρεύει. P_L_1 @p_l_1 --> Να σας δω μετά τί θα κάνετε όταν η τιμή του αστακού του Ατλαντικού ανέβει στα ουράνια #Sandy peppe @Ignatios_Dalton --> Φεύγω μαμά,πάω για τένις.. -ρακέτα να πάρεις.. νοματαιοι --> Εκκρεμούν ακόμα 345.000 Τάσος_Άφιλτρος@tasS_O_S να γίνεις συ κ βγουν στη φορα. Μπορείς με καταθέσεις στην Ελβετία να ε. #Orse ήρωάς αγνωστε δημοσιογραφ

Είρων @Eirwn -->Έχω κίρρωση ήπατος. -Ότι έχεις, καλό είναι. -Ας πιούμε σ’ αυτό. Τζεησον ΣτεηΘαν @Than_Alien --> Εγω δεν εχω αναγκη να γιορτασω σημερα,μου υπενθυμιζει την επετειο η κοπελα μου καθε φορα που της ζηταω να το κανουμε απο πισω

Τζεησον ΣτεηΘαν@Than_Alien --> Ας δωσει και βολες στην Μαν Γιου δεν πειραζει adiasistos @adiasistos -->Όταν προεκλογικά είχε επικαλεστεί τη βοήθεια της Παναγίας ο Σαμαράς γελούσαν κάποιοι αλήτες. Οι δεσμεύσεις τώρα πραγματοποιούνται!!

Sheik Yerbutti@sheikyerbutti --> Μαλάκαμου μετά την Κανέλλη πρέπει να υπερασπιστούμε τον Βλαξεβάνη; ποιά κουφάλα παίζει με τα νεύρα μας; τι αμαρτίες πληρώνουμε μον ντιέ;

Stathis Gontinos @StathisGont --> Θα έπαιζ ε και η ΑΕΚ στην Ευρώ πη αλλά οι περισσότεροι παίκτες της έχουν απογευματινό ωράριο στο σχολείο.Μας έφαγε το εκπαιδευτικό σύστημα. Τάσος_Άφιλτρος @tasS_O_S --> Oxι μωρέ δε σέρνεται ο υπολογιστης μου απλά τον ζήτησαν το σαβ/κο σε μια έκθεση με σπάνια ερπετά. fevgas @Fevgw --> Ο Βαξεβανης ειναι η επιτομη της drama queen Jim Adams @niatskas --> Αγάπη είναι να την ταΐζεις στο στόμα. Καρύδια με μέλι μπας και πιάσει το υπονοούμενο το ζώον. 5

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Mind The Art

Πέμπτη 1/11 True & Fake stories O James Enox στην γκαλερί Toss Βηλαρά 1 με γωνία Συγγρού Η έκθεση θα διαρκέσει 10 μέρες!

Παρασκευή 2/11 To 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ/ νίκης, πιστό στο καθιερωμένο του ραντεβού, θα πραγματοποιηθεί από τις 2 έως τις 11 Νοεμβρίου 2012. Ταινίες απ’ όλο τον κόσμο, κινηματογραφικές εκπλήξεις, σημαντικοί προσκεκλημένοι, αφιερώματα, masterclasses, ανοιχτές συζητήσεις και παράλληλες εκδηλώσεις, θα συνθέσουν το κινηματογραφικό δεκαήμερο της διοργάνωσης.

Σάββατο 3/11

Βαφοπουλείο Πνευματικό Κέντρο Ημερίδα: «Ιστορία της Ρωσικής παρουσίας στη Θεσσαλονίκη και Βόρεια Ελλάδα» Ομιλητές: Αντώνιος-Αιμίλιος Ν. Ταχιάος, σλαβολόγος, ομότιμος καθηγητής του Α.Π.Θ. Αλεξέι Ποπώβ, Γενικός Πρόξενος της Ρωσίας στη Θεσσαλονίκη Πρωτοπρεσβύτερος Γρηγόριος Σταμκόπουλος, γενικός διευθυντής του ΕΚΠΥ “Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς” Πάβελ Σελιβάνωβ, πρόεδρος της Ένωσης των Επιγόνων των Ρώσων μεταναστών πρώτου κύματος Γέροντας Ιωακείμ, Ιερά Σκήτη Αγίας Άννης Αγίου Όρους Κωνσταντίνος Γκαμπαερίδης, πρόεδρος, Συνδέσμου Παλιννοστούντων Επιχειρηματιών της Αλεξανδρουπόλεως Ιωάννης Ζελίλωφ, πρόεδρος, Συλλόγου Παλιννοστούντων “Επιστροφή”. (Αίθουσα Θεάτρου), ώρα 19.00

Σάββατο 3/11 - 1/12

Το εβδομαδιαίο πολιτιστικό έντυπο της πόλης «εξώστης» παρουσιάζει στα πλαίσια του 53ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τους μοναδικούς «Souljazz Orchestra», το Σάβ. 03 Νοεμβρίου στην Αποθήκη Γ’ στο λιμάνι. Τα ανερχόμενα αστέρια της παγκόσμιας εναλλακτικής jazz σκηνής, οι Souljazz Orchestra από την Ottawa του Καναδά για μια και μοναδική εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη. Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί με την υποστήριξη της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του ιδρυμάτος Ωνάση.

Ράνια Ράγκου: Noble lies – Tracey Snelling: Nothing γκαλερί TinT Στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Χρυσ. Σμύρνης 13 tel. + 30 2310 235 689 - fax + 30 2310 220 191 - tint@otenet.gr - www. tintgallery.gr

Είσοδος Ελεύθερη ώρα 21.00

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Σάββατο 3/11

Παρασκευή 2/11

ΚΥΡΙΑΚΗ 4/11 NITS Live Η θρυλική μπάντα των ‘80s έρχεται Θεσσαλονίκη στο club του Μυλου έχοντας πρόσφατα κυκλοφορήσει νέο άλμπουμ. Ανδρέου Γεωργίου 56, περιοχή Σφαγεία Προσελευση: 20:30 Τηλ: 2310 510081, 6989939594 Εισιτηριο θεάματος: 23ευρώ, προπωληση: 20ευρώ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ: ΙΑΝΟΣ, TICKET HOUSE, STEREODISC e-ticket (20ευρώ): www.ticketservices.gr

To ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ και το Εργαστήρι Δραματικής Τέχνης, παρουσιάζουν, στη Θεσσαλονίκη, για λίγες μόνο παραστάσεις, μέχρι και τις 16/12, κάθε Σάββατο και Κυριακή, 9μμ. το έργο « ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΟ ΠΑΛΕΡΜΟ» Κασσάνδρου 132 Τ. 2310 216567

Παρασκευή 9/11 Έκθεση Φωτογραφίας «Ανοιχτοί Χώροι» στον «Πολυχώρο Εικόνας Κούνιο» μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου 2012. Πρόκειται για ομαδική έκθεση των μελών της ομάδας «Φωτοδός», η οποία επιδιώκει ένα διάλογο με την έκθεση «Ανοιχτοί Τόποι» της ομάδας «Φωτοπόροι», που πραγματοποιήθηκε στην ίδια αίθουσα τον Ιούνιο. Κούνιο: Κομνηνών 24 (Λουλουδάδικα) τηλ. 2310 271003

Mind The Art

Σάββατο 10/11 CHORUS IIFE ΜΙΚΤΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΜΑΙΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης Με αφορμή τα 25 χρόνια συνεχούς δημιουργίας γιορτάζουμε με μια Μουσική Παράσταση, όπου η Χορωδία συμμετέχει σαν σύνολο και σαν μονάδες σε έργα από Pink Floyd μέχρι Carmen και Queen με χορογραφίες τού Γιάννη Μαργαρώνη, Σκηνογραφία και Σκηνοθετική επιμέλεια του Θανάση Κολαλά και Διεύθυνση της Μαίρης Κωνσταντινίδου. ώρα 21:00

Σάββατο 10/11

3 Νοεμβρίου 2012 εώς 3 Μαρτίου 2013

CREATIVITY FOR.TH. - kick-off Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης To CREATIVITY FOR.TH απευθύνεται σε όλους όσους χρησιμοποιούν τη δημιουργικότητα, τη γνώση και την καινοτομία ως κινητήριες δυνάμεις της επαγγελματικής τους δραστηριότητας.

ATHENS CALLING

Μέσα από μία σειρά δράσεων, συνεργιών, εργαλείων, εφαρμογών και στρατηγικών το CREATIVITY FOR.TH αναδεικνύει το ρόλο που παίζει η δημιουργία στη διαμόρφωση της σύγχρονης ταυτότητας της Θεσσαλονίκης. Το kick-off του CREATIVITY FOR.TH χωρίζεται σε δύο μέρη: • Στο πρώτο μέρος (12:00-13:00) θα γίνει η δημόσια παρουσίαση του CREATIVITY FOR.TH, στη δημιουργική κοινότητα της πόλης, στους ενδιαφερόμενους φορείς και επιχειρηματίες και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. • Στο δεύτερο μέρος (13:00-14:30) θα γίνει μία συνάντηση εργασίας στην οποία θα παρουσιαστούν στους δημιουργούς αναλυτικά όλες οι δράσεις και τα εργαλεία του CREATIVITY FOR.TH με σκοπό τη μεταξύ μας συζήτηση, συνεργασία και επανατροφοδότηση (feedback).

ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ Ο Χέλμουτ Νιούτον (1920-2004) προκάλεσε και πολλές φορές σόκαρε με το φωτογραφικό έργο του, μέσω του οποίου κατόρθωσε να αποδώσει με χαρακτηριστικό τρόπο την ομορφιά, τον αισθησιασμό, το χιούμορ και τη βία που ένιωθε ο ίδιος να διέπουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων που συναντά κάποιος στον κόσμο της μόδας, της πολυτέλειας, του χρήματος και της εξουσίας. Η έκθεση αποτελεί αναδρομική καταγραφή του έργου του Νιούτον και καλύπτει τις βασικές θεματικές της δουλειάς του, όπως είναι η μόδα, το γυμνό, το πορτραίτο, το σεξ, το χιούμορ... Το έργο του θεωρείται κατ’ εξοχήν κλασικό και αποδεικνύει ότι ο Νιούτον δεν ήταν μόνον ένας φωτογράφος μόδας, αλλά ένας καλλιτέχνης που, καταρρίπτοντας όλους τους περιορισμούς της φωτογραφίας, πειραματίστηκε με θέματα και είδη και διεύρυνε τα όρια της σύγχρονης οπτικής κουλτούρας με το μοναδικό όραμά του.

Τρίτη 4/12 Sex and the UniverCity by EEFIE Η Επιστημονική Εταιρεία Φοιτητών Ιατρικής Ελλάδας - Ε.Ε.Φ.Ι.Ε (παράρτημα Θεσσαλονίκης) διοργανώνει στην αίθουσα τελετών του Α.Π.Θ, Ημερίδα σεξουαλικής υγείας με επίτιμο ομιλητή τον Σεξολόγο Θάνο Ασκητή. Η είσοδος είναι δωρεάν ενώ θα χορηγηθεί και πιστοποιητικό παρακολούθησης. ώρα 17:00 http://www.eefie.org.gr/

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Mind The Art

ΘΕΑΤΡΟ από 02/10 – 09/11

21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00

β) M. ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ: Ποντιακή σκηνή

ΚΘΒΕ “100 λογιών ζαντίας” βασισμένο στο έργο του Τζο Όρτον “Αυτά

ΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310 83 20 60): α) “Όλυμπος 2012 Εν Κρίσει μια… αλλόκοτη

που είδε ο Μπάτλερ”. Σκηνοθεσία: Τασός Παλαντζίδης. 21.00. Πε – Πα

Περιπέτεια” του Χ. Αντωνιάδη. Από την ομάδα Angels of Town. Σκηνοθε-

21.00μμ, Σα 18.00&21.00μμ, Κυ 19.00.

σία: Χριστόφορος Αντωνιάδης. Κάθε Πα-Κυ 21.15. β) “Η όπερα του ζητιά-

ΣΧΗΜΑ ΕΚΤΟΣ ΑΞΟΝΑ (2310 82 34 44): “Πορείες Τρωάδων” (με αφορμή την

νου” από την ομάδα Passatempo. Σκηνοθεσία :Γλυκερία Καλαϊτζή. Παίζουν:

τραγωδία του Ευριπίδη). Σκηνοθεσία: Αναστασία Θεοφανίδου, Αλέξανδρος

Ε. Αμπουμόγλι, Κ. Δανιηλίδης, Α. Ευθυμίου, κ.α. Παρ., Πα-Κυ, 21.15μμ (εώς

Ζαφειριάδης. Σάββατο-Δευτέρα, 21.00. Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά

25/11) γ) “Χερ Κόλπερτ” Σκηνοθεσία: Αχ. Ψαλτόπουλος. Παίζουν: Στ. Βα-

των θεατών

φειάδης, Α. Κασιούμη, Στ. Μούρκος, Χ. Μυλωνάς, Ε. Τσάκουρη. Κυ – Τρ

club DHARMA (6971997255 & 6977282020): «Τράβα μαλλί… ανεβαίνου-

21.00μμ. (εώς 23/12) δ) “Μαριχουάνα Στοπ” σε διασκεύη - σκηνοθεσία :

με!». Σκην. Γρ. Παπαδόπουλος. Κάθε Δευτέρα, 20.30 μμ.

Χριστόφορος Αντωνιάδης. Κάθε Δευτέρα – Τρίτη 21.30 (εώς 20/11)

ULTIMO PIACERE (2313 01 25 86): «15 ολόκληρα…λεπτά» Σκηνοθετική επι-

ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ (2310 22 92 49) : α) “Μια φορά στο Μεξικό” Σκην.: Νίκος

μέλεια: Γιώργος Σουλεϊμάν. 19/10-09/11. Είσοδος ελεύθερη

Σακαλίδης. Παίζει ο Θωμάς Βελισσάρης. Κάθε Δευτέρα στις 21.15μμ β)

Studio ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ (2310 21 65 67): “Νύχτες στο Παλέρμο” Σκηνοθεσία:

“Σταθμοί” συνεργασία με το μουσικό σύνολο Πλειάδες. Σκηνοθεσία: Νίκος

Γιώργος Γκασνάκης – Κώστας Ταρπατζής. Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις

Σακαλίδης. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακη στις 21.15μμ

9:00 μ.μ (εώς 16/12)

ΑΝΑΤΟΛΗ (2310 32 20 94): “Άνω Αυστρία” του Φραντς Ξάβερ Κρετς. Σκη-

VIS MOTRIX (2310 22 81 61): “Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών” του

νοθεσία: Βαγγέλης Ρικούδης. Σά-Κυ στις 21.00. Από 3/11-15/12

Δ. Δημητριάδη. Σκηνοθεσία: Αθανασιος Τόμμυ Σκλάβος Παίζουν: Κλειώ-

ΑΥΛΑΙΑ (2310 23 77 00): “Το Παρτάλι” του Θ. Γρηγοριάδη. Σκηνοθεσία: Στ.

Δανάη Οθωναίου, Ευγενία Σαμαρά, Τίνα Λεωνορά, Αθανασιος Τόμμυ Σκλά-

Κρασανάκης. Παίζει: Χ. Στέργιογλου. Τε – Σά: 21.00, Κυ: 20.00. (Εώς 4/11)

βος. Κάθε Πα-Σα-Κυ, 21.15μμ.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51): “Όσα παίρνει ο άνεργος” πολιτική επιθεώρηση των Λ. Μπέλλου και Γ. Γαλίτη. Σκηνοθεσία: Άννα Βαγενά. Από 24/1004/11. Κάθε Πα-Κυ, 21.00.

ΠΑΙΔΙΚΑ:

ΔΗΜ. ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ - ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (2310 458 591-2): “Ρίττερ,

ΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310 83 20 60): «Ο Τζακ κι η φασολιά» από την θεατρική εται-

Ντένε, Φος” του Τ. Μπερνχαρντ. Σκηνοθεσία - παίζουν: Δημήτρης Κατα-

ρία Νεφέλες. Σκην: Παντελής Καραγιάννης. Κάθε Κυριακή, 11.30 π.μ.

λειφός, Άννα Κοκκίνου, Ράνια Οικονομίδου. Τρ, Πε-Σα 20.00 & Τε, Κυ 19.00.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51) : “Ο Εγωιστής Γίγαντας” του Ο. Ουαϊλντ.

ΕΓΝΑΤΙΑ (2310 22 51 72): “Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου” Σκην: Π. Ζούλιας,

Από την Παιδική Σκηνή Θεσ/νικης. Διασκευή- σκηνοθεσία: Λένα Γεργιάδου.

Παίζει η Νένα Μεντή. Τε & Κυ: 19.00 Πέ - Σά: 21.15. Παράταση για λίγες

Κάθε Κυριακή, 11:30

ακόμα παραστάσεις.

ΒΑΣΙΛΙΚΟ (2315 200000) : “Πήτερ Παν” Σκην. Γ. Καλαντζόπουλος. Κάθε

ΘΕΑΤΡΟ 90 ΜΟΙΡΩΝ (2315 00 19 60): “Χωρίς Ανάσα” του Ι. Μυλωνά. Σκηνο-

Κυριακή 11.00&15.00

θεσία: Ι. Μυλωνάς. Από 05/10 – 29/12. Κάθε Πα-Σα, 21.00.

ΔΗΜ. ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ - ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (2310 458 591-2): «Ένα σπίτι

ΘΕΑΤΡΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ (2310 21 03 08 & 6974 39 77 44): “Ψάρι στα

παραμύθια» της Λίνας Νικολακοπούλου και του Σταμάτη Κραουνάκη. Σκη-

χείλη”. Σκηνοθεσία: Β. Τσικάρας. Σα-Κυ: 21.15.

νοθεσία – χορογραφία: Τατιάνα Μύρκου. Κάθε Κυριακή: 12μμ

ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΑ (2310 23 27 99) : α) “Ιnsenso” του Δ. Δημητριάδη. Σκην: Δαμ.

ΕΓΝΑΤΙΑ (2310 22 51 72): «Οι άθλοι του Ηρακλή» Κείμενο - σκηνοθεσία:

Κωνσταντινίδης. Παίζει: Αναστάσης Δ. Ροϊλός. Σά- Κυ: 21:30 β) “Άγρια Μο-

Κάρμεν Ρουγγέρη. Κάθε Κυριακή στις 11:30 & 15:00

ναξιά” Από την Καλλιτεχνική Ομάδα Perros. Σκηνοθεσία: Σπύρος Αθηναίου.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ KRISTIBONI (2311 21 03 05): «Ο Φασουλής και η μάγισσα Μπα-

Πε – Κυ: 21.00

χλεβίτσα». Κάθε Κυριακή, 12.00μμ. Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά

ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ (2310 42 39 25): “Night Club Plata Monas” Κείμενο/Σκη-

ΘΕΑΤΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΟΝΕΙΡΟΥ (6972 70 28 70): “Μαγική απειλή στο Τρουφοχώρι”

νοθεσία: Στέλιος Χατζηαδαμίδης Πε-Σά: 21:00 και Κυ: 20:00

των Αλ. Ροβέρτου και Μ. Μυλωνά. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ.

ΚΟΙΤΩΝΕΣ – ΣΤΡ. ΚΟΔΡΑ (6945 260308 για Vodafone, 6985 858932 για

ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (2310 83 49 96): Αλλαντίν. Σκην: Ταμίλα Κουλίεβα. Διασκεύη:

Cosmote): «Τίποτα δικό μου» του Edward Bond. Σκηνοθεσία: Β. Οικονό-

Φώτης Σπύρος. Κάθε Κυριακή 11.30 και 15.30

μου. 03 – 26/11, Πα-Δευ 21.00 και Κυ 20.00.

ΟΛΥΜΠΙΟΝ - ΝΕΟ ΘΕΑΤΡΟ (2310 22 22 99): «Το Όνειρο του Σκιάχτρου»

ΜΠΕΝΣΟΥΣΑΝ ΧΑΝ (6982 03 11 99): “Φόβος” του Edgar Allan Poe από το

του Ευγένιου Τριβιζά Κυριακή 14 & 21 Οκτωβρίου στις 11.30 το πρωί.

Θέατρο του Άλλοτε. Σκηνοθεσία: Β. Δουμανίδου. Πέ- Πα στις 22.00μ.μ.

ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΕΡΜΟΥ (6945 260308): “Η Μυλωνού” από το θεατρικό σχήμα

και Σά στις 00.00μ.μ. Ακατάλληλη για ανήλικους.

Μικρός Βορράς. Σκην: Τ. Ράτζος. Κάθε Κυριακή, 10.30&11.30 π.μ.

ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ (2310 28 54 52): α) “Ο Εχθρός Λαός”. Σκηνοθεσία: Μα-

ΦΙΞ IN ART (2310 50 00 34): «Στη χώρα των Ονείρων» της Εύας Ιεροπού-

ρία Μπαλτατζή. Κάθε Σάββατο-Κυριακή, 20.00μμ, 20/10-21/12, β) “Αφιέ-

λου. Σκηνοθεσία: Αστέρης Πελτέκης . Κάθε Κυριακή στις 12:00

ρωμα στον Ιωσήφ Αναστασίου: Εμείς Οι Άλλοι - Ριζική Θεραπεία”.

NODO JUNIOR (2310 749230): “Ο μικρός Πρίγκηπας”. Κάθε Κυριακή στις

Σκηνοθεσία: Μαρία Μπαλτατζή. Από 19/10 & κάθε Παρασκευή, 21.30μμ.

11:30 το πρωϊ.

ΚΘΒΕ (2315 20 02 00): α) ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ : «Έλα απόψε στου… Μελά». Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλατζόπουλος Τετάρτη, Κυριακή στις 19.00 Πέμπτη, Παρασκευή στις εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Mind The Art

Του Γιάννη Γκροσδάνη - Φωτό: Γιώργος Χρυσοχοϊδης

Τάσος Παλαντζίδης 100 λογιών ζαντίας

στη Ποντιακή Σκηνή του ΚΘΒΕ Το τι είδε ο Μπάτλερ στο έργο του Τζο Όρτον δεν θα το μάθουμε ποτέ. Άλλωστε ο τίτλος του έργου είναι αλληγορικός και δεν υπάρχει κανένας μπάτλερ. Σίγουρα όμως έχουμε την ευκαιρία να δούμε πως μπορεί να διασκευαστεί ο Τζο Όρτον στα ποντιακά και να αποτελέσει θαυμάσιο υλικό που δένει σε μια παράσταση επί σκηνής ένα έργο με σαρκασμό και την ποντιακή παράδοση. Την μαγική συνταγή που μεταφράζεται σε 100 λογιών ζαντίας (δηλ. σε 100 διαφορετικές τρέλες) αυτής της συνύπαρξης περιγράφει στον Εξώστη ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Τάσος Παλαντζίδης. Τζο Όρτον στα ποντιακά; Ακριβώς! Και με την επισημανση ότι πρόκειται για ελεύθερη απόδοση. Βέβαια να θυμάστε ότι ο τίτλος του έργου (σσ. Τι είδε ο Μπάτλερ) είναι μια αλληγορία. Απ’ όσο γνωρίζω δεν έχει γίνει κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν. Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της συνύπαρξης Όρτον και ποντια-

Η διασκεύη πως ακριβώς έγινε; Η διασκεύη έγινε με βάση τόσο το

κής παράδοσης; Ο σκοπός είναι ένα μείγμα πραγμάτων. Από τη μια το

πρώτοτυπο αγγλικό κείμενο όσο και με βάση την ελληνική μετάφραση. Ο

ΚΘΒΕ ήθελε να επανιδρύσει την ποντιακή σκηνή. Εγώ, πάλι, είχα σκοπό

Όρτον σχολιάζει την έλλειψη επικοινωνίας των ανθρώπων και παρουσιά-

να ανεβάσω μια τέτοια παράσταση. Κάποια στιγμή διαβάζοντας το κεί-

ζει την δυσκολία αυτη ακόμη και σε μια μικρή κοινωνία. Αν κάτι ξεκινήσει

μενο θέλησα να κάνω αυτό το πάντρεμα. Το ένα συνέπεσε με το άλλο

λάθος θα συνεχίσει και να είναι λάθος αφού συνέχεια θα το συναντάς

και έτσι καταλήξαμε σε αυτή την θεατρική συνάντηση. Ο τελικός σκοπός

εφόσον δεν κάνεις κάτι για να το διορθώσεις.

πάντα είναι να κάνουμε θέατρο για τον κόσμο. Σε αυτή τη φάση που είμαστε η παράδοση πόσο χρήσιμη είναι; Αυτή η προσπάθεια σύστασης ποντιακής σκηνής έχει γίνει και

Νομίζω πως στη φάση αυτή είναι που την έχουμε ανάγκη περισσότερο

στο παρελθόν βέβαια. Πράγματι. Έχει γίνει άλλες τρεις φορές αυτή η

από κάθε τι άλλο. Παράδοση βέβαια είναι και η οικογένεια. Υπό αυτό το

προσπάθεια από το ΚΘΒΕ. Εγώ πάντως ξεκίνησα αυτή τη συνεργασία χω-

πρίσμα η οικογένεια είναι πιο αναγκαία ποτέ. Όμως πρέπει να προσεγγί-

ρίς να υπάρχει αυτή η πρόθεση. Θέλω να πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα

ζουμε με ψυχραιμία και προσοχή το κάθε τι.

ικανοποιήσει το κοινό χωρίς να χρειαστεί να επανιδρύεται ξανά και ξανά μια τέτοια σκηνή. Θεωρώ πως είναι απαραίτητο, όταν μια πόλη σαν τη

Βλέπετε να προσεγγίζουμε τις καταστάσεις που ζούμε με ψυχραι-

Θεσσαλονίκη έχει τόσους πολλούς Ποντιους μια παράσταση να αφορά

μία; Έχω την αίσθηση πως η φάση που ζούμε μας έχει μεταβάλλει σε

και αυτό το κοινό. Κι χωρίς να αποτελεί απαραίτητα θέατρο αποκλει-

πανικόβλητους και θυμωμένους ανθρώπους. Χρειάζεται να ηρεμήσουμε

σμένο, μόνο για Ποντίους. Στο 100 λογιών ζαντίας δεν μας ενδιαφέρει

και να σκεφτούμε πιο νηφάλια για να βρούμε τις πρέπουσες λύσεις. Αλ-

μόνο η παράδοση. Και επίσης έχουμε και υπότιτλους για όσους θέλουν

λοίμονο αν είναι διαφορετικά. Με ανησυχεί πως αν δεν υπάρξει αυτή η

να δουν την παράσταση και τους εμποδίζει η μη γνώση της ποντιακής.

ψυχραιμία τι μπορεί να κρύβει το μέλλον για τα νέα παιδιά... •

Info 100 λογιών ζαντίας (Ποντιακή σκηνή ΚΘΒΕ) Μονή Λαζαριστών – Σκηνή Σ. Καραντινός • Ελεύθερη απόδοση- σκηνοθεσία: Τάσος Παλαντζίδης • Διανομή: Τάσος Παλαντζίδης, Ιωάννα Τσερκεζίδου, Ροδούλα Τσολερίδου, Νίκος Κανατάς, Χρόνης Παυλίδης, Γιάννης Τοπαλίδης • Τετάρτη, Κυριακή στις 19.00, Πέμπτη, Παρασκευή στις 21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00 • Τηλ. κρατήσεων: 2315 200200 • Γενική είσοδος: 10 ευρώ • Kάρτα ανεργίας & πολυτέκνων: 5 ευρώ • Τιμή ομαδικού εισιτηρίου: 8 ευρώ 9

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Συνέντευξη των “SoulJazz Orchestra” στον Αλέξανδρο Μελή

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Δημιουργήθηκαν το 2002 στον Καναδά και σχεδόν αμέσως αναρριχήθηκαν στην κορυφή. Soul, Jazz, Afro, Latin αλλά και ήχοι των 60’s και 70’s μπερδεύονται μαγικά στις μουσικές τους, ενώ φανερές είναι οι επιρροές του Fela Kuti και του Μαnu Dibango. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η σύνδεση του ήχου τους με ονόματα όπως Μulatu Astatke, Quantic, Sun Ra, Coltrane, Sanders (και άλλα jazz ιερά τέρατα). Έθνικ στοιχεία, τζαζ πειραματισμοί. Aφρικάνικοι ρυθμοί και οργανικές συνθέσεις περασμένων δεκαετιών... Οι Souljazz Orchestra, αποτελούν ένα κράμα όλων αυτών των στοιχείων, προσθέτοντας στο προσωπικό του ύφος έναν πολυσυλλεκτικό ήχο που προκύπτει από το συνδυασμό μουσικών παραδόσεων από γωνιές του κόσμου, και θα εμφανιστούν το Σάββατο 03 Νοεμβρίου στην Αποθήκη Γ΄ στο λιμάνι στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο πάρτι που διοργανώνει ο Εξώστης. Ο πρώτος δίσκος της μπάντας ήταν το Uprooted, κυκλοφόρησε το 2005, αλλά ο περισσότερος κόσμος σας γνώρισε το 2006 μέσα από το απροκάλυπτα πολιτικό single “Mista President”, από το δεύτερο δίσκο σας Freedom No Go Die. Εάν ο “Κύριος Πρόεδρος” διάβαζε αυτή τη συνέντευξη τι θα θέλατε να του πείτε; Λοιπόν, το “Mista President γράφτηκε κατά τη διάρκεια της θητεία του Μπους, και το κομμάτι προοριζόταν για αυτόν αρχικά. Αλλά κατ’ επέκταση το συγκεκριμένο κομμάτι μπορεί αναφέρεται σε όλους τους ηγέτες στον κόσμο που δεν έχουν ως προτεραιότητα το συμφέρον του κόσμου, και βάζουνε το κέρδος πάνω από όλα. Εάν είχα να πω κάτι στον κ. Μπους σήμερα, θα ήταν κάτι σαν “πάει καιρός... τα λέγαμε!” Ως συγκρότημα, έχετε τη βάση σας στον Καναδά αλλά από την άλλη έχετε κάνει περιοδείες σε όλα τα μέρη του κόσμου που ακούνε τη μουσική σας. Πώς νιώθετε όταν εμφανίζεστε μπροστά σε ένα ακροατήριο που προέρχεται από διαφορετικές κουλτούρες; Και πώς επηρεάζει το γεγονός αυτό τη μουσική σας; Τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά για εμάς όταν εμφανιζόμαστε μπροστά σε διαφορετικά ακροατήρια. Είμαστε οι ίδιοι μια πολυπολιτισμική και πολύγλωσση μπάντα, οπότε νιώθουμε πολύ άνετα με αυτό. Στο τελευταίο σας δίσκος Solidarity συμμετέχουν πολλοί διαφορετικοί καλλιτέχνες, από τη ζωντανή underground σκηνή του Καναδά, σε μια ποικιλία από ετερόκλητους μουσικούς, από

τη Σενεγάλη και τη Βραζιλία, μέχρι την Τζαμάικα και παραπέρα. Ποιά είναι η ιστορία που κρύβεται πίσω από το συγκεκριμένο δίσκο; Τι μήνυμα θέλει να περάσει στον κόσμο; Ο τίτλος Solidarity έχει για εμάς διττή σημασία. Από τη μία, αντιπροσωπεύει την πολιτική σκοπιά, την ανθρώπινή αλληλεγγύη μπροστά στην αδικία, την εκμετάλλευση και την ανισότητα. Από την άλλη υπάρχει και η προσωπική πλευρά, η αλληλεγγύη δηλαδή των Souljazz Orchestra και της ευρύτερης “οικογένειάς” τους, μετά από δέκα χρόνια μουσικής δημιουργίας και συνεχόμενων περιοδειών, το οποίο θεωρώ ότι είναι μεγάλο επίτευγμα. Από όλα τα μουσικά είδη του πλανήτη, διαλέξατε το ήχο του afrobeet. Τι σας γεμίζει, ως καλλιτέχνες, στο συγκεκριμένο μουσικό ήχο; Εάν ξεκινούσατε τώρα ως μπάντα, τι μουσικό στυλ θα διαλέγατε να παίξετε; Τι άλλαξε για εσάς αυτά τα τελευταία δέκα χρόνια; Τα μέσα ενημέρωσης μας βάλανε την ταμπέλα του “affrobeat” σχήματος, περισσότερο λόγω της επιτυχίας του “Mista President”. Παρόλα αυτά αν ακούσεις τη μουσική μας, θα προσέξεις ότι κάποια κομμάτια μας είναι αληθινό affrobeat. Στο “Solidarity” για παράδειγμα συνυπάρχει ήχοι afrobeat, funk, semba, salsa, reggae, béguine, mbalax, όλα παιγμένα με soul και jazz αισθητική... Ακριβώς για αυτό, θέλω να περιγράφω τον ήχο μας ως ένα μείγμα από soul, jazz, afro, latin, and caribbean. Υπήρξε μια εξέλιξη αυτά τα δέκα χρόνια, σίγουρα, αλλά ότι και να κάνουμε περιστρέφεται γύρω από αυτά τα μουσικά είδη. Δεν 11

θα αλλάζαμε τίποτα αν έπρεπε να ξεκινούσαμε πάλι από την αρχή. Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας μουσικοί; Εάν μπορούσατε να ταξιδέψετε πίσω στο χρόνο, ποιους καλλιτέχνες θα διαλέγατε να συνεργαζόσασταν για τον επόμενο δίσκο σας; Ω! Έχουμε πολλούς αγαπημένους. Fela Kuti, Duke Ellington, James Brown, Sun Ra και Hector Lavoe είναι κάποιοι που μας έρχονται στο μυαλό. Η συναυλία σας στην Θεσσαλονίκη διοργανώνεται στα πλαίσια του “53ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης”. Ποιά είναι η σχέση σας με τον κινηματογράφο; Ναι, αυτό θα είναι πολύ ενδιαφέρον. Αρκετές από τις μουσικές μας μπορούν να θεωρηθούν ως “κινηματογραφικές”, ειδικά ο δίσκος “Rising Sun”. Και ως συνθέτης είμαι επηρεασμένος από μερικούς κινηματογραφικούς συνθέτες όπως οι Lalo Schiffrin, Ennio Morricone, Michel Legrand. Δεν είναι η πρώτη φορά που θα εμφανιστείτε ζωντανά στην Ελλάδα. Πώς θα περιγράφατε τις προηγούμενες εμπειρίες σας από την αλληλεπίδρασή σας με το ελληνικό κοινό; Τι να περιμένουμε από την επερχόμενή σας εμφάνιση στην πόλη της Θεσσαλονίκης; Ευχαριστιόμαστε πραγματικά τις συναυλίες στην Ελλάδα, το κοινό είναι “δυναμίτης” κάθε φορά που είμαστε εκεί! Περιμένουμε στην Θεσσαλονίκη να γίνει ένα άγριο funk ταρακούνημα . Ανυπομονούμε! • εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Το Άγορι που έφαγε το φαγητό του πουλιού του Ε. Λυγίζου συμμετέχει στο διεθνές διαγωνιστικό

Πέρα από τους Λόφους, η νέα σπουδαία ταινία του Κ. Μουντζίου Δεν είμαι Χιπστερ, στο διεθνές διαγωνιστικό

Διεθνές Διαγωνιστικό – Ματιές στα Βαλκάνια του Γιάννη Moody Λαζάρου Θεωρώντας πως το τμήμα του διεθνούς διαγωνιστικού ενός φεστιβάλ είναι το στίγμα του, ο τρόπος που αυτό επιλέγει να αντικρίσει το σινεμά και το σήμερα, προσφέροντας βήμα σε νέους δημιουργούς, τότε το 53ο διεθνές φεστιβάλ Θεσ/ νίκης υιοθετεί μια σαφή εστίαση σε προσωπικά, υπαρξιακά και κοινωνικά δράματα με κυρίαρχα θέματα την απώλεια και την επιβίωση ατόμων και σχέσεων, αλλά και την ηθική κατάπτωση ως συνέπεια της κρίσης διαχρονικών αξιών. Στο τμήμα παρουσιάζονται 15 ταινίες (με διπλή ελληνική παρουσία, τη Χαρά και το Αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού και στην πλειοψηφία τους ευρωπαϊκές) που διεκδικούν το Χρυσό Αλέξανδρο. Με μία διεθνή (Δεν είμαι χίπστερ) και τρεις ευρωπαϊκές πρεμιέρες(Οι μικρές μας διαφορές, Ταμπούρ, Το χρώμα του χαμαιλέοντα), αν και συγκριτικά αποδυναμωμένο, το διεθνές διαγωνιστικό φιλοδοξεί να συναρπάσει.

Εδώ είναι Βαλκάνια! Στο κινηματογραφικό πανόραμα των Βαλκανίων ο δραματικός ήρωας έχει να αντιμετωπίσει, πέρα από την απάνθρωπη εφαρμογή του όποιου σύγχρονου κοινωνικο-πολιτικού κατασκευάσματος και την ατομική του προσαρμογή μέσα σε αυτό, την ιδιαίτερη ιστορικότητα των εθνικών τραυμάτων του. εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Αν και το πρόγραμμα Σταυροδρόμια Πολιτισμών έχει φέτος στο επίκεντρο την Νοτιοανατολική Ευρώπη ωστόσο το φετινό φεστιβαλικό βαλκανικό πανόραμα πρόγραμμα συνίσταται μόλις από επτά μεγάλου μήκους ταινίες (τρεις πολυταξιδεμένες από την Τουρκία, δύο από τη Σερβία, μία από τη Βοσνία-Ερχεγοβίνη και μία από τη Ρουμανία), μία σπονδυλωτή, πέντε μικρού μήκους και φυσικά το αφιέρωμα στο έργο του Κριστιάν Μουντζίου, του πρώτου Ρουμάνου σκηνοθέτη που απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα των Καννών, το 2007, για το νατουραλιστικό αριστούργημα 4 μήνες, 3 εβδομάδες, 2 μέρες.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Διεθνές Διαγωνιστικό 1. Μούχλα / Αλί Αϊντίν - Ερχόμενη με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου δημιουργού «Ντε Λαουρέντις» από τη φετινή Βενετία. 2. Νοτιοδυτικά / Εντουάρντο Νούνες - Με βραβείο FIPRESCI καλύτερης λατινοαμερικάνικης ταινίας του 2011 και συμμετοχή στο Ρότερνταμ. 3. Αγάπη / Σλάβομιρ Φαμπίτσκι - Ο Πολωνός σκηνοθέτης επιστρέφει στη Θεσ/νίκη έξι χρόνια μετά το βραβείο σκηνοθεσίας για την Ανάκτηση. 12

4. Μια πειρατεία / Τομπίας Λίντχολμ – Θρίλερ από την Δανία από το συνεργάτη του Βίντερμπεργκ, που απέσπασε θετικές κριτικές σε Βενετία και Τορόντο. 5. Ταμπούρ / Βαχίντ Βακιλιφάρ - Αν και είναι η πιο ριψοκίνδυνη επιλογή του τμήματος θα ενδώσουμε!

Βαλκανικό Πανόραμα 6. Με το φως της μέρας / Γκόραν Πασκάλιεβιτς – Η νέα ταινία του Πασκάλιεβιτς είχε θετική υποδοχή στο Τορόντο και αποτελεί επίσημη πρόταση της Σερβίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ. 7. Πίσω από τους Λόφους / Κριστιάν Μουντζίου – Το νέο πόνημα του Ρουμάνου δημιουργού απέσπασε τα βραβεία καλύτερου σεναρίου και καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στις φετινές Κάννες. 8. Μέσα / Ζέκι Ντεμίρκουμπουζ – Σάρωσε όλα τα βασικά βραβεία στο φετινό διεθνές φεστιβάλ Κων/πολης. 9. Στολίδι της ψυχής - κινούμενο σχέδιο πιστό στην παράδοση της σχολής του Ζάγκρεμπ. 10. Δύση - Πρώτη μεγάλου μήκους του Μουντζίου με το βραβείο κοινού από το Διεθνές Φεστιβάλ Θεσ/νίκης του 2002. •

Η Α. Μουτούση σε σκηνή από την “Χαρά” του Η. Γιαννακάκη

Ο Γ. Χωραφάς επιστρέφει στο Φεστιβάλ με το “Papadopoulos & Sons”

Τοπίο στην Ομίχλη του Θ. Αγγελόπουλου

The Capsule, μια ιδιαίτερη δημιουργία από την Αθηνά Τσαγγάρη

Ελληνικός Κινηματογράφος στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

του Γιάννη Γκροσδάνη

Αν κάποτε οι έννοιες Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και ελληνικός κινηματογράφος ήταν αλληλένδετες, τα τελευταία χρόνια αυτό τείνει να αποτελέσει μαγική εικόνα του παρελθόντος. Ενδεικτικό ως προς αυτό η ουσιαστική παρουσία μόλις 14 ελληνικών ταινιών στο φετινό Φεστιβάλ ενώ άλλες 19 εντάχθηκαν στο τμήμα της Αγοράς του φεστιβάλ με σκοπό την επαφή τους με επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου. Στο πρόγραμμα ξεχωρίζει η συμμετοχή του Αγοριού τρώει το φαγητό του πουλιού του Έκτορα Λυγίζου και η Χαρά του Ηλία Γιαννακάκη, ταινίες που συμμετέχουν και στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα. Γεγονός για το Φεστιβάλ χωρίς αμφιβολία αποτελούν η avant garde μικρού μήκους ταινία της Αθηνάς Τσαγκάρη The Capsule, ο Αλέξανδρος και η Κωνσταντίνα Βούλγαρη που τιμούν την διοργάνωση με τις νέες δημιουργίες τους (Χιγκίτα και Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους) και φυσικά η ειδική προβολή της νέας του Νίκου Κούνδουρου Το πλοίο για την Παλαιστίνη (για την οποία ο Εξώστης έχει ήδη φιλοξενήσει στο blog του κριτική παρουσίαση).

Αφιέρωμα στον Θόδωρο Αγγελόπουλο Χωρίς αμφιβολία στο φετινό ελληνικό τμήμα του Φεστιβάλ ξεχωρίζει το ειδικό τιμητικό αφιέρωμα στον απόντα Θόδωρο Αγγελόπουλο με την επιλεκτική προβολή τριών ταινιών από το σύνολο της φιλμοιγραφίας του (Θίασος, Ταξίδι στα Κύθηρα, Τοπίο στην Ομίχλη). Το πρόγραμμα θα διανθιστεί με μια ανοιχτή συζήτηση (8/11, Τζον Κασαβέτης) στην οποία συνεργάτες του Θ. Αγγελόπουλου θα κάνουν μια σημαντική αποτίμηση του δημιουργού και επιπλέον με μια συναυλία της Ελένης Καραϊνδρου ( 9/11, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης) με μουσικές από τις ταινίες του Αγγελόπουλου στην οποία συμμετέχουν η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, το τζαζ τρίο Human Touch και ως ερμηνεύτρια η Δήμητρα Γαλάνη.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 1. Το πλοίο για την Παλαιστίνη / Νίκος Κούνδουρος - 14 χρόνια από τους Φωτογράφους, την τελευταία του ταινία, και 58 χρόνια από την Μαγική Πόλη ο Νίκος Κούνδουρος επιστρέφει με μια ελεγεία για τα ανθρώπινα δικαιώματα. 2. Το αγορι τρώει το φαγητό του πουλιού / Έκτο13

ρας Λυγίζος - Βραβευμένη στο πρόσφατο φεστιβάλ του Κάρλοβυ Βάρυ η μια από τις δύο Ελληνικές συμμετοχές στο διεθνές πρόγραμμα δίνει σοβαρές υποσχέσεις για μια ξεχωριστή προβολή στη Θεσσαλονίκη 3. Χαρά / Ηλίας Γιαννακάκης - Με δυνατό cast (Α. Μουτούση, Γ. Συμεωνίδης, Λ. Πρωτοψάλτη, Στ. Γουλιώτη) και στυλιζαρισμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία η δεύτερη συμμετοχή μας στο διεθνές διαγωνιστικό 4. Χιγκίτα / The Boy - Κάθε ταινία του The Boy αποτελεί εμπειρία και μια βιωματική κατάθεση ψυχής για τον ίδιο. Απόδειξη ότι για το Χιγκίτα μεταμορφώνεται σε έναν άνθρωπο ορχήστρα αφού σκηνοθετεί, γράφει σενάριο, μουσική, επιμελείται τον ήχο, το μοντάζ, την φωτογραφία! 5. The Capsule / Αθηνά Τσαγκάρη - Αν το Attenberg σας ενθουσίασε, αυτή η avant garde μικρου μήκους δημιουργία σίγουρα θα σας ξετρελάνει! 6. Papadopoulos & sons / Μάρκος Μάρκου - Επιτέλους μια κωμωδία για την κρίση. Και επιτέλους μια κωμωδία στο Φεστιβάλ. Ελληνοβρετανική συμπαραγωγή με πρωταγωνιστή τον μεσιέ Γιώργος Χωραφάς! •

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

O Πήτερ Στρίκλαντ επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με το Στούντιο Ηχογραφήσεων Μπερμπεριάν

Capital, η νέα ταινία του Κώστα Γαβρά

Ανοιχτοί Ορίζοντες: πλούσιο πρόγραμμα χωρίς συνοχή

του Τάσου Μελεμενίδη

Υπάρχουν δυο αλήθειες για τους Ανοιχτούς Ορίζοντες. Η πρώτη είναι αυτή του θεατή που διαβάζει μια τεράστια λίστα με ταινίες. Κάποιες απ’ αυτές έχουν χτίσει την καλή φήμη τους στα φεστιβάλ του κόσμου. Ο θεατής κάνει τις επιλογές του παρακολουθώντας ένα μέρος της φετινής φεστιβαλικής σοδειάς και δικαίως ικανοποιείται. Η δεύτερη είναι αυτή του προγραμματιστή που βλέπει το πρόγραμμα του χωρίς κανέναν θεματικό άξονα και συνοχή αλλά μετατρέπει αυτή την έλλειψη σε πρόταση. Κάτι τέτοιο μεταφέρεται τελικά στον θεατή, χωρίς να τον εκπαιδεύει σε τάσεις και ρεύματα, αλλά απλά τον οδηγεί σε μια τυχαία κατανάλωση ταινιών ώστε να καλύπτονται οι εναλλακτικές του προτιμήσεις σε σχέση με το mainstream σινεμά. Φυσικά ταινίες όπως είπαμε υπάρχουν πολλές και καλές, κάεξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

ποιες δε από αυτές παραπάνω από απλά “καλές”. Όμως αναρωτιέσαι στο τέλος αν υπάρχει κάποιο στίγμα, κάτι που θα ξεχωρίσει το φετινό Φεστιβάλ από τα προηγούμενα ή τα επόμενα και δυστυχώς δεν βρίσκεις. Ίσως αυτά να ακούγονται ελιτίστικα σε καιρούς που το φεστιβάλ έχει οικονομικά ζόρια, όμως ο μεγάλος αριθμός ταινιών αποκαλύπτει πως μάλλον αυτό που έλειψε δεν ήταν μόνο τα χρήματα, αλλά και οι ιδέες και η όρεξη. Αφού λοιπόν οι πρωταγωνιστές των Ανοιχτών Οριζόντων είναι μεμονωμένες ταινίες, ας επικεντρωθούμε καλύτερα σ’ αυτές. Με πρώτη και καλύτερη το Tabu του Μιγκέλ Γκόμες, που λογικά θα εμφανιστεί σύντομα σε αρκετές λίστες κριτικών με τα καλύτερα της χρονιάς - σε κάποιες από αυτές ίσως και στη κορυφή. 14

Ο Πίτερ Στρίκλαντ στο Στούντιο Ηχογραφήσεων Μπερμπεριάν φτιάχνει έναν ρετρό εφιάλτη, μέσα από την ιστορία ενός ηχολήπτη που καταφθάνει στην Ιταλία για να δουλέψει σε μια μικρή εταιρεία παραγωγής ταινιών τρόμου και παγιδεύεται σωματικά και πνευματικά μέσα στο χώρο και στο αντικείμενό του. Στα υπόλοιπα, από τα καλύτερα των Καννών, το πολυαναμενόμενο Πρόσωπο στην Ομίχλη του Σεργκέι Λοζνίτσα και το No του πάντα καλού Χιλιανού Πάμπλο Λαραΐν. Και τα δυο πάντως έχουν εξασφαλίσει ήδη κανονική διανομή στις αίθουσες. Η Κλειδαρότρυπα δεν είναι η καλύτερη ταινία του Γκάι Μάντιν, άλλα είναι ταινία του Γκάι Μάντιν οπότε μια βόλτα στην προβολή μοιάζει δεδομένη. Το ίδιο ισχύει φυσικά και με το Capital, τη νέα ταινία

Πρόσωπο στην Ομίχλη του Σεργκεϊ Λοζνίτσα

Σαν σε όνειρο, μια από τις ταινίες της χρονιάς

Νο, μια ταινία για την Χιλή του Πάμπλο Λαραίν

του Κώστα Γαβρά, που σίγουρα θα κεντρίσει την προσοχή του κοινού. Δείτε μια λίστα που ευελπιστεί να βγάλει τον θεατή από τον λαβύρινθο του προγράμματος. Στη λίστα δε συμπεριλαμβάνονται οι ταινίες έναρξης και λήξης (Holy Motors και Στην Χώρα των Άλλων που τυπικά ανήκουν στο πρόγραμμα αλλά απαιτούν πρόσκληση).

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 1. Σαν σε Όνειρο (Tabu) / Μιγκέλ Γκόμες - Ξεκίνησε από τη Berlinale, όπου αποθεώθηκε, και αποτελεί ένα ερωτικό γράμμα στον κινηματογράφο, κλείνοντας το μάτι πρώτα στην ομώνυμη ταινία του

Μουρνάου αλλά και, μέσω της αισθητικής του, συνολικά στο παρελθόν του σινεμά. 2. Στούντιο Ηχογραφήσεων Μπερμπεριάν / Πήτερ Στρίκλαντ - Λιντσερικός εφιάλτης με μηχανήματαφετίχ στα αναλογικά χρόνια του κινηματογράφου 3. Πρόσωπο στην Ομίχλη / Σεργκέι Λοζνίτσα Έφτασε κοντά στον Φοίνικα. Μια από τις πιο δυνατές ταινίες του Φεστιβάλ Κανών 4. Κλειδαρότρυπα / Γκάι Μάντιν – Ένας Μάντιν περισσότερο προσιτός από ποτέ, αλλά πάντα ενδιαφέρων πειραματιστής. 5. Η Μάγισσα του Πολέμου /Κιμ Κουάν – Η σκληρή πραγματικότητα στην κεντρική Αφρική. Παιδιά καμικάζι ψάχνουν την ανθρωπιά που έχει μείνει μέσα τους. 6. Νο / Πάμπλο Λαραΐν – Μετά τα Τόνι Μανέρο και 15

Post Mortem ο Πάμπλο Λαραΐν σε μια ταινία που ολοκληρώνει την τριλογία του για την χιλιανή ιστορία. 7. Πέμπτη με Κυριακή / Ντομίνγκα Σοτομαγιόρ - Επίσης από τη Χιλή το συγκινητικό ταξίδι στην επαρχία μιας οικογένειας που η μικρή κόρη νοιώθει πως διαλύεται. Από τους νικητές του Ρότερνταμ. 8. Η Βιολέττα πήγε στον Ουρανό / Αντρές Γουντ – Χιλή και πάλι! Το προφίλ της Βιολέττα Πάρα, εθνικής ηρωίδας της χώρας, βραβευμένο στο Σάντανς. 9. Μετά τη Λουτσία / Μισέλ Φράνκο – Ο νικητής του φετινού Ένα Κάποιο Βλέμμα στις Κάννες, πολύ σύντομα και σε διανομή στη χώρα μας. 10. Η Γη της Ελπίδας / Σιόν Σόνο – Η τραγωδία της Φουκουσίμα εμπνέει τον κινηματογραφικό κόσμο.

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Οι Λένινγκραντ Καουμποίς πάνε Αμέρικα και ο Καουρισμάκι Σαλόνικα!

“Η εποχή του Ρινόκερου”, μια σπουδαία ταινία στο Φεστιβάλ

“Μικρά ψέματα, μεγάλες απιστίες” του Α. Ντρέσεν

“Η Ανταρσία της Κόκκινης Μαρίας” του Κ. Ζάππα

Αφιερώματα: Από τον Καουρισμάκι μέχρι την Κόκκινη Μαρία! του Γιάννη Γκροσδάνη

Τρεις σπουδαίοι δημιουργοί, από τους πιο αξιόλογους εκφραστές του σύγχρονου ανεξάρτητου κινηματογράφου, έχουν την τιμητική τους στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μέσα από αφιερώματα στο έργο τους: Ο ιδιαίτερα αγαπητός στο ελληνικό σινεφίλ κοινό, Φινλανδός σκηνοθέτης Άκι Καουρισμάκι, ο πολυβραβευμένος κουρδικής καταγωγής Μπαχμάν Γκομπαντί - από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του νέου ιρανικού σινεμά -, και ο γερμανός Αντρέας Ντρέζεν, ο οποίος έχει προκαλέσει αίσθηση σε διεθνή φεστιβάλ για το ευαίσθητο κριτικό πνεύμα του, θα δώσουν το παρών στη φετινή διοργάνωση. Επίσης, ένα νέο τμήμα εγκαινιάζει η φετινή διοργάνωση. Στις Νυχτερινές Εικόνες, που φιλοδοξούν να βρεθούν κοντά στο κλίμα των νυχτερινών προβολών των πάλαι ποτέ Νέων Οριζόντων, παρουσιάζονται οι ταινίες δύο σκηνοθετών που ασχολούνται με τη σεξουαλικότητα και την πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, του Κώστα Ζάππα και του Ισραηλινού Λιόρ Σαμρίζ. εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 1. Μποέμικη Ζωή / Άκι Καουρισμάκι – Η ταινία με την οποία σύστηθηκε στο φεστιβαλικό κοινό της Θεσσαλονίκης το 1992 ο Φιναλνδός σκηνοθέτης 2. Ο Λένιγκραντ Καουμποϊς πάνε Αμέρικα / Άκι Καουρισμάκι – Απολαυστικά εκκεντρικό και πλούσιο σε ροκ ρυθμούς. Μια γραφική καρτ ποσταλ για το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. 3. Μικρά ψέματα, Μεγάλες απιστίες / Αντρέας Ντρέσεν – Αργυρή Άρκτος στο Βερολίνο το 2002, μια από τις καλύτερες ταινίες του Γερμανού δημιουργού. 4. Στα μισά του δρόμου / Αντρέας Ντρέσεν – Με βραβείο στο “Ένα Κάποιο Βλέμμα” του Φεστιβάλ Κανών, η τελευταία ταινία του Ντρέσεν αποτελεί μια από τις καλύτερες γερμανικές ταινίες του 2011. 5. H εποχή του Ρινόκερου / Μπαχμάν Γκομπαντί Η νέα ταινία του αυτοεξόριστου Γκομπαντί ειναι μια ποιητική αλληγορία, βασισμένη σε αληθινά 16

γεγονότα, που συμπυκνώνει τις θεματικές αναζητήσεις του – ζωή, θάνατος, έρωτας, ελευθερία. Πρωταγωνιστούν ο θρυλικός ιρανός ηθοποιός Μπεχρούζ Μποσουγκί και η ιταλίδα Μόνικα Μπελούτσι, για να ενσαρκώσουν τους δυο ήρωες – θύματα της ιστορίας. 6. Και οι χελώνες μπορούν να πετάξουν / Μπαχμάν Γκομπαντί – Μια από τις καλύτερες ταινίες του Ιρανού δημιουργού με αξιοσημέιωτη διεθνή διαδρομή. 7. Η Ανταρσία της Κόκκινης Μαρίας / Κώστας Ζάππας - Πανκ μανιφέστο για την προσωπική επανάσταση δύο αντι-ηρώων, με πολιτικές προεκτάσεις. 8. Η επιστροφή του Κρόνου / Λιόρ Σαμρίζ – Μια από τις καλύτερες ταινίες του Σαμρίζ στην οποία εξετάζει την μοντέρνα πολυπολιτισμικότητα του Ισραήλ •

Blissfully Yours

Hooked

Clerks

1992 – 2012 : 20 χρόνια – 20 καρέ για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Εν αρχή ην το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου. Στη συνέχεια διάφορες προσπάθειες διεθνοποίησης που τελικά δεν είχαν την απαιτούμενη διάρκεια αφού το βάρος έπεφτε πάντα στο ελληνικό πρόγραμμα. Και τελικά η μεγάλη στροφή, που επετεύχθη το 1992. Από τότε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έκλεισε 20 χρόνια διεθνούς διαδρομής πλούσιο σε κινηματογραφικές συγκινήσεις. Ο Εξώστης Θήτα ξεφυλλίζει καρέ δύο δεκαετιών και βρίσκει 20 ταινιες που απογείωσαν και δικαίωσαν την διεθνή ταυτότητα του Φεστιβάλ! 1. Orlando / Sally Potter (1992) - Ο πρώτος Χρυσός Αλέξανδρος στην ιστορία του φεστιβάλ, ήταν η πειραγμένη εκδοχή του βιβλίου της Βιρτζίνια Γουλφ και η καλύτερη μέχρι σήμερα ταινία της Σάλλυ Πότερ με την Τίλντα Σουίντον ιδανική στο ρόλο του αιώνιου νέου που αλλάζει εποχές και φύλο. 2. Απ’ το Χιόνι / Σωτήρης Γκορίτσας (1993) - Ταινία καταγραφή για το ρατσισμό και τις δυσκολίες

Επιμέλεια: Γιάννης Γκροσδάνης, Τάσος Μελεμενίδης, Ιωάννης Λαζάρου

που αντιμετώπισε το πρώτο κύμα μεταναστών στην Ελλάδα από την Αλβανία. Αρκετά επίκαιρη. 3. Υπάλληλοι (Clerks) / Kevin Smith (1994) Σήμα κατατεθέν της ανεξάρτητης παραγωγής στις ΗΠΑ μέσα στα 90s, η ευφυής κωμωδία πάνω στην οποία στήριξε την καριέρα του ο Σμιθ,με τον κόφτερο διάλογο και τους αξέχαστους ήρωεςυπαλλήλους. 4. Το Μίσος (Le haine) / Mathieu Kassovitz (1995) - Το δεξιοτεχνικό και αμφιλεγόμενο βλέμμα ενός χαρισματικού δημιουργού πάνω στο ρατσισμό και το ταξικό μίσος. 5. Πολίτης Ρουθ (Citizen Ruth) / Alexander Payne (1996) - Τα άγνωστα χρόνια του Αλεξάντερ Πέιν, που θυμήθηκε πέρυσι, όταν ήρθε για το Descendants, τη συμμετοχή του, ευχαριστώντας το φεστιβάλ που αποτέλεσε βήμα για τις πρώτες δημιουργίες του 6. TwentyFourSeven / Shane Meadows (1997) - Ο πρωτοεμφανιζόμενος, τότε, Βρετανός δημιουργός, που καθιερώθηκε στη συνείδηση του σινεφίλ κοινού, παρουσίασε ένα θαυμάσιο ασπρόμαυρο 17

δραμεντί, αποσπώντας το βραβείο σεναρίου. 7. Pi / Darren Arronofsky (1998) - Το εξπρεσιονιστικό ντεμπούτο ενός κορυφαίου βιρτουόζου της εικόνας που μονίμως εξιτάρεται από την ιδέα της τελειότητας. Με βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ. 8. Απο την Άκρη της Πόλης / Κων/νος Γιάνναρης (1998): Η σοκαριστική απεικόνιση τη ζωής μιας ομάδας Καζακστανών προσφύγων στο περιθώριο της πόλης. Έλαβε το Βραβείο σκηνοθεσίας. 9. Ο Ανθρώπινος Παράγοντας (Ressources Humaines) / Laurent Cantet (1999) - Πρώτη επαφή με το σημαντικό Γάλλο σκηνοθέτη σε μια εξαιρετική ταινία περί οικονομικής και οικογενειακής διαχείρισης και μια ηθική που ακροβατεί σε λεπτές ισορροπίες. Βραβείο σεναρίου στο φεστιβάλ. 10. Το Τελευταίο καταφύγιο (Last Resort) / Pavel Pawlikowski (2000) - To αισιόδοξο δραματικό ρομάντζο του Παβλικόφσκι εστιάζει στην ανθρώπινη φύση στο πλαίσιο του θεσμού των βρετανικών κέντρων μετανάστευσης. Σάρωσε στα βραβεία με Χρυσό Αλέξανδρο, ερμηνείες και FIPRESCI. εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Το Τελευταίο καταφύγιο

Orlando

Πορτρέτο στο λυκόφως

11. Καθυστερημένο Προξενιό (Late Marriage) / Dover Kosashvili (2001) - Σπάνια έχεις την ευκαιρία να δεις στο Φεστιβάλ μια κωμωδία (και μάλιστα ισραηλινή) που να παρουσιάζει τόσο εύστοχα και δεικτικά τα ήθη μιας οικογένειας. Με τον Αργυρό Αλέξανδρο και βραβεία σεναρίου και γυναικείας ερμηνείας στη Θεσσαλονίκη. 12. Blissfully Yours / Apichatpong Weerasethakul (2002) - Τότε κανένας δεν μπορούσε να προφέρει το όνομα γλωσσοδέτη αυτού του Ταϊλανδέζου σκηνοθέτη που πήρε το Χρυσό Αλέξανδρο, που προσφέρει αβαν γκάρντ εμπειρίες πρώτης προβολής! 13. Whisky / Juan Pablo Rebella, Pablo Stoll (2004) - Με εικόνες από την Ουρουγουάη αλλά και με μπόλικη διάθεση χιούμορ αλα Καουρισμάκι, το μικρό αυτό φιλμ κατέκτησε πολλούς θεατές. 14. Άνδρας σπρώχνει καρότσι (Man push cart) / Ramin Bahrani (2005) - Σύγχρονη οδύσσεια εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

στους δρόμους της Νέας Υόρκης, με ήρωα ένα Πακιστανό μετανάστη που σπρώχνει ένα καρότσι με καφέδες και κουλουράκια και προσαρμόζεται στην εφιαλτική νέα του πραγματικότητα. 15. Ψυχή στο στόμα / Γιάννη Οικονομίδη (2006) - Η ταινία-σοκ της 47ης διοργάνωσης απελευθέρωσε τον Ελληναρά βωμολόχο που έκρυβε μέσα του το φεστιβαλικό κοινό. Τάκη μαλάκα! 16. PVC1 / Σπύρος Σταθουλόπουλος (2007) – Ένα αφοπλιστικό μονοπλάνο που κράτησε για 85 λεπτά το Ολύμπιον σε αγωνία. Αργυρός Αλέξανδρος. 17. Κυριακάτικο ψάρεμα (Pescuit sportiv/ Hooked) / Adrian Sitaru (2008) - Αργυρός Αλέξανδρος εκείνης της χρονιάς με τα πολλαπλά αφηγηματικά κόλπα της και ξεκίνησε ένα μεγάλο σερί ταινιών από τη Ρουμανία που διακρίθηκαν τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη. 18. Μετάλλιο τιμής (Medalia de onoare/Medal of 18

Honor)/ Calin Peter Netzer (2009) - Από τις ανακαλύψεις του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (είχε κάνει παγκόσμια πρεμιέρα τότε) μια ιστορία γύρω από τη φύση του ηρωισμού και πόσο αυτός (είτε είναι αληθινός είτε μυθικός) μπορεί να κρύψει τις αδυναμίες μιας ολόκληρης ζωής. 19. Ζωϊκό Βασίλειο (Animal Kingdom) / David Michod (2010) – Η ταινία που παρέλυσε το Traffic του Σόντερμπεργκ και έκλεισε το μάτι στο Casino του Σκορτσέζε έφτασε τρένο μέχρι τα Όσκαρ για την υπέροχη ερμηνεία της Τζάκι Γουίβερ. 20. Πορτρέτο στο λυκόφως (Twilight Portrait) / Angelina Nikonova (2011) - Ο πιο πρόσφατος Χρυσός Αλέξανδρος έδειξε με μεγάλη γενναιότητα μέσω ενός σύγχρονου θρίλερ την εφιαλτική καθημερινότητα στη σύγχρονη Ρωσία, τη χώρα με τις χαώδεις κοινωνικές διαφορές. •

Εξώστης Θήτα Επιμέλεια ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

The Dinosaur Project Περιπέτεια/Φαντασίας, 2012, Μ. Βρετανία, 83 λεπτά

(1/5)

Skyfall

Κριτική: Τάσος Μελεμενίδης Σκηνοθεσία: Σιντ Μπένετ

Περιπέτεια, 2012, ΗΠΑ, 143 λεπτά

Παίζουν: Ματ Κέιν, Νατάσα Λόρινγκ,

(4/5) ****

Ρίτσαρντ Ντιλέιν, Πίτερ Μπρούκ

Κριτική: Γιάννης Βασιλείου Σκηνοθεσία: Σαμ Μέντες Παίζουν: Ντάνιελ Κρεγκ, Χαβιέ Μπαρδέμ, Τζούντι Ντεντς

Franchise

ανάλογο του James Bond δεν έχει υπάρξει στην ιστορία του κινηματογράφου. Διανύοντας 50 χρόνια ιστορίας, κατά την οποία βρίσκεται στο επίκεντρο του σινεφίλ (και όχι μόνο) ενδιαφέροντος, ο Bond έχει τέτοια δυναμική που κάθε νέα του περιπέτεια αποτελεί πολιτιστικό γεγονός. Γνωρίζετε μήπως άλλο franchise στο οποίο το ζήτημα της ταυτότητας του καλλιτέχνη που θα ερμηνεύσει το τραγούδι τίτλων συνιστά την είδηση του μήνα; Το μυστικό της επιτυχίας του απλό: Κατατροπώνει τους κακούς, σώζει την ανθρωπότητα με στιλ, φλερτάρει με αδιάλειπτη επιτυχία. Καθετί πάνω του, από το φινετσάτο κοστούμι μέχρι τον χαρακτηριστικό τρόπο που αυτοσυστήνεται, συνιστά την επιτομή του cool αρσενικού. Οι άντρες θέλουν να του μοιάσουν. Οι γυναίκες να τον «δαγκάσουν». Όχι ότι στην πενηντάχρονη πορεία του δεν υπήρξαν σκαμπανεβάσματα. Δεν ήταν όμως αρκετά για να τον εκτοπίσουν από την κορυφή της κινηματογραφικής επικαιρότητας. Τα ξεπέρασε. Όπως λέει και ο ίδιος ο 007 στο Skyfall σε διάλογο με τον ανταγωνιστή του «χόμπι μου είναι η ανάσταση». Το οποίο Skyfall, αν και δεν υπήρξε κανενός είδους θάνατος με το Quantum of Solace (ούτε εισπρακτικός, ούτε καλλιτεχνικός, απλώς δεν ανταποκρίθηκε στις υπέρογκες προσδοκίες που γέννησε το Casino Royale), επιχειρεί να «αναστήσει» τον ήρωα επανασυστήνοντάς τον. Με εξαί-

ρεση την παραδοσιακή εισαγωγική σεκάνς δράσης, ο Bond δεν είναι αυτός που ξέρουμε. Αν στο Casino Royale ήταν συναισθηματικά ευάλωτος, εδώ είναι και βιολογικά. Οι σφαίρες τον πλήττουν. Τα χρόνια τον βαραίνουν. Και οι αναμνήσεις τον καταδιώκουν. Η εμφατικά τονισμένη θνητότητα του χαρακτήρα δεν είναι η μοναδική καινοτομία που φέρνει ο Μέντες στη μυθολογία του ήρωα. Προσθέτει στοιχεία έξω από το φιλμικό σύμπαν του Μποντ (π.χ. την πολιορκία) και τολμά να οδηγήσει τον ήρωα σε πρωτοφανή δραματικά μονοπάτια που καταλήγουν σε μια συναισθηματικά φορτισμένη κορύφωση, στημένη σαν αρχαίο δράμα. Το παράδοξο (και κατόρθωμα συνάμα) είναι πως πετυχαίνει να δώσει μια διαφορετική διάσταση στον Μποντ ανατρέχοντας στο παρελθόν, επαναπροσδιορίζοντας τον χαρακτήρα ως σύμβολο εθνικής συνείδησης, ιδιότητα που απώλεσε με τα χρόνια. Αν σ’ αυτά προσθέσεις την ομοβροντία αναφορών σε προηγούμενες ταινίες της σειράς, γεγονός από μόνο του ρομαντικά επαρκές για τους λάτρεις, τον τζειμσμποντικά larger than life κακό που χτίζει με δραματικότητα κι εσωστρέφεια ο Μπαρδέμ και την ανεκτίμητη συμβολή του διευθυντή φωτογραφίας Ρότζερ Ντίκινς, ένα ταλέντο σινεμασκόπ μεγαλοπρέπειας ακόμα και σε κλειστούς χώρους, καταλαβαίνεις γιατί το Skyfall είναι ένα Bond πλασμένο για να υπάρχει μέχρι να μας «πέσει ο ουρανός στο κεφάλι». • 19

Tο μόνο που αντικείμενο που βρέθηκε από μια αποστολή εξερευνητών στη ζούγκλα του Κονγκό είναι ένα σακίδιο με κασέτες και σκληρούς δίσκους όπου μέσα βρίσκεται καταγεγραμμένο οπτικό υλικό με την περιπέτεια τους. Αυτήν παρακολουθούμε από το ξεκίνημά της, την συντριβή του ελικοπτέρου τους και τα προϊστορικά πλάσματα που συναντούν στη ζούγκλα. Από τις απόπειρες που θα βλέπουν οι δημιουργοί του Blair Witch Project και θα βάζουν τα γέλια αφού αποτελεί το νιοστό found-footage που βλέπουμε στις μεγάλες οθόνες αποτυγχάνει παταγωδώς να δώσει ατμόσφαιρα μυστηρίου ή τρόμου. Οι περιπέτειες των εξερευνητών στην ζούγκλα καταγράφονται από πολλές κάμερες (καθώς θεωρητικά έχουν όλα τα μέλη) και το συνολικό υλικό μοντάρεται όπως πληροφορούμαστε στην αρχή, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια ενδιάμεση εκνευριστική κατάσταση ανάμεσα σε ερασιτεχνικό και (κακο)σκηνοθετημένο. Το όποιο σασπένς έρχεται μέσα από πρόχειρους διαλόγους που αποκαλύπτουν διαμάχες και κρυφές επιθυμίες μέσα στην ομάδα, ενώ οι δεινόσαυροι και τα λοιπά προϊστορικά τερατάκια μοιάζουν με ευτελή ψηφιακά προϊόντα, σε σύγκριση με αυτά που έδωσε ο Σπίλμπεργκ πριν 20 χρόνια.• εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Εξώστης Θήτα

Αγάπη (Amour) Σινεφίλ, 2012, Αυστρία-Γαλλία-Γερμανία,127’

(4.5/5) ****1/2

Κριτική: Παναγιώτης Κουντουράς Σκηνοθεσία: Μίκαελ Χάνεκε Πρωταγωνιστούν: Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Εμανουέλ Ρίβα, Ιζαμπέλ Ιπέρ

O Ζορζ και η Αν είναι ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που έχει περάσει τα ογδόντα. Είναι καθηγητές μουσικής που έχουν πια αποσυρθεί. Μια μέρα, η Αν θα βιώσει ένα δυσάρεστο γεγονός, το οποίο θα θέσει σε δοκιμασία την αγάπη που ενώνει το ζευγάρι. Σκληρό και ταυτόχρονα αληθινό. Αγάπη, μία απλή και συνάμα τόσο δυνατή λέξη να αντικατοπτρίζει τη ρεαλιστική πραγματικότητα την οποία αποτυπώνει ο φακός του Χάνεκε. Δεν μπορείς να παλέψεις με το αναπόφευκτο, την ώρα που η θνησιμότητα αγγίζει τα όρια της. Ο Χάνεκε αποδεικνύει ότι στον κόσμο της αγάπης δεν χρειάζονται δράματα, φανφάρες και μουσικές. Λειτουργικά μονοπλάνα, αφοπλιστικές σιωπές, μια επανάσταση κινηματογραφικής λιτότητας για να συμπράξει στην πορεία προς τη λύτρωση. Και στην πάλη δύο ανθρώπων απέναντι στη σταδιακή φθορά. Ο ποιητικός ρυθμός αναδεικνύει στο θεατή την ουσία και το βάθος τον ανθρώπινων σχέσεων. Η ωμή αντιμετώπιση του σκηνοθέτη προκαλεί συναισθήματα, εκμαιεύει την αλήθεια των ηθοποιών και προσεγγίζει τρυφερά την αιώνια ισχύ της αγάπης. Ο βιολογικός εξευτελισμός, η αντιμετώπιση της ομορφιάς, τα εμπόδια να υπερνικούνται μέσα στο σύμπαν των χαρακτήρων που σκιαγραφείται από την πνευματική σημασία της τέχνης στη ζωή τους. Οι ψυχρές χρωματικές παλέτες συμπράτουν στο συνολικό ύφος του φίλμ. Ένα ύφος κατηγορηματικό απέναντι σε φανταχτερές ή επιδεικτικές συμβάσεις που θα μπορούσαν να στηρίζουν καλλιτεχνικά την Αγάπη. Μία ερωτική ιεροτελεστία που σε παρασύρει στο νωχελικό ρυθμό της. Είναι σκληρό να συνυπάρχεις με την πορεία προς το τέλος. Δεν έχει σημασία αν η ηλικία σου απέχει από αυτή των πρωταγωνιστών. Ο Χάνεκε μιλάει με ειλικρίνεια στην καρδιά. Δίχως μελοδραματικά δάκρυα καταφέρνει να χαράξει τη μνήμη μας. • εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

CINE AΤΖΕΝΤΑ

Από Πέμπτη 1 Νοεμβρίου έως Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012 XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310 23 36 65): Αιθουσα 1: Η αγάπη (18.30 - 20.45 - 23.00) Αιθουσα 2: O Θεός αγαπάει το χαβιάρι (19.00) / Η αδερφή μου (21.00 - 22.45) ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ (τηλ. 2310 83 49 96): O Θεός αγαπάει το χαβιάρι (18.00) / SKYFALL (20.00 - 22.30) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (2310 26 17 27): Ο καίσαρας πρέπει να πεθάνει (19.00 - 21.00 - 22:45) ΟΛΥΜΠΙΟΝ – Π. ΖΑΝΝΑΣ (2310 378 404): 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (τηλ. 2310 50 83 98): Σμύρνη, η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης (18:30 – 20:00 – 21:30 μέχρι και Κυ 4/11) ΦΑΡΓΚΑΝΗ (τηλ. 2310 96 00 63): Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό (Πε-Σα, ΔΕ-Τε: 19.00 21.00 - 22:45, Κυριακή : 21.00 – 22.45), ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ Τηλέφωνο πληροφοριών και κρατήσεων: 801 11 600000 / 210-6786000 από σταθερό με αστική χρέωση, 2310 290290 www.odeon.gr Αίθουσα 1: ΤΙΝΚΕΡΜΠΕΛ (3D) (ΜΕΤΑΓΛ.) ΠΕΜ έως TEΤ: 19.00, ΣΑΒ, ΚΥΡ: και 17.00/ SKYFALL ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 21.00 Αίθουσα 2: ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ 3 (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.20 / ΑΣΤΕΡΙΞ & ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΠΕΜ έως TEΤ: 19.30, 22.10 Αίθουσα 3: SKYFALL ΠΕΜ έως TET: 19.10, 22.00, ΠΕΜ έως ΚΥΡ: 16.20, 19.10, 22.00 Αίθουσα 4: ΤΙΝΚΕΡΜΠΕΛ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΠΕΜ έως TET: 18.10, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.10, 18.10 / Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.10, 22.20 Αίθουσα 5: SKYFALL ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.00, 23.00, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.00, 20.00, 23.00 Αίθουσα 6: ΑΣΤΕΡΙΞ & ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.10, 20.30 / ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 22.50 Αίθουσα 7: SKYFALL ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.30, 21.30 Αίθουσα 8: BRAVE (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.10 / Η ΑΡΠΑΓΗ 2 ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.20, 21.20, 23.20

STARlight EXPRESS

Γ.Γκροσδάνης

Τ.Μελεμενίδης

VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN COSMOS Τηλέφωνο Πληροφοριών: 2310 499999 & Τηλ. Πωλήσεις: 1 48 48 www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1: Η ΑΡΠΑΓΗ 2 ΠΑΡ έως ΤΕΤ: 23.30 / ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ 3 (ΜΕΤΑΓ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.20 μεταγλ.ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.20‑13.20‑15.20‑17.20 μεταγλ. / ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΥΣ ΓΛΥΚΑ ΠΕΜ: 00.30 ΠΑΡ έως ΤΕΤ: 19.20‑21.30 Αίθουσα 2: BRAVE (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.40 μεταγλ. ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.30 ‑ 13.30 - 15.40 μεταγλ. / THE DINOSAUR PROJECT ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 19.50‑22.10 ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 17.50‑19.50‑22.10 / ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 00.20 Αίθουσα 3: ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 16.10‑18.40 / Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ (ΜΕΤΑΓ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.10‑14.10 μεταγλ. / Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.50‑23.00 Αίθουσα 4 ‑ COCA‑COLA: BARBIE: Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΚΑΙ Η ΠΟΠ ΣΤΑΡ (ΜΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.30 μεταγλ. / SKYFALL ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.10‑20.00‑22.50 ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 14.20‑17.10‑20.00‑22.50 Αίθουσα 5: ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 22.30‑00.40 ΤΕΤ : 20.20‑22.30‑00.40 / ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ 3D ΠΕΜ έως ΤΡΙ: 20.20 (3D) / ΤΙΝΚΕΡΜΠΕΛ: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΝΕΡΑΪΔΟΦΤΕΡΩΝ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.00‑18.10 μεταγλ. ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.00‑14.00‑16.00‑18.10 μεταγλ. Αίθουσα 6 ‑ VMAX COSMOTE: SKYFALL ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.00‑21.50‑00.40 / ΤΙΝΚΕΡΜΠΕΛ:ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΝΕΡΑΪΔΟΦΤΕΡΩΝ 3D(ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.00 μεταγλ. (3D) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.00‑13.00‑15.00‑17.00 μεταγλ. (3D) Αίθουσα 7: PARANORMAN: ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 11.50 μεταγλ. SKYFALL ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.40‑19.30‑22.20 ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 13.50 ‑ 16.40 ‑ 19.30 ‑ 22.20 Αίθουσα 8: SKYFALL ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.20‑21.10‑00.00 ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ 3: ΟΙ ΦΥΓΑΔΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (ΜΕΤΑΓ) ΣΑΒ έως ΚΥΡ: 12.20‑14.20‑16.20 μεταγλ. Αίθουσα 9 ‑ COMFORT: SKYFALL ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.30‑22.20 Αίθουσα 10 ‑ COMFORT: SKYFALL ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.20‑21.10‑00.00 Γ.Βασιλείου

Π. Κουντουράς

Ι. Moody Λαζάρου

****

Skyfall

STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέφωνο κρατήσεων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφωνο κρατήσεων από κινητό: 210 8092690. Αίθουσα 1: ΤΙΝΚΕΡΜΠΕΛ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΝΕΡΑΪΔΟΦΤΕΡΩΝ (ΜΕΤΑΓ/ΜΕΝΟ) 3D Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:30, 18:30, Σαβ - Κυρ: 13:00, 15:00, 17:00 / ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΥΣ ΓΛΥΚΑ Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 20:30 / SKYFALL Σαβ - Κυρ: 19:30,22:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 22:30 Αίθουσα 2: SKYFALL Σαβ - Κυρ: 14:30, 17:30, 20:30, 23:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:30, 20:30, 23:30 Αίθουσα 3: Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΥ ΓΚΡΗΝ Σαβ - Κυρ: 12:10, 14:10 ΤΙΝΚΕΡΜΠΕΛ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΝΕΡΑΪΔΟΦΤΕΡΩΝ (ΜΕΤΑΓ/ΜΕΝΟ) Πεμ - Τετ: 16:10, 18:10 /SKYFALL Πεμ - Τετ: 20:00, 23:00 Αίθουσα 4: ΑΣΤΕΡΙΞ & ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ Σαβ - Κυρ: 13:20, 15:20, 17:20, 19:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:20, 19:20 / Η ΑΡΠΑΓΗ 2 Πεμ - Τετ: 21:20, 23:40 Αίθουσα 5: ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ 3: ΟΙ ΦΥΓΑΔΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ(MET/NO) Σαβ - Κυρ: 12:50, 14:50, 16:50, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:50 / Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ Πεμ - Τετ: 19:00, 21:10, 23:20 Αίθουσα 6: BRAVE GR (ΜΕΤΑΓ/ΜΕΝΟ) Σαβ - Κυρ: 13:40, 15:40, 17:40, 19:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:40, 19:40 / ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΥΣ ΓΛΥΚΑ Πεμ - Τετ: 21:45, 23:50 Αίθουσα 7: Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ 4: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΝ (ΜΕΤΑΓ/ΜΕΝΟ) Σαβ - Κυρ: 12:20, 14:20, 16:20, 18:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:20, 18:20 / ΑΣΤΕΡΙΞ & ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ Πεμ - Τετ: 20:20, 22:20 Αίθουσα 8: Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ Σαβ - Κυρ: 13:20, 15:40, 17:50, 20:00, 22:10, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:50, 20:00, 22:10 / ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ Παρ - Σαβ: 00:20 Αίθουσα 9: ΤΙΝΚΕΡΜΠΕΛ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΝΕΡΑΪΔΟΦΤΕΡΩΝ (ΜΕΤΑΓ/ΜΕΝΟ) Σαβ - Κυρ: 13:10, 15:10, 17:10, 19:10, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:10, 19:10 / SKYFALL Παρ - Σαβ: 21:30, 00:30, Πεμ & Κυρ - Τετ: 21:30 Αίθουσα 10: SKYFALL Σαβ Κυρ:13:00, 16:00, 19:00, 22:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:00, 19:00, 22:00 Αίθουσα 11: SKYFALL Σαβ - Κυρ: 12:00, 15:00, 18:00, 21:00, 00:00, Πεμ Παρ: 18:00, 21:00, 00:00, Δευ - Τετ: 18:00, 21:00 •

Α.Καπράνος (Τα Νέα/movieworld)

Π.Τράγος

Η.Δημόπουλος

Λ.Αδαμίδης

(Movieworld)

(invincible defeat)

(ΣΙΝΕΜΑ)

****

****1/2

Dynosaur Project Tinkerbell Η αδερφή μου Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει Σκοτωσέ τους γλυκά

**** **** *

Τίμοθι Γκριν Παράνομοι

Αγάπη Ο Θεός αγαπάει το Χαβιάρι

*** *

1/2

*1/2 **1/2 **** *

**1/2 ****1/2 *

*** ****

***1/2 ****

*** ****

***1/2 *****

**** **

****

***

**1/2 **** *

**** *

****1/2 *1/2 *** ***** *

**** *

1/2

*** ***1/2 *

***1/2

*** *****

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Ο εξώστης προτείνει ΟΞΥΓΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Ολύμπου 81 • T: 2310-260085 Στο ΟΞΥΓΟΝΟ γίνονται πολλά αυτό το φθινόπωρο: σεμινάρια και εργαστήρια για ενηλίκους με άξονα το βιβλίο και την ανάγνωση, τη γλώσσα, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό, λέσχες ανάγνωσης, παρουσιάσεις βιβλίων και πρωτότυπα εκπαιδευτικά προγράμματα για τους μικρούς βιβλιόφιλους, προβολές ταινιών, αφιερώματα σε βιβλία και αγαπημένους συγγραφείς. Ενημερώσου στο www.oxygonometaixmio.gr και έλα και εσύ για μερικές ανάσες πολιτισμού!

Άγνωστη Καντάθ Αιμ. Γρεβενών 6 και Δημ. Γούναρη Τ.Κ 546 21 Τ: 2310 227010, 229060 F: 2310 229060 www.kadath.gr • info@kadath.gr Στην Άγνωστη Καντάθ, το βιβλιοπωλείο του Φανταστικού στη Θεσσαλονίκη, βρίσκει κανείς, πέρα από τα βιβλία των εκδόσεών μας, μια τεράστια συλλογή από βιβλία Science Fiction, Fantasy, Horror ελληνικά, αγγλικά και αμερικάνικα, Graphic Novels, Fantasy Art Albums, Puzzles, χρηστικά και διακοσμητικά αντικείμενα που θα γοητεύσουν τους λάτρεις του είδους.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑ ΒΑΦΟΠΟΥΛΟΥ 20 2310428846 mythistoria@gmail.com http://www.facebook.com/profile. php?id=100001029814880 Βιβλία, χαρτικά, χρώματα, γάτες, σκύλοι, πλατάνια, φύλλα, δροσιά, καφές, παγωτό, Glühwein, Αλλατίνη, Βαφοπούλειο, εκθέσεις, παρουσιάσεις, συγγραφείς, συναντήσεις, συζητήσεις, δράσεις, σκαλοπάτια, ανακοινώσεις, Φίλοι του Πράσινου, γειτονιά, φίλοι, Ντεπώ!

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Ένα βιβλίο για την κινηματογραφική Θεσσαλονίκη Σινέ Θεσσαλονίκη: Ιστορίες από την πόλη & τον κινηματογράφο εκδόσεις University Studio Press

Ο Εξώστης με ιδιαίτερη χαρά παρουσιάζει στους αναγνώστες του το βιβλίο Σινέ Θεσσαλονίκη: Ιστορίες από την πόλη και τον κινηματογράφο, που κυκλοφορεί από 5 Νοεμβριου 2012 σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Το βιβλίο, που επιμελούνται ο συνεργάτης μας, δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Γιάννης Γκροσδάνης και η Αγγελική Μυλωνάκη, ιστορικός κινηματογράφου, δημοσιογράφος και Δρ Κινηματογραφικών Σπουδών ΑΠΘ, αποτελεί μια προσπάθεια καταγραφής της κινηματογραφικής ιστορίας της Θεσσαλονίκης του 20ου αιώνα και μέχρι σήμερα μέσα από 17 κείμενα που υπογράφουν άνθρωποι από τον χώρο του κινηματογράφου, της λογοτεχνίας και της δημοσιογρφίας. Το μικρό απόσπασμα που αποκολουθεί αποτελεί προδημοσίευση της έκδοσης και παρουσιάζει το σκεπτικό με το οποίο ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια. Η επίσημη πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στο κοινό θα γίνει την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου, στις 19.00, στο Μουσείο Φωτογραφίας. Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Νότης Φόρσος, διευθυντής αιθουσών Φεστιβάλ Κινηματογράφου και κριτικός κινηματογράφου, Γιώργος Τούλας, δημοσιογράφος και διευθυντής του περιοδικού Parallaxi και Βασίλης Κεχαγιάς, κριτικός κινηματογράφου και πρώην διευθυντής του Μουσείου Κινηματογράφου. Καλή ανάγνωση ή αλλιώς καλή προβολή! Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς την ξεχωριστή σχέση μιας πόλης με τις εικόνες της. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τη Θεσσαλονίκη, μια πόλη αθεράπευτα κινηματογραφική και γοητευτικά κινηματογραφημένη, που αγάπησε από πολύ νωρίς τον κινηματογραφικό φακό και παραδόθηκε στη σαγήνη του, εντός και εκτός κάδρου. Η ιστορία του κινηματογράφου υπήρξε εξαρχής άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της πόλης. Στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες κινηματογραφικές προβολές το 1897, στην αίθουσα του ξενοδοχείου «Η Τουρκία», στην Εγνατία, ένα μόλις χρό22

νο μετά την εμφάνιση του πρώτου σινεμά στο Παρίσι. Εδώ δραστηριοποιήθηκαν οι πρώτοι Έλληνες κινηματογραφιστές στις αρχές του 20ού αιώνα, με πρωτεργάτες τους αδερφούς Μανάκια και συνεχιστές τους κινηματογραφιστές των δυνάμεων της Entente, στα ταραγμένα χρόνια των Βαλκανικών Πολέμων και του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου. Ο κινηματογραφικός φακός παρακολούθησε με ενδιαφέρον την ιστορική, πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική εξέλιξη της πόλης μέσα από τα κινηματογραφικά επίκαιρα ελληνικών και ξένων εταιρειών, τη στιγμή που η Θεσσαλονίκη έδωσε συχνά έμπνευση σε αρκετές ελληνικές και ξένες ταινίες, που γυρίστηκαν ή αναφέρθηκαν στην πόλη, από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα. Στη Σινέ Θεσσαλονίκη των κινηματογραφικών εικόνων είναι αφιερωμένο αυτό το βιβλίο: Μια προσπάθεια να συγκεντρώσει, για πρώτη φορά σε μία έκδοση, ιστορίες από τη Θεσσαλονίκη του κινηματογράφου. Ιστορίες από τη Θεσσαλονίκη του σινεμά, των σινεφίλ, των θερινών αιθουσών, των κινηματογράφων και των κινηματογραφικών περιοδικών, την πόλη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου και άλλων, μικρότερων και μεγαλύτερων κινηματογραφικών φεστιβάλ, την κινηματογραφημένη Θεσσαλονίκη. Το βιβλίο παρακολουθεί σημαντικές στιγμές μιας διαχρονικής κινηματογραφικής διαδρομής μνήμης και ιστορίας της Θεσσαλονίκης και του σινεμά, που ξετυλίχθηκαν μπροστά και πίσω από τη μεγάλη οθόνη. Με κίνητρο την αγάπη τους για τον κινηματογράφο και την πόλη, όλοι οι συγγραφείς ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στην πρόσκλησή μας να καταγράψουν τις δικές τους ιστορίες από τη Θεσσαλονίκη των εικόνων, ιδωμένες μέσα από ένα ευρύ πλαίσιο προσεγγίσεων (πολιτισμική ιστορία, κινηματογραφικές σπουδές, δημοσιογραφία, κριτική κινηματογράφου, εθνογραφία, κοινωνική ανθρωπολογία κ.ά.), που καλύπτουν όσο το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτικά τις πολλαπλές οπτικές του θέματος. Ευχαριστούμε όλους τους αρθρογράφους για την πολύτιμη συνεισφορά τους. •

Από ψηλά. [ 1 ] Φοβάμαι τα ύψη. Πολύ. Κι όλο μπλέκω με δαύτα. [ 2 ] Μικροί, παίρναμε το ΚΤΕΛ και πηγαίναμε για ψάρεμα σε χωριά της Χαλκιδικής. Είχαμε μεγάλα καλάμια και οι τρεις. Πιάναμε σπάρους και μουρμούρες και τα βάζαμε σ’ έναν κουβά με θαλασσόνερο. Μερικά ψόφαγαν μετά από λίγο, άλλα άντεχαν για ώρες και κολυμπούσαν ανάμεσα στα πτώματα. Πιο μετά, στο Λύκειο, πηγαίναμε και με κορίτσια εκεί, συνομήλικα, συμμαθήτριες κατά κάποιον τρόπο (αρρένων-θηλέων, δεν ξέρεις), και κάναμε σκαστοί μπάνιο, από τον Απρίλη και πέρα. Μιαν απ’ αυτές τις φορές, που εγώ ήθελα τη Ρ., την ωραία Ρ., κι εκείνη λιαζόταν μισή έξω μισή μέσα στο νερό μόνη σε έναν απ’ αυτούς τούς πολύ-πολύ μικρούς όρμους που είναι στη σειρά στη Φ., σαν πισίνες-σεπαρέ με θέα, και που εγώ ήθελα να είμαι εκεί και έστω, έστω να την κοιτάω γιατί έμοιαζε με θησαυρό που ξέβρασε η θάλασσα, οι άλλοι δύο που βαριόντουσαν να κάθονται σ’ έναν τόπο (αν και ο Χ. ήθελε επίσης τη Ρ.) με φώναξαν να πάμε βράχο-βράχο πιο πέρα, δε θυμάμαι γιατί. Και ακολούθησα. Φυσικά. Ήταν ένα τρομερά στενό μονοπάτι, σαν σαθρό περβάζι. Αριστερά και χαμηλά, είχε θάλασσα. Δεξιά, έναν λόφο, μία κάθετη τομή σε κάτι που πολύ παλιά χωνόταν στον κόλπο. Ήμουν στη μέση. Δε μου άρεσε να νιώθω τη θάλασσα κάτω μου (δύο μέτρα; το πολύ) και ήθελα να είμαι πίσω, στον ορμίσκο τής Ρ., και να τη χαζεύω με το θαλασσί της μαγιό να κάνει ηλιοθεραπεία έτσι που να μην αφήνει κανένα λευκό σημάδι ο ήλιος στο στήθος της, αλλά ήμουν εγκλωβισμένος εκεί, ανάμεσα στον Χ. και στον Σ., στη μέση, και προχώραγα με την καρδιά πιασμένη, και

όρο: καταρρίχηση. Ήταν, παρά το φεγγάρι, αδύνατον να δεις στο ένα μέτρο, οπότε δε φαινόταν και το ύψος. Κι έτσι δεν τρομοκρατήθηκα πολύ. Κατέβαινα πατώντας όπου μπορούσα, με το πιγούνι μου να αγγίζει διαρκώς το βράχο ή το χώμα. (Μετά είχα μια μεγάλη πληγή για πολύ καιρό). Και με κατάπινε εκείνο το βαθύ σκοτάδι. Όταν μετά από 12 ώρες περάσαμε το βουνό και βγήκαμε στην αμμουδιά, είδα πέρα μακριά ένα σπίτι, μόνο του, μ’ ένα πηγάδι. Αλλά δε μπορούσα να τρέξω. Όταν τέλος πάντων έφτασα, σήκωσα τον κουβά με την τροχαλία, μ’ όση δύναμη μπόρεσε η δίψα να αντλήσει από μέσα μου. Το νερό ήταν γλυφό. Δεν πινόταν. Είχε κι άλλο ένα σχοινί. Το τράβηξα κι αυτό επάνω. Ήταν ένας δεύτερος τσίγκινος κουβάς, με τέσσερα μπουκάλια μπίρα. Τις ήπιαμε. [ 4 ] Μια παράλλη χρονιά δουλεύαμε σε αγροτικές δουλειές σ’ ένα νησί (με πιο ενδιαφέρουσα το ξεχέρσωμα κάποιων ας πούμε χωραφιών, που συνίστατο στο βγάλσιμο των ριζωμένων στο χώμα αγκωναριών για πιθανή μελλοντική εκμετάλλευση) και απ’ ανάμεσα ψάχναμε και για ό,τι άλλο, ή απλώς διαβάζαμε βιβλία και σχεδιάζαμε τα δικά μας στον καπνό και στον αέρα και στα σώματά μας. Μάθαμε για εκείνο τον εξηνταπεντάχρονο αρχιμάστορα που έψαχνε χέρια για μία εκκλησία που είχε χτιστεί, και σπεύσαμε. Ήταν ειδικός στα κεραμίδια, λέει, και ήθελε δύο άντρες. Ήμασταν δύο άντρες· τα κορίτσια ας έμεναν άεργα, δεν πειράζει, κορίτσια ήταν. Είδαμε την εκκλησία, σταυροειδής μετά τρούλου, φτιάξαμε με επιμέλεια τη μηχανή για την τροχαλία, κι όταν πέρασαν οι μέρες και ήμασταν καθ’ όλα έτοιμοι, φτιάξαμε την πρώτη «λάσπη», με το τσιμέντο, την

κάποια στιγμή έπρεπε να πιαστώ από κάτι ελάχιστο και να κάνω ένα μεγάλο βήμα, ή πήδο, πάνω από ένα κενό (ο Σ. το έκανε με άνεση, σαν να ’ταν γεννημένος γι’ αυτό), και έμεινα με το πόδι μου στον αέρα, κοκαλωμένος. Ο Σ. φώναζε να προχωρήσω, ο Χ. πίσω μου γέλαγε και με κορόιδευε (ο Χ. ήθελε επίσης τη Ρ.), κι εγώ δεν άντεχα το ύψος της θαλάσσης κι άρχισα χωρίς να το σκεφτώ να σκαρφαλώνω εκείνο το γκρεμό, όλα του τα 20-30 μέτρα, όλη του την ολότελα κάθετη χωμάτινη επιφάνεια, με τα νύχια μου να σκίζονται και κρατημένος από πέτρες και ρίζες. Έφτασα στην κορυφή μετά από μία ώρα. [ 3 ] Με την Π. διασχίσαμε το Φαράγγι της Σαμαριάς, και στην Αγιά-Ρουμέλη μάθαμε πως το καΐκι για Σφακιά έκανε 2.500 δραχμές, κι εμείς είχαμε από κοινού σκάρτο ένα χιλιάρικο, και λέμε: και τώρα τι; Σκεφτήκαμε να το πάμε ανάποδα το πρωί, αλλά είχαμε ραντεβού στο Ρέθυμνο την επομένη το μεσημέρι, και τότε δεν είχε κινητά, δεν είχε τίποτε. Και πήραμε να το κόψουμε με τα πόδια με το που έπιασε να σκοτεινιάζει. Είχε πανσέληνο και ήταν ωραία στην αρχή, και γελάγαμε, αλλά μετά το ύψος ήταν μόνιμο και ανυπόφορο και είχε πολλά αγρίμια εκεί πάνω, πουλιά και άλλα, και ενοχλούνταν και ένιωθαν άβολα, και δεν είχαμε και στάλα νερό, στάλα, το παγούρι μας άδειασε πριν καλά-καλά ξεκινήσουμε. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. (Μολονότι αν σε χτυπάει κουκουβάγια με τα φτερά της δε νιώθεις όμορφα). Το κακό ήταν με τους γκρεμούς. Κάθε μισή με μία ώρα συναντάγαμε γκρεμό, οπότε πετάγαμε τα σακίδια στο κενό, περιμέναμε ν’ ακούσουμε ότι φτάσαν σε πέτρα κι όχι σε νερό, και μετά ξεκινάγαμε καταρρίχηση. Τότε έμαθα και τον

άμμο και το νερό. Ο ένας μας έμενε κάτω, γέμιζε τον κουβά και γύριζε το μοχλό της τροχαλίας για ν’ ανέβει επάνω το συγκολλητικό υλικό. Φυσικά εγώ έμεινα κάτω, αλλά μετά από πέντ’-έξι φορές τα χέρια μου δεν πιάνανε, και η αλυσίδα δε γύριζε. Είχα κουραστεί πολύ. Κι έτσι (αδύνατον να χάσεις το μεροκάματο) αλλάξαμε θέσεις, και κατέβηκε ο Ν. κάτω κι εγώ σκαρφάλωσα στη σκαλωσιά κι ανέβηκα στους τρούλους. Νόμισα πως όλος ο ουρανός με κοιτούσε χαιρέκακα, σα να με περίμενε από καιρό, απ’ όσες φορές του ’χα ξεφύγει. Έκανα πως δεν καταλάβαινα. Πήρα τον πρώτο κουβά. Ήταν βαρύς, πολύ βαρύς. Ανέβηκα στην κορυφή του μικρού τρούλου, από κει πήρα περιφερειακά τον μεγάλο, τον κεντρικό, και σύρθηκα ώς τον απέναντι, που στο γείσο του κρεμιόταν σαν αράχνη ο μάστορας με τα κεραμίδια στα πόδια του. Του έτεινα τον κουβά, άπλωσε το χέρι, μου είπε κάτι σαν, «Έλα πιο κοντά», πήγα πράγματι, τέντωσε κι άλλο το χέρι του, έσκυψα κι άλλο εγώ, έπιασε το χερούλι του κουβά - ή κάπως έτσι, γιατί μετά τον κατάπιε το χάος και άκουσα -σα να γινόταν κάτι κακό κάπου πολύ μακριά- ένα γδούπο. Γύρισα πίσω σέρνοντας πάλι τα βήματά μου και προσπάθησα να πω στον Ν. πως ο μάστορας έπεσε. Αλλά δεν είχα φωνή. Με τα πολλά, του έδειξα. Μετά από δύο ώρες πηγαίναμε στο πέρα χωριό με ένα αγροτικό, μπροστά ένας άγνωστος κι ένας συγγενής του τραυματία, κι εγώ και ο μάστορας στην καρότσα. Βάσταγα μια πολύχρωμη γυναικεία ομπρέλα πάνω από το κεφάλι του, κι εκείνος επικοινωνούσε με ρόγχους και αίμα. [ 5 ] Σήμερα κρέμομαι πάλι στο κενό. Και πάλι: δεν κρατιέμαι από πουθενά. - Κυριάκος Αθανασιάδης.

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Borderlife Γράφει ο Μάνος Λαμπράκης

# Το πιο ορατό πράγμα σε αυτή την χώρα εξακολουθεί να είναι η αποπνευματοποιημένη ΕΝΔΕΙΑ...

κι αν δεν πέτυχε να εξαντληθεί από τα σημεία διανομής του...) # Η ντροπή δεν έχει διαβαθμίσεις... Κάνε ζάππινγκ στα ελληνικά κανάλια... Ντροπή Εξισωμένη.

# Η Εκκλησία της Ελλάδας έχει πεθάνει. Μάταια δυο τρεις φωνές προσπαθούν να υπενθυμίσουν την υπερφυσική ποίηση από την οποία ξεπήδησε η λατρεία μέσα από το σώμα του Χριστού. Η κουλ διπολικότητα της Εκκλησίας της Ελλάδας είναι τόσο εμφανής σε ένα και μόνο εξωτερικό της χαρακτηριστικό... όταν το αποσυρμένο υπέρβαρο σώμα των αρχιερέων της ενδύεται καθημερινά το τυραννικό βάρος μιας ανθεκτικής στον χρυσό στολής αξίας 20.000 ευρώ. Αναρωτιέμαι μήπως τελικά ο μοναδικός χριστιανικός άθλος της ιεραρχίας είναι ο άθλος της υφασματοσκόπησης... (Κι αν σκεφτείτε πόσες διαφορετικές «απάνθρωπες» στολές βρίσκονται κρεμασμένες στις ασκητικές ντουλάπες των ιεραρχών μας, καταλαβαίνετε πόσο έκδηλα κι αδίστακτα υποκριτικά είναι τα κηρύγματα της Εκκλησίας της Ελλάδας για οικονομική δήθεν κρίση στα ταμεία της...) <Και βάζω στην άκρη το βάρος σε χρυσό της συλλογής των χιλιάδων ολοκαίνουργιων εγκολπίων και χριστιανικών μανικετόκουμπων που ζημιώνουν στον ύψιστο αν μη τι άλλο αισθητικό βαθμό την ιδέα της ταπεινότητας του γυμνού κρεμάμενου επί του Σταυρού σώματος του Ιησού Χριστού.>

# Το μόνο πράγμα που με γεμίζει αισιοδοξία είναι πως η Θεσσαλονίκη έχει δήμαρχο το Γιάννη Μπουτάρη... # Τίποτα πια δεν μπορεί να ισχύει σε αυτή την χώρα... Ούτε δουλειές, ούτε συμφωνίες, ούτε όρκοι φιλίας κι αγάπης... Κι αυτό είναι που με τρομάζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αυτή την χρονική στιγμή. Αυτό το μόνιμο μίσος στο βλέμμα των περισσότερων ανθρώπων. Αυτό το μίσος που βιαιοπραγεί πνευματικά πάνω μας... Αυτό το μίσος που πάει να γίνει το πιο εθνικό χαρακτηρολογικά μας φετίχ... Μίσος αναδρομικό... # Το μεγαλύτερο ελληνικό παραλυτικό σύνδρομο αντικατοπρίζεται στις εκπομπές ναυτίας με τις τραυματικές από το bottox όψεις Τατιάνα Ελεονώρα Ελένη ΜουτσινοΗλιάκη... Έχουν εξουδετερώσει την απόλυτη έννοια του τηλεοπτικού κιτς.

# Όσοι ανερυθρίαστα χτυπιούνται σαν γδαρμένα ζώα στα facebook κι αλλού για τον επικίνδυνο χαρακτήρα του Ελληνικού Εθνικισμού, ας πατήσουν για λίγο το sleep στην οθόνη του υπολογιστή τους κι ας βγουν για ένα 48ωρο μια βόλτα στα δημόσια νοσοκομεία, τα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα και τα υποκαταστήματα τραπεζών... Αρκετή κακόψυχη (και για αυτό όχι ειλικρινή) διαφήμιση τους κάνετε κορίτσια και ξεχνάτε ασυναίσθητα τα μεγαλύτερα προβλήματα που εξοντώνουν καθημερινά τον «μέσο Έλληνα»...

# Παντού γνώμες δωρεάν, με ιεραρχία δημοφιλίας, άλλες κακές αλλές πολύ καλές και στις τελευταίες σελίδες διαφημίσεις κοσμικές στήλες από ροζ γραμμές και χολλυγουντιανές κινηματογραγικές χρηματομηχανές, πλουτισμός του ιδιοκτήτη του εντύπου... τίποτα πιο ακριβό από το ΔΩΡΕΑΝ.

# Οι μέρες ΜΑΣ τελειώνουν... για όσους δεν το έχουν πάρει είδηση... Αρχίζει η παραφροσύνη της νέας κοινοβουλευτικής Ελληνικής Δημοκρατίας...

# Το έχω ξαναγράψει... είναι μια ιστορική συγκυρία που πρέπει να αφουγκραστούμε κρατώντας ακονισμένα ξυράφια και με τρόπο καθολικό το (κατοχικά ντυμένο) ΚΤΗΝΟΣ στη ΣΙΩΠΗ...

# Πώς την πάτησα εγώ ή Πώς την έπαθα εγώ... Μου έχουν λείψει αυτές οι φράσεις...

# Το έκτακτο HOT DOC του αδιάφθορου Κώστα Βαξεβάνη με την απρόβλεπτη (;) λίστα Lagarde δικαίως οφείλει να πάρει τον τίτλο του πιο ακριβού μονοθεματικού περιοδικού στα χρονικά της Ελληνικής δημοσιογραφίας... (ακόμα εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Ενδεχομένως αυτή η στήλη να πάψει να υπάρχει σε μερικές εβδομάδες... Ως ανάγκη... επιβάλλεται. • 24

Επιμέλεια στήλης: Κυριάκος Αθανασιάδης

Προλαβαίνουμε, άραγε...τι λέτε; Προλαβαίνουμε, 17 μέρες πριν την επέτειο του πολυτεχνείου...τι λέτε; Αν προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για ρεπορτάζ...τότε - θου κύριε φυλακήν τω στόματι μου... - κανάλια μεγάλα και μικρά αποφεύγουν να κάνουν ρεπορτάζ επί τόπου, σπαρταριστό, ζωντανό, δίκαιο... προτιμούν τους γνωστούς μετριότατους εκπροσώπους σχεδόν πάντα τους ίδιους και αγνοούν βασικούς κανόνες ισοτιμίας και αρχές διαλόγου...ας πούμε να πουν όλοι καταρχήν τις προτάσεις τους...να μη διακόπτουν...να μην οδηγούν μια γενιά στα πιο βαθιά χασμουρητά...

Κάθε εβδομάδα, ένας φίλος από την Αθήνα (διανοούμενος, πολιτικός, δημοσιογράφος, επιχειρηματίας, καλλιτέχνης…) γράφει ένα άρθρο για τον «Εξώστη»: αιχμηρό, πρωτότυπο, «λοξό».

Σήμερα, η Βίβιαν Ευθυμιοπούλου

Πριν από λίγους μήνες και στο πλαίσιο κάποιας έρευνας της κοινής γνώμης που κάναμε για λογαριασμό κάποιου πελάτη μας, βρέθηκα ν’ ακούω πώς, μεταξύ άλλων, οι συμπολίτες μου περιέγραφαν την πόλη που ζούμε, την Αθήνα. Ιεραρχώντας τα δυνατά της σημεία, υψηλά στην κλίμακα και κάτω από τα προφανή (πολιτισμός, μουσεία, κλίμα) ανέφεραν πράγματα που, αντικειμενικά και στην καλύτερη περίπτωση, η Αθήνα δε φημίζεται γι’ αυτά. Ανθολογώ χαρακτηριστικά: «μικρές θέες», «γωνιές», «σκιές», «ιστορίες». Τι σημαίνει «μικρές θέες» σε μια πόλη που δεν είναι χτισμένη αμφιθεατρικά αλλά σε ακτινωτή διάταξη γύρω από τους πέντε λόφους της; Τι σημαίνει «σκιά» σ’ ένα νομό που φημίζεται για το κάθετο, άπλετο φως του;

Εν τω μεταξύ, γίνονται μερικές φορές από σύμπτωση, από τύχη και από πολύ δουλειά και ορισμένα εξαιρετικά πράγματα. Όπως η βράβευση στη Θεσσαλονίκη της ΡΟΥΛΑΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗ, μεγάλης κυρίας του Θεάτρου μας, που χρόνια τώρα διαπρέπει στην Αθήνα και που η ίδια το χάρηκε τόσο πολύ που τσιμπιόταν, μήπως ονειρεύομαι έλεγε... και μετά απήγγειλε μερικά ποιήματα της Κικής Δημουλά καταχειροκροτούμενη. Το καλύτερο παράδειγμα για τον απίστευτο σουρεαλισμό και τρέλα των καιρών μας το δίνει και πάλι το πανεπιστήμιο...Το πρόβλημα της καθαριότητας του ΑΠΘ... Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ψάξει τι καθαρίζουν οι εργολάβοι καθαριότητας και οι χίλιοι -σχεδόν - υπάλληλοι κάθε μέρα για πολλές χιλιάδες ευρώ, ποιός τους ελέγχει, ποιός αξιολογεί τη δουλειά τους- αυτοί που είναι κατά της αξιολόγησης - και κυρίως σε τι κατάσταση είναι οι τουαλέτες τα τελευταία πολλά χρόνια, σπασμένες, με κακόγουστα συνθήματα, χωρίς χαρτί φυσικά...Ποιό κανάλι θα κάνει - με επίδομα ανθυγιεινής εργασίας - επιτόπου ρεπορτάζ... κυρίως όμως ποιά είναι η σύνθεση των απορριμμάτων...πλαστικά κύπελλα, διαφημίσεις, φραπέδες με καλαμάκια, αφίσες παντού και μέσα στις αίθουσες, αλλά εκεί δεν επιτρέπεται να τις κατεβάσουν... Τι ποσοστό είναι χαρτί σημειώσεων ή έρευνας, τι γίνεται στα μαθήματα... πόσα γίνονται... ποιές έρευνες συνεχίζουν... πόσοι φοιτητές μετανάστευσαν ήδη... Συγγνώμη παρασύρθηκα... και από θέματα καθαριότητας πέρασα σε θέματα παιδείας... Είναι οι ίδιες αρχές στο ΑΠΘ μαζί με τις ίδιες παρατάξεις που αρνούνται τις εκλογές και τις ματαιώνουν, που οδηγούν το πανεπιστήμιο σε ψήφο ηλεκτρονική που είναι από χρόνια τώρα ενάντια στην τεράστια πλειοψηφία του ελληνικού κοινοβουλίου...Δεν μπορούν και δεν θέλουν να λύσουν το θέμα της παιδείας που είναι ετοιμοθάνατη, ούτε το θέμα των απορριμμάτων καν, μόνο κονδύλια ζητούν από μια χώρα χρεοκοπημένη, φτωχή ...κονδύλια ...και συνέχιση της εξουσίας τους... ούτε καν τους επίορκους σε κάθε σχολή δεν μπορούν να διώξουν... Όπως και το κράτος μας το διαλυμένο σχεδόν, που δεν μπορεί να εντοπίσει τους χιλιάδες επίορκους ...που συνεχίζουν να παίρνουν τους μισθούς τους... ούτε καν το στικάκι της κυρίας Λαγκάρντ που για τη χώρα της πρότεινε και εφαρμόζει φορολόγηση 75% των πλουσίων Γάλλων... Αλλά αυτοί είναι κουτόφραγκοι, εννοείται... Την οργή των σιωπηλών Ελλήνων να φοβόσαστε ...και των βράχων τα αγάλματα... •

Μα πού τα είδαν όλα αυτά; Ανάλογο φαινόμενο έχω παρατηρήσει για τον τρόπο που περιγράφουμε τη Θεσσαλονίκη όσοι την επισκεπτόμαστε σποραδικά ή δεν κατοικούμε σ’ αυτή. Τι είναι αυτό που δημιουργεί τις φαντασιώσεις για τις πόλεις όπου κατοικούμε; Να ’ναι η υπερβολική μας αγάπη προς αυτές; Να ’ναι η δύσκολη καθημερινότητα που μας οδηγεί σ’ έναν εξωραϊσμό της πραγματικότητας ώστε να τη διαπραγματευτούμε ευκολότερα; Ή μήπως η υπόσχεση της τέλειας πόλης ανακεφαλαιώνει για να στεγάσει τελικά όλες τις φαντασιώσεις που έχουμε για έναν ευτυχέστερο βίο; Νιώθω ότι ζούμε ταυτόχρονα σε δυο πόλεις. Η μία λειτουργεί ως σκηνικό της καθημερινότητας, και η δεύτερη, με το ίδιο όνομα, στον ίδιο τόπο και χρόνο, είναι το πεδίο αφήγησης, ο τρόπο για να κάνουμε ένα replay της ζωής στην πρώτη με τις απαραίτητες διορθώσεις «εξωραϊστικού» χαρακτήρα. Μου αρέσει αυτή η ιδέα της μιας ιστορίας «Δύο Πόλεων». Της ίδιας ιστορίας που παίζεται σε δύο θεατρικές σκηνές, όπου η δεύτερη επιδιορθώνει την πρώτη με τρόπο που κάνει τη ζωή στην πρώτη εφικτή και επιθυμητή. Κάθε πόλη είναι στην πραγματικότητα δύο, αλλά με μια κοινή ιστορία - που τελικά δεν είναι αφήγηση της ζωής σ’ αυτήν αλλά μία πρόβα ευτυχισμένου βίου των ανθρώπων της. • Η Βίβιαν Ευθυμιοπούλου είναι σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας. 25

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Μεθυσμένο Παραμύθι Γράφει η Μάρα Τσικάρα - E: methparamithi@yahoo.gr

Πες αλήθεια, πότε;

ενός δικηγόρου αντηχεί στην αίθουσα αναμονής. Δε συγκινούμαι. Κλείστο το γαμημένο. Εντάξει αλλά εδώ δεν έκλαιγε κανείς…νουθετώ τη μνήμη. Εδώ μάλλον έκλαιγε η Edith Piaf, κι όλοι μας σε λίγο. Έκλαιγε όταν κάναμε έρωτα. Νομίζω. Μάλλον την πονούσα. Μπορεί και να γούσταρε. Κυρία με μπαστούνι και καταρράχτη στα μάτια διώχνει μύγες. Γιατί έρχονται όλες πάνω μου; Φωνάζει. Μήπως θα πεθάνω; Κυριακή πρωί κι έκλαιγε μπροστά στο κλειστό περίπτερο. Τέλος εποχής φώναζε μέσα σε λυγμούς κι ενοχές. Είχε μήνες να πάρει εφημερίδα. Είχε κόψει το κάπνισμα, τις σοκολάτες, τις μαστίχες. Αλλά ήξερε ότι το περίπτερο ήταν εκεί. Μέρα νύχτα. Τους κορόιδευε πως είχαν χάσει τα κλειδιά γι’ αυτό και δεν το έκλειναν ποτέ. Θα πρέπει μάλλον να τα βρήκαν. Και το ‘κλεισαν οριστικά. Δουλεύω σε γυράδικο στην Εγνατία. Πριν λίγο πέθανε κάποιος μπροστά μου. Είχε μείνει στη μέση της Εγνατίας και περίμενε. Τον παρέσυρε το ένα ρεύμα μετά το άλλο, ήρθε και σύρθηκε ως τα σκαλάκια του μαγαζιού. Κι αυτό. Κάποιος ξέρασε. Εγώ βγήκα έξω να καπνίσω. Δεν έκλαψε κανείς αλλά μάλλον ταιριάζει στην ιστορία σου. Ε; Είδα τα δάκρυά σου όταν τα φίλησα. Τα μάζεψα στο στόμα μου και ‘γιναν λέξεις: αντίσταση αγάπη αλληλεγγύη. Έβαλα στις λέξεις μουσική. Στη διαπασών με ανοιχτά παράθυρα. Βγήκαν στα μπαλκόνια. Κατέβασαν τις σημαίες και σήκωσαν το χέρι. Είμαστε πολλοί. Είμαστε χαμηλά. Μπορούμε να είμαστε και μαζί. Και πιο δυνατοί απ’ τις αδυναμίες μας. Τότε είδα κάποιον να κλαίει. Ο τελευταίος. Κι ήταν από την άλλη πλευρά. •

Μια συνομιλία με τη ζωγραφική της Λυδίας Στατήρη

-Πότε είδες τελευταία κάποιον να κλαίει; Όταν φυσούσε… Χτύπησα την πόρτα για να πληρώσω τα κοινόχρηστα. Μου άνοιξε κανονικά. Μούσκεμα. Μου ‘δωσε ρέστα. Με ρώτησε αν η καθαρίστρια κάνει καλά τη δουλειά της. Περίμενα να μου πει πως ξεφλούδιζε κρεμμύδια. Περίμενα να τα μυρίσω. Τι έχετε; Καλημέρα. Είπε η πόρτα ασφαλείας κι έκλεισε με δύναμη. Κατηφόριζαν ένας πατέρας και δίπλα μια κοπέλα- μάλλον κόρη του. Δεν κοιτάζονταν. Έμοιαζαν. Κι έκλαιγαν. Πιασμένοι από το χέρι. Περίμεναν στο κόκκινο. Στο πράσινο προχωρούσαν. Κι έκλαιγαν. Να κλαις. Είναι λυτρωτικό. Δεν είναι κακό καθόλου. Δυσκολεύομαι να κλάψω και προσπαθώ να το κάνω βλέποντας συγκινητικές ταινίες. Μάλλον εγώ θα πρέπει να ήμουν ο τελευταίος που είδα, η αντανάκλασή μου στην οθόνη. Βγήκα για πρωινή βόλτα στην πόλη. Να συλλέξω εικόνες, καλημέρες κι ιστορίες. Μ’ έσπρωχναν παράπονα θλίψες και βιασύνες. Μάλωναν. Στο δρόμο στο φαρμακείο στο σούπερ μάρκετ. Έκλαιγαν μέχρι και τα προφυλακτικά κι οι σερβιέτες, η σήμανση στο δρόμο, τα νεράντζια, οι ληγμένες συσκευασίες, τα οικογενειακά πακέτα, οι προσφορές από το ράφι. Γύρισα στο σπίτι τρέχοντας. Κλείδωσα. Με κοίταξε το σκυλί με απορία. Κι άρχισε να κλαίει. Στην εφορία. Ένας παππούς διέκοπτε συνέχεια την ουρά ζητώντας συγνώμη, δεν θυμόταν τι του είπαν, πού τον έστειλαν, στον τρίτο, στο μητρώο, στο διάολο. Μια κοπέλα μιλούσε στο κινητό δίπλα στο αυτί της υπαλλήλου, σας παρακαλώ απομακρυνθείτε, συγνώμη, διέκοψε κι αυτή να πει. Να κι ο Γιώργος, πόσον καιρό έχω να σε δω, πού είσαι, είσαι; Μιλάμε, αδειάζουν δυο υπάλληλοι κι επιστρέφει απότομα ο καθένας στο τάμα του: να τελειώνω σήμερα μ’ αυτά και τι στον κόσμο. Πού και πού το la vie en rose στο κινητό εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

Urbanities. Γράφει ο Kωνσταντίνος Κωνσταντίνου

Πολύχρωμος πλανήτης. Θάλασσα με χαμόγελα σε φόντο με κουρτίνα φοινικόδεντρο. Κοκτέιλ και καφές είναι σαν το χθες, φίλοι κι εχθροί είμαστε ένα. Νιάτα κι εγώ κι ένα κοκτέιλ με ομπρελίτσα.

ένα παχύ «λ» έτσι για το τελευταίο αντίο, αυτή η πόλη με γέμισε παχουλά σύμφωνα και αναμνήσεις που παίζουν παιχνίδια μαζί μου. Στον τοίχο, ο κούκος πετάχτηκε έξω για να μας ανακοινώσει την ώρα, είπε το ποιηματάκι του και εξαφανίστηκε. Πιο πέρα παλιές φωτογραφίες από κάτι ζευγάρια, ζουμερές δεσποινίδες και θαρραλέα παληκάρια που τις φλερτάρουν και καρτ ποστάλ από το Μεξικό, το ιερό Θιβέτ και τους ναυτικούς σε λιμάνια της λησμονιάς.

Σε μία ζωή δύσκολη, γεμάτη σύννεφα, ανάμεσα σ’αυτό που λέμε «θέλω να σε ξεχάσω» και πραγματικότητα, έρχεται η ανάγκη να ηρεμήσεις. Θες να φύγεις ένα ταξίδι ή να μπεις σε ένα λεωφορείο και να κάνεις γύρους στην πόλη ή να φας παγωτό μες τη βροχή – θες γενικά να επαναστατήσεις, να ανοίξεις εκείνο το παράθυρο να μπει το φως και να μην πας στη δουλειά. Χώσου λοιπόν στην Πάστα Φλώρα και ηρέμησε.

Πίσω από τις πλαστικές πράσινες φυλλωσιές είδα ένα κορίτσι κι ένα χέρι να με χαιρετάνε έντονα – η Νάνσυ καθότανε με δύο άλλα κορίτσια στο βάθος και χαχάνιζαν σαν μικρές Ιαπωνέζες. Το χεράκι κοντά στο στόμα και τα μάτια γουρλωμένα σαν τρομαγμένο ελάφι που είναι το σήμα κατατεθέν των οριεντάλ δεσποινίδων - οι ελληνίδες φίλες μου είχαν ξεκαρδιστεί με κάτι που είδαν σε ένα περιοδικό. Σχολίαζαν τις φωτογραφίες ρετουσαρισμένης σταρ και όλοι μαζί σχολιάσαμε την πρόθεση του φωτογράφου, την αφέλια του ζευγαριού και το πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα στο εγχώριο σταρ σύστεμ. Στο χώρο έπαιζε μουσική με ένταση που γέμιζε το δωμάτιο - όπου κενό το γέμιζε η μουσική, ούτε ανασφάλειες, ούτε ενοχές, ούτε σκέψεις χωρούσε πλέον. Τα φώτα χαμήλωσαν ελαφρώς, ο καπνός πύκνωσε ευχάριστα, έμοιαζε να καλύπτει τις σκιές και το φεγγάρι ετοιμάστηκε να βγει να τραγουδήσει. Ήμουν έτοιμος για το gin&tonic μου. •

Στον πολύχρωμο αυτό παράδεισο της Ζεύξιδος θα βρεις φάτσες και προσωπάκια νταρκ και μουντά, νεαρά κορίτσια με φουστίτσες και αγόρια με τσουλούφια στο κεφάλι. Παραδίπλα θα δεις εκείνο το ζουμερό κορίτσι που χαμογελάει πίσω από τη ζεματιστή κούπα του καπουτσίνο και το παιδί που τη συνοδεύει πάντα με το παπιγιόν στο λαιμό. Μπήκα λοιπόν κι εγώ στον πειρασμό να πάρω τον Εξώστη στο χέρι και να καθήσω σ’ένα τραπέζι μόνος, να χαζέψω τη φλοράλ ταπετσαρία και να στείλω μηνύματα από το κινητό που περίμεναν καιρό να φύγουν. Ο ήχος της τεχνολογίας μερικές φορές είναι πιο επώδυνος από το θρήνο της Κάλλας για χάρη του Puccini κι εγώ σκέφτηκα πως το τέλος δεν έρχεται αν δεν το θες – πρέπει να κλείνεις τα παραθυράκια του μυαλού και να βγαίνεις στους δρόμους για βόλτες. Ο σερβιτόρος έφερε τον καφέ μου κι εγώ ζήτησα κανέλα, έβαλα

Τill next week Χρώμα να είναι η ζωή σου

εξώστης. 1 - 7 Νοεμβρίου 2012

La Tia Rita Van Shangay Γράφει η θεία Ρίτα

Η Σούζι Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει η φαρμακοποιός μου. Χτες ήθελα να της πω ότι την αγαπώ. Ότι αναγκάστηκα να την προδώσω. Δις. Θα ήτο τρις επειδή έψαχνα και για λεξοτανίλ, αλλά ας μην προκαλώ την τύχη μου. Μια γιατί πήγα σε Κινέζα φαρμακοτρίφτρα, οκτώ φαρμακεία χωρίς γαμημένη τύχη για να ακριβολογώ, και δεύτερη γιατί τελικά ακολούθησα το γιατροσόφι της γλυκιάς Σμυρνιοπόντιας μανούλας που τόσο αγαπώ επίσης. Και ύστερα ήρθαν οι ψείρες. Τα πράγματα είναι απλά, είσαι στην Κίνα, τρως σιάολοουμπάο αμέριμνη και συνειδητοποιείς ότι σε τρώνε οι ψείρες. Η ψείρα είναι ύπουλο πράγμα, σε ζηλεύει που τρως και κάνεις σεξ. Αρχίζει λοιπόν να σκυλοπηδιέται πάνω σου και μόλις κάνει ένα πληθυσμό ίσαμε της Κίνας αρχίσει να σου τρώει γλυκά την περμανάντ, πάνω κάτω. Αν της έδινα όνομα θα ήταν σίγουρα ανάμεσα σε άλλα στη λίστα Λανγκάρντ. Ας την ονομάσουμε τυχαία Σούζι από το τσούζει. Τι την κάνεις τη Σούζι όταν είσαι στην Κίνα? Διακοπές την πήγα, στον τάφο του Μάο την πήγα, στη φάμπρικα την πήγα, άντε κουκλίτσα μου σπίτι σου τώρα. Αμ δε. Της αρέσει το σετσουάν αποξηραμένο πόδι πάπιας που σαβουριάζεις για να υποστηρίζεις δυνητικά το οξυζεναρισμένο μιτοχόνδριο της τσουτσουνότριχας σου. Αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι να κάνει άραγε η κυρία Μίτσα στο φαρμακείο της παλιάς σου γειτονιάς, με αγαπούσε παρά τα αφροδίσια και παρασιτικά μου γιατί δεν έκοβε απόδειξη. Σκέφτεσαι πως στο διάολο λένε την ψείρα στα κινέζικα. Τι θα πεις δηλαδή? ‘Γουό γόου Σούζι? Χεν ντουό Σούζι.’ Με το δίκιο της η Κινέζα φαρμακοτρίφτρα να σε πει πηδιόλα που ήρθες να της φας το ρύζι της και τον κοντό κίτρινο παλίκαρο, ψωριάρα γουάιτ τρας. Και σιγά μην την πείσεις ότι γνώρισες τη Σούζι στα άπλυτα καταγώγια που έχουν τσακωθεί με τη χλωρίνη, να μια άγνωστη κινέζικη λέξη. Κλο ρι νι. Ούτε στο διάολο θες να τη στείλεις για την έλλειψη τεστοστερόνης του αντρός της που και να τον έπαιρνες για ψυχικό να θυμάται κρεβάτι με Ευρωπαία, τη Σούζι δεν θα τη γνώριζε μέχρι να κάνει εμφύτευση στα ντι ειτς ελ. Παίρνεις σβάρνα τα φαρμακεία, κάθε ένα έχει μέσα ένα κολάζ από φαρμακοπτυχία με μια κόκκινη κομμουνιστική σφραγίδα – και η Σούζι κο’ μουνίστρια είναι- και θες με χαμόγελο να τους πεις να τα βάλουν εκεί κοντά που κατοικεί η Σούζι. Στην τέταρτη αποτυχημένη προσπάθεια μου, μου έδωσαν μυρωδικό λευκαντικό αιδοίου. Τύπου ‘εκτός από ψωριάρα η καψερή, είναι και σκουρόχρωμη η πουτανίτσα’. Άλλες τέσσερις προσπάθειες μετά, αποφασίζω να πάω σε διεθνές νοσοκομείο, κάτι θα ξέρουν εκεί, το λέει η λέξη ‘διεθνές’, θα ξέρουν τη Σούζι από κανά ταξίδι στη Μόσχα. Τζίφος, 1.000 γιουάν και το ιατρικό πόρισμα ήτο κρέμα μυκητοκτόνα. Ρίτα, αυτοκτόνα, η Σούζι ήρθε για να μείνει, γουστάρει κοουκέζιαν μιτοχόνδριο. Με αυτά και με κείνα, για να μην γίνω μεζές για τα εγγόνια της Σούζι αποφάσισα να γίνω για λίγο Ελληνίδα καπάτσα. Φιλενάδες, δεν ντρέπομαι, θα το πω, για να σώσω μια μέρα τη ζωή μιας από σας σε κάμπινγκ στην Καμπότζη. Αποκαμωμένη στο σπίτι, καταρρακωμένη από την πολιτισμική μου ήττα, με σύμμαχο μονάχα την πονηριά μου ήρθε στο νου μου η γλυκιά τσαπερδόνα μανούλα. ‘Ρίτα, μην αφήνεις κανένα να εκμεταλλεύεται το θεσπέσιο κορμί σου.’ Σούζι, ήρθε η ώρα να φύγεις, τα έχω κάνει όλα αλλά προς το παρόν θα αντισταθώ σε λεσβιακές σχέσεις με ψείρα, μην με βρει και κανά βουδιστικό παπαδαριό και με αρχίσει στους εξορκισμούς. Η Σούζι παρότι είχε ξαδέλφια τους Μάκη Τάκη Σούλα κανένας κερατάς δεν της είχε πει κάτι για το κατσαριδοκτόνο. Πιθανόν είχαν κτηματικές διαφορές στην Άνω Τρίχα Κάτω Κρεβάτι. Άντρας της εβδομάδας: εκείνος ο Γάλλος ψωριάρης πρέπει να φταίει, με είδε παστρικιά και με ζήλεψε. Οι 30 Κινέζοι όλοι μαζί είχαν 30 τρίχες. • 29

εξώστης. 31 Mαϊού 6 Ιουνίου εξώστης. 17 - 23 Mαϊού 2012