advalvas_jrgng60_19 by AD VALVAS

Nr 19

12 juni 2013 De politieke ambitie van Znar Agha

Journalisten moeten meer naar soaps kijken

Met je uitvinding de markt op: 6 adviezen

‘Zonder hun hulp was ik een kasplantje gebleven’

Onafhankelijk magazine van de Vrije Universiteit — www.advalvas.vu.nl

Geef de macht terug aan de wetenschap KOPSTUKKEN in debat over de VU-crisis pag 20

Haft ging door met zijn bewerkingen en in 1998 verscheen een dertigtal teksten met als titel Ken u in mijn klacht. De bundel was snel uitverkocht. Vijf jaar later volgde zijn versie van het hele Psalter. Het boek werd enthousiast in de media besproken, beleefde twee herdrukken en werd in 2004 bekroond met de Ida Gerhardt Poëzieprijs. Sindsdien hebben deze gedichten zich een plaats verworven in bloemlezingen – en in de harten van vele lezers. Niet verwonderlijk, want in de lange traditie van psalmbewerkingen laten ze een zeer eigen geluid horen. Alsof deze teksten pas gisteren werden geschreven, in plaats van tweeëneenhalf millennium terug.

‘Lloyd Hafts bewerking van de Psalmen roept op tot een nieuw zien, waarin het oude zien besloten ligt...’ – H. H. ter Balkt ‘Haft heeft in de taal van deze tijd en met respect voor de traditie, onze hedendaagse poëzie verrijkt’. – Jozef Deleu isbn 978 90 8659 532 7

www.vu-uitgeverij.nl

in de bewerking van lloyd haft

leving recht van spreken heeft.

Lloyd Haft

Omslag Psalmen.indd 1

22-07-2011 13:34:35

BEN JE SOMBER? EN WIL JE HIER IETS AAN DOEN?

DE VRIJE UNIVERSITEIT ZOEKT DEELNEMERS VOOR EEN ONDERZOEK NAAR ZELFHULP VIA INTERNET EN MOBIELE TELEFOON

Kijk op: www.psy.vu.nl/moodbusterlight

HOE VER KIJK JIJ? We leven in een snel veranderende samenleving, met grote maatschappelijke vraagstukken. Dat vraagt om mensen die verder kijken. Verder dan het voor de hand liggende, verder dan het bekende. Mensen die verder kijken zijn op hun plek bij de VU. De VU stimuleert haar medewerkers buiten hun eigen afdeling en eigen vakgebied te kijken. Om nieuwe wegen in te slaan. Om samen te werken aan toonaangevend onderzoek en onderwijs. De VU is een universiteit die midden in de maatschappij staat. Met de blik gericht naar buiten. VU is verder kijken.

Ben jij een medewerker van de VU? Kijk dan voor een overzicht van alle interne vacatures op: WWW.VU.NL/VUNET/VACATURES Ben jij geen medewerker van de VU maar wel geïnteresseerd om bij de VU te werken? Kijk dan op: WWW.WERKENBIJDEVU.NL

INHOUD

jaargang 60 — nr 19

VU NU Woensdag 5 juni 2013, 17.52 » Multitasken tijdens de spelletjesavond van studievereniging Icarus Foto Photograppers.com

Znar Agha werft studenten 6 voor het Rode Kruis Cliffhangers maken het nieuws aantrekkelijker

Eerste hulp voor ondernemende onderzoekers 16 Opinieleiders in debat over 20 de staat van de VU En verder Online

Opinie: groene stroom

Column: Jaap Seidell

Onderzoeksnieuws

Brieven

Opinie: filosofenmanifest

Column: Roos

Campus: reorganisatie

Cultuur: theater en restaurant

Sleutelgat

Griff

Het volgende nummer (laatste van dit collegejaar) verschijnt op 26 juni 2013

onafhankelijk magazine van de Vrije Universiteit Redactieadres De Boelelaan 1105 kamer 1-D-40 1081 HV Amsterdam redactie.advalvas@vu.nl Hoofdredacteur Marieke Schilp Redactie Floor Bal, Peter Breedveld, Dirk de Hoog, Welmoed Visser Eindredactie Win Castermans, Welmoed Visser Secretariaat Barbara Vazquez, (020) 5985630 secretariaat.advalvas@vu.nl Basis Ontwerp Luis Mendo - GOOD Inc. Vormgeving Rob Bömer, rbbmr.nl

ADVALVAS

Medewerkers Dick Roodenburg (Griffioen), Nienke Stumpel (stagiair), Merlijn Draisma, Roos van Rijswijk, Bas van der Schot, StudioVU (Riechelle van der Valk, Yvonne Compier) Peter Valckx, Veerle Vrindts Copyright HOP-kopij Hoger Onderwijs Persbureau, Amsterdam VU-advertenties zie secretariaat Commerciële advertenties Bureau Van Vliet, (023) 5714745 Druk Senefelder Misset, Doetinchem

nr 19 — 12 juni 2013

Laatste nieuws Dagelijks vers nieuws op advalvas.vu.nl › Mail en win: concertkaarten VU-orkest › VU scoort in finale › De VU en haar imago › Uitslag van Nationale Studenten Enquête › Studente plagieert, universiteit wil haar diploma intrekken › Met een Arabische naam heb je minder kans op een baan › Oorlog met de surveillant › Intellectuele elite gaat los op liftmuren › Verveelde studente promoveert ook even › Salarissen onderwijsbestuurders aanpakken › Vluchtelingstudenten hoeven niet langer voor hun uitkering te vrezen › Woningnood: ‘Stop studenten in een ministerie’ › Typisch Nederlands rampenplan voor New York › Bankiers en advocaten op de loop voor VUmc › Hoogleraren kraken eindexamens Nederlands › Gevangen VU-student weer vrijgelaten › Afstuderen op transseksualiteit in Nederland › Docent ontmoet Joegomaffiabaas › Kabinet zet mes in subsidies onderwijs en onderzoek

Spinozapremie voor Piek Vossen

a vijf jaar valt er eindelijk weer eens een Spinozaprijs aan de VU: Piek Vossen, hoogleraar computationele lexicologie, kreeg afgelopen dinsdag deze hoogste Nederlandse wetenschapsprijs waaraan een bedrag van 2,5 miljoen euro verbonden is. Vossen is uiteraard ‘heel blij’ met de prijs die vaak de ‘Nederlandse Nobelprijs’ wordt genoemd.

“Ik wist het al een paar weken. Het was zo moeilijk om niets te zeggen tegen mijn medewerkers.” Vossen doet onderzoek naar de vraag hoe computers taal begrijpen en op welke manieren je de computer kan inzetten om talen en stukken taal, zoals artikelen, te analyseren en te vergelijken. Het geld van de Spinozapremie wil hij onder meer inzetten voor zijn viertalige ‘geschiedenisrecorder’, een computerprogramma dat dagelijks financieel-economisch nieuws ‘leest’ en bijhoudt wat,

wanneer, waar gebeurt en wie erbij betrokken is. Uit de verschillende bronnen maakt de geschiedenisrecorder uiteindelijk één verhaal, waarin de verschillende meningen en feiten zijn opgenomen. De vier VU/VUmc-wetenschappers die eerder een Spinozapremie kregen zijn: Marjo van der Knaap, Dorret Boomsma, Bob Pinedo en Peter Nijkamp. (WV)

Zie het uitgebreide bericht op advalvas. vu.nl>nieuws>11 juni.

Oorlog met de surveillant Docent bewegingswetenschappen Knoek van Soest werd bij zijn eigen tentamen uiteindelijk de zaal uitgezet door de surveillant. De ontluisterende gang van zaken in de TenT.

e VU huurt professionals in om te surveilleren in de grote tentamenzaal TenT. Ze doen dat op zo’n manier dat docenten niets meer in te brengen hebben bij hun eigen tentamen, zo blijkt uit het verslag van Van Soest. De setting was een tentamen voor 160 eerstejaars studenten bewegingswetenschappen, om 18.30 ’s avonds. Na een eerste aanvaring over het uitdelen van de tenta-

mens, blijken de surveillanten tijdens het tentamen nauwelijks rond te lopen door de zaal. Dat moet Van Soest uitdrukkelijk aan ze vragen. Aan het eind van het tentamen meldt zich een huilende student door het openstaande raam. Ze mag niet naar binnen van de surveillanten. Als Van Soest haar vraagt om toch even binnen te komen, wordt de hoofdsurveillant kwaad: “Krijgen wij nu toch nog oorlog?” Als Van Soest dan ook nog eens

durft na te vragen waarom twee andere studenten die net te laat waren maar wel voordat het tentamen begon voor de deur stonden, niet meer naar binnen mochten, is de maat vol voor de beveiliger: Van Soest wordt gesommeerd de TenT onmiddellijk te verlaten en zijn gedrag zal worden gerapporteerd. (WV)

Lees de brief van Van Soest op pagina 19 en het hele verslag ‘Oorlog met de surveillant’ op advalvas.vu.nl.nieuws>4 juni. nr 19 — 12 juni 2013

ADVALVAS

StudioVU/Riechelle van der Valkk

› Studenten in actie voor basisbeurs en ov-kaart

online

Vluchteling-student houdt uitkering

msterdamse vluchtelingen kunnen voortaan weer gaan studeren zonder hun bijstandsuitkering te verliezen. Dat heeft de stichting voor vluchtelingstudenten UAF afgesproken met de gemeente Amsterdam. Hoogopgeleide vluchtelingen hebben vaak weinig aan het diploma uit hun land van herkomst. Om weer aan de

slag te gaan binnen hun oude beroep, moeten ze de Nederlandse collegebanken in. Dat kost de vluchtelingen soms hun bijstandsuitkering: wie studeert is niet beschikbaar voor de arbeidsmarkt en heeft dus geen recht op geld. Binnen de gemeente Amsterdam was er tot voor kort niet echt beleid, vertelt Albert de Voogd, hoofd van de afdeling studentenbegeleiding van het UAF. Of mensen konden gaan studeren, hing af van hun gemeentelijke casemanager.

De één is toeschietelijker dan de ander. Maar dat gaat veranderen. Zolang Amsterdamse vluchtelingen een opleiding volgen vanaf mbo-3 niveau, hoeven ze niet te solliciteren en houden ze hun uitkering. “Hiermee heeft de gemeente een duidelijk beleid, waarmee alle casemanagers uit de voeten kunnen”, zegt De Voogd. Hij schat dat rond de tweehonderd vluchtelingen gebaat zijn bij de afspraak. (HOP)

VU weer onderaan twitter.com/advalvas_vu facebook.com/advalvas issuu.com/advalvas

Links tuig Ook op de VU had je ze ooit: studenten die zich druk maakten over alles wat er mis was in de wereld. advalvas. vu.nl>achtergrond> interview Cees Paardekoper

Help. Deadline!

illustratie rbbmr i.s.m. thenounproject

De VU scoort een 3,8 in de Nationale Studentenenquête. De UvA krijgt ook een 3,8. De Open Universiteit haalde een 4,3

eer scoren de Amsterdamse universiteiten het laagst van allemaal in de Nationale Studenten Enquête, maar de verschillen met de andere universiteiten zijn niet groot. Het meest tevreden zijn de studenten van de Open Universiteit. Die kreeg gemiddeld een 4,3 op een schaal van 5. De NSE is door ruim 9000 VU-studenten ingevuld, tien procent meer dan vorig jaar. Het college vindt de laagste score voor de VU ‘natuurlijk erg vervelend’. (HOP/PB)

Hoe schrijf je een paper in 1 nacht: advalvas. vu.nl>tips&trucs

Mail en win Gratis naar een prachtig concert van het VU-orkest in het Muziekgebouw? advalvas. vu.nl>nieuws>7 juni

Facebook

(Re)tweets Een selectie uit de opvallendste tweets van de afgelopen weken @visserbart 11-6_Na een heerlijke vakantie weer op weg naar de VU. Dogmatiek van vd Kooi. Dat is nog eens thuiskomen! @CRMNx 11-6_Morgen geeft de VU een feest om het begin van de zomervakantie te vieren. Ik heb gewoon nog minimaal 3 weken deadlines en tentamens hoor.

@Studiemeesters 11-6_”Duizenden studenten betalen voor hulp bij de scriptie” - elke student betaalt natuurlijk voor hulp bij de scriptie. http:// www.volkskrant.nl/vk/nl/5288/Onderwijs/ article/detail/3455873/2013/06/10/ De scriptiebureautjes zijn de afgelopen jaren als paddenstoelen uit de grond geschoten. Voor veel geld helpen ze studenten bij het schrijven van hun scriptie. Universiteiten weten niet wat ze hiermee moeten, constateert de Volkskrant. @Monie 10-6_Help mij afstuderen en vul de vragenlijst in https://vueconomics.eu.qualtrics. com/SE/?SID=SV_8jNuI69g2NGoanr … RT please! #marketing #enquete #afstuderen #vu #master #scriptie #study Kom op, niet flauw doen! Allemaal even die vragen invullen, dan kan Monie ook weer verder met haar leven. @Protestantnl 4-6_’De Vrije Universiteit, een grandioze mislukking’ mooie column van historicus Wim Berkelaar, @hdcvu http://bit. ly/17R5QKv “Na ruim 130 jaar kan dus gesteld worden dat de Vrije Universiteit van Abraham Kuyper als een grandioze mislukking moet worden beschouwd, met de klemtoon op beide woorden”, schrijft Berkelaar. @AT5 3-6_Oud Amsterdam schiet Nieuw Amsterdam te hulp http://at5.nl/s/r8R De Vrije Universiteit (VU) stelde samen met Princeton en MIT een deltaplan op om New York te beschermen tegen zware orkanen en stormen.

Volg Advalvas ook op Facebook, blijf op de hoogte van het laatste nieuws, controversiële meningen en spraakmakende mensen op de VU.

Zie een uitgebreider bericht op advalvas.vu.nl>nieuws>6 juni. ADVALVAS

nr 19 — 12 juni 2013

student Znar Agha ‘ Ik weet hoe het is om het moeilijk te hebben’ ‘Als jong meisje was ik een kleine rat’ 6

nr 2 — 12 september 2012

ADVALVAS

in actie

Student politicologie en psychologie Znar Agha werft vrijwilligers voor het Rode Kruis. Een mooi opstapje voor de politiek. DOOR NIENKE STUMPEL FOTO STUDIOVU/YVONNE COMPIER

ij bent vast erg goed in het plakken van pleisters? “Dat kun je wel zeggen ja. Maar ik ben ook goed in een heleboel andere dingen, zoals activiteiten organiseren en nieuwe contacten leggen. Iets wat ik als vrijwilliger bij het Rode Kruis allemaal doe. Nu kan ik die vaardigheden nog meer ontwikkelen. Ik studeer psychologie en politicologie en wil later graag de politiek in. Dus moet ik makkelijk in contact kunnen komen met mensen.” Wat is je functie bij het Rode Kruis? “Ik zit in het bestuur van Studentendesk Amsterdam. Alle bestuursleden hebben een project onder hun hoede met een eigen commissie. Laatst hadden we het project You Are Beautiful. We organiseerden een feestelijke dag voor verstandelijk gehandicapte kinderen. Er was een modeshow, er traden artiesten op en zelfs Job Cohen kwam langs. Het project waaraan ik nu werk, heet: Geef papier. Wij verkopen cadeaupapier en de opbrengst daarvan gaat naar het Rode Kruis en organisaties waarmee het samenwerkt. Ik

ADVALVAS

nr 19 — 12 juni 2013

onderzoek eerst de haalbaarheid van een project, daarna werk ik aan de uitvoering. Daarvoor bedenk ik ludieke acties, zoals een flashmob. Maar ik doe ook standaard dingen als mailtjes sturen, telefoontjes plegen, flyeren, brainstormen en vergaderen. En niet onbelangrijk: ik werf zelf vrijwilligers. Ik zorg dat de projecten aansluiten bij hun belangstelling. Bij zo’n project voor verstandelijk gehandicapten werken vooral geneeskunde- of psychologiestudenten. Een commerciëler project als Geef papier is meer in trek bij economiestudenten.” Ben je in het dagelijks leven ook zo behulpzaam? Help je oude vrouwtjes met oversteken? “Dat heb ik eigenlijk nog nooit gedaan, omaatjes lijken vaak nog vlotter dan ik. Maar ik probeer wel op maatschappelijk vlak een bijdrage te leveren aan het welzijn van mensen. Zo ga ik in september stage lopen bij de Verenigde Naties. Dan zal ik in het Midden-Oosten mensen helpen die van Syrië naar Irak zijn gevlucht.” Hoe kom je eigenlijk zo behulpzaam? “Ik wil aan het eind van de dag graag denken: dit was niet zomaar een dag, maar eentje waarop ik iets goeds heb gedaan. Het helpen zit gewoon in mij. Ik kom uit Koerdistan en ben op mijn zesde met mijn ouders naar Nederland gevlucht. Ik weet dus hoe het is om het

Znar Agha

1989 Geboren in Koerdistan in Irak 1995 Naar Nederland gevlucht 2009 Vwo-diploma, Amsterdam 2009-heden Bachelors politicologie en psychologie 2012-heden Vrijwilliger bij het Rode Kruis, bestuurslid Studentendesk Vanaf september 2013 Stage bij de VN, vluchtelingen helpen

moeilijk te hebben. Daardoor kan ik zelf beter helpen. Het zijn weliswaar geen mensenlevens die ik red, maar mijn werk heeft wel effect. Het begint met babystapjes, maar daarmee kom je er wel. Mijn motto is: vandaag ben je slimmer dan gisteren. En als je kunt helpen, waarom zou je het laten?” Heb je dat van je ouders? “Zij zijn gewoon typisch lieve ouders die er altijd voor je zijn. Ze zijn niet heel actief betrokken bij projecten, maar geven wel aan goede doelen. Ze vinden helpen belangrijk, dus dat heb ik wel van hen meegekregen.” Was je als jong meisje ook al zo’n helper? “Nee, toen was ik een kleine rat, haha. Ik speelde gewoon lekker buiten en dacht niet na over problemen. Op de basisschool zei een leraar tegen mij dat ik de politiek in moest gaan. Ik snapte niet waarom hij dat zei, maar op de middelbare school hoorde ik het weer. Blijkbaar straalde ik wel al zoiets uit, maar had ik het zelf nog niet door.”

Ook geïnteresseerd? Het Rode Kruis zoekt nieuwe bestuursleden vanaf september. Meer info op rodekruis.nl/studentendeskamsterdam. Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

Energiebeleid

opinie

Dump je stroomleverancier Kiezen voor groene stroom heeft zin, maar kijk goed uit welke leverancier je neemt. DOOR MICHIEL VAN DRUNEN BEELD BAS VAN DER SCHOT

e elektronen uit je stopcontact hebben natuurlijk geen idee of ze ‘groen’ zijn of niet. Toch heeft het zin om groene stroom aan te schaffen, hoewel de ene groene stroom de andere niet is. De Nederlandse Energie Maatschappij gaf het zelf toe in paginagrote advertenties: ‘groene’ stroom is volksverlakkerij. Op papier lijkt het allemaal zo mooi: tegenover elke verkochte kWh elektriciteit moet een energiebedrijf ook een certificaat hebben dat laat zien dat die elektriciteit ergens in Europa duurzaam is geproduceerd. Energiebedrijven kopen bijvoorbeeld groene certificaten in Noorwegen, dat door waterkracht met gemak aan de binnenlandse vraag kan voldoen. De Noren zelf hoeven helemaal geen groene certificaten omdat ze wel weten dat hun stroom duurzaam is, waardoor de certificaten voor maar 0,04 cent per kWh van de hand gaan. Samen met de gemiddelde stroomproductiekosten van ongeveer 4 cent per kWh is dit een stuk goedkoper dan windstroom: 5 tot 10 cent per kWh voor een molen op land en het dubbele voor één op zee. De Noorse sluipweg zorgt dat de inkoop van groene stroom door huishoudens en bedrijven nauwelijks leidt tot een toename van de productie van duurzame elektriciteit: ongeveer een derde van de huishoudens en ook een flink aantal bedrijven kopen groene stroom, maar het aandeel hernieuwbare bronnen in de binnenlandse elektriciteitsopwekking is maar 11 procent; zowat het laagste in Europa. Kun je dan als brave burger net zo goed stoppen met het kopen van groene stroom? Als je klant bent bij de Nederlandse Energie Maatschappij wel, want met die Noorse certificaten wordt de wereld echt niet duurzamer. Als je klant bent bij een bedrijf dat zelf ook kolenen gasstroom verkoopt, helpt het ook niet als je daar groene stroom afneemt: door jouw groene aankoop

wordt hun ‘grijze stroom’ alleen nog wat grijzer. Gelukkig zijn er ook energiebedrijven die vooral certificaten kopen van Nederlandse duurzame stroomproducenten, zoals Greenchoice, en energiebedrijven die alleen hun zelfopgewekte windenergie verkopen, zoals Raedthuys en Windunie. Door daar klant te worden, draag je echt bij aan de verduurzaming van de elektriciteitsmix in Nederland. Maar wat uiteraard nog meer helpt, is zuiniger te zijn met stroom (wassen op 30 graden, led-lampen gebruiken, zuinige apparaten kopen, vrieskisten, wasdrogers en airco’s de deur uit doen), een aandeel te nemen in een windmolen of windmolenpark (bijvoorbeeld via de Windcentrale of Meewind), of door je eigen stroom op te wekken met zonnepanelen. Dat alles is niet alleen duurzamer, maar scheelt je op den duur ook nog een hoop geld.

Michiel van Drunen is docent milieukunde. Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

nr 19 — 12 juni 2013

ADVALVAS

column

Het gevaar van een te scherp scheermes

foto StudioVU/Yvonne Compier

Wisselcolumn Jaap Seidell hoogleraar voeding en gezondheid

m ingewikkelde problemen te begrijpen en aan te pakken, hanteren we vaak het scheermes van Ockham. William van Ockham was een veertiende-eeuwse Engelse franciscaner broeder en filosoof aan wie het principe wordt toegeschreven dat de eenvoudigste verklaring altijd de beste is (Lex parsimoniae). Met het scheermes scheer je alle onnodige ingewikkeldheden weg om bij de eenvoudigste verklaring uit te komen. Veel deskundigen zijn het erover eens dat overgewicht de laatste decennia juist zo is toegenomen door een heel complex aan maatschappelijke factoren. Onze leefgewoonten zijn immers drastisch veranderd. We zitten veel meer door de komst van computers, televisies, auto’s en tal van andere machines. Daarnaast is ons eetpatroon sterk veranderd door een compleet gewijzigd aanbod van voedingsmiddelen en van hoe, met wie, waar en wanneer we ons eten bereiden en opeten. We zijn, kort gezegd, grazers geworden in een omgeving waarin lekker en aantrekkelijk geprijsd gemaksvoedsel vrijwel voortdurend beschikbaar is. En dat terwijl ons lichaam en brein ons van nature aanspo-

ADVALVAS

nr 19 — 12 juni 2013

ren om te eten zodra het kan en ons vooral niet In de in te spannen als het voedingsmiddelen- niet hoeft. Inzicht in al industrie is men deze factoren maakt de erg gecharmeerd toename van overgewicht van het idee dat begrijpelijk, maar wijst ook naar complexe oplosovergewicht singen. alleen maar is Tal van ‘barbiers’ verrichtoegenomen door ten nuttig werk door juist te weinig bewegen te zoeken naar de meest simpele verklaring voor de toename van overgewicht en de daaraan gerelateerde ‘welvaartsziekten’. Ze schrijven daar ook regelmatig bestsellers over. Die boeken zijn zo populair omdat je bij een simpele verklaring maar aan één aspect aandacht hoeft te besteden om het probleem op te lossen. Al die verschillende eenvoudige verklaringen leveren echter ook verwarring op. Voorbeelden van ‘allesverklarende’ oorzaken van de toename van overgewicht zijn de consumptie van tarwe, fructose, vet, frisdrank, fastfood, smaakversterkers of chemische verontreinigingen in ons voedsel. Volgens anderen wordt iemand juist dik door erfelijke aanleg, of door een veelvoorkomend verkoudheidsvirus, door een gebrek aan slaap, door verslaving aan suiker of door het ‘wegeten’ van emoties. In de voedingsmiddelenindustrie

is men ondertussen erg gecharmeerd van het idee dat overgewicht alleen maar is toegenomen door te weinig bewegen. De verkondigers van al die eenvoudige theorieën dragen vaak zoveel heldere argumenten en dikwijls nogal selectief geciteerde wetenschappelijke literatuur voor hun stelling aan, dat beleidsmakers en consumenten snel geneigd zijn erin mee te gaan. Dat is potentieel gevaarlijk, want het leidt vrijwel zeker tot schijnoplossingen. Het kan ten onrechte burgers, overheden dan wel het bedrijfsleven ontslaan van inspanningen om het probleem te bestrijden. “Make everything as simple as possible, but not simpler”, zei Einstein al eens. Al die eenvoudige verklaringen bevatten vast een kern van waarheid, maar belangrijker: ze sluiten elkaar niet uit. Integendeel: juist de aanwezigheid van al deze factoren tezamen, maakt het probleem groter en ze moeten dus ook in samenhang worden aangepakt om werkelijk resultaat te boeken. Het scheermes van Ockham is helaas vaak zo scherp geslepen dat het meer slachtoffers eist dan het tevreden geschoren klanten oplevert.

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

Innovatieve journalistiek

‘Journalist moet in de leer bij soapschrijvers’ Het nieuws wordt aantrekkelijker als journalisten meer gebruik zouden maken van dramatische technieken zoals cliffhangers, stelt hoogleraar journalistiek Irene Costera Meijer.

DOOR Peter Breedveld Foto studiovu/Yvonne Compier

ationale volkssport in Nederland: het NOSJournaal bashen. “Lekker met z’n allen - héérlijk”, sneert hoogleraar journalistiek Irene Costera Meijer. Wat haar betreft is het een keer afgelopen met dat gezeur, want zo slecht doet de NOS het niet. “Ja, we zitten weleens een halve dag naar een dichte deur op televisie te kijken, wachtend op een minister of een woordvoerder die ons iets nieuws komt vertellen. Maar de NOS richt haar camera op die deur omdat wij daar met een paar miljoen tegelijk naar willen kijken. Dat zegt meer over ons dan over het NOS-Journaal!” Costera Meijer kreeg onlangs, samen met

haar Groningse collega Marcel Broersma, bijna acht ton van wetenschapsfinancier NWO voor een groot onderzoeksproject naar innovatieve journalistiek. Dergelijk onderzoek doet ze al jaren – naar het gebruik van nieuwsmedia door consumenten, naar de behoefte aan nieuws en de waardering van de berichtgeving. De nieuwe aanpak van het NOS-Journaal is grotendeels in overeenstemming met haar bevindingen, vertelt ze. Oppassen met grapjes “De manier waarop de NOS nu het nieuws brengt, is veel gelaagder, om te beginnen al in visuele zin. De nieuwslezer beweegt over het beeld en daarachter zie je het nieuws gebeuren op een groot scherm. Die presentator komt naar de kijker toelopen, betrekt die actief bij de uitzending.” Alleen het gebruik van uitsluitend voornamen hoeft van haar niet. “Daar is de kijker ook helemaal niet van gediend,

blijkt uit mijn onderzoek. En grapjes worden alleen gewaardeerd bij onderwerpen die daarvoor geschikt zijn.” Inhoudelijk staan nieuwsredacties continu voor dezelfde uitdaging: hoe houd je de aandacht van de kijker vast als je het voor de zoveelste achtereenvolgende dag hebt over de Europese drie procentsnorm, de economische crisis, de oorlog in Syrië? “Mensen willen, in tegenstelling tot wat vaak wordt gezegd, best weten hoe dergelijke complexe onderwerpen in elkaar zitten, maar nieuwsredacties weten vaak niet hoe je dat op een goede manier vertelt”, aldus Costera Meijer. Voortdurend updates Daarom staan die redacties bij Costera Meijer op de stoep. Zij en Broersma onderzoeken in samenwerking met de redacties van De Persgroep, de Noordelijke Dagblad Combinatie en die van de journalistieke programma’s van NOS Nieuws, Nieuwsuur, EénVandaag,

nr 19 — 12 juni 2013

ADVALVAS

wetenschap

ADVALVAS

nr 19 — 12 juni 2013

Innovatieve journalistiek

Buitenhof, EO en NCRV welk nieuws consumenten willen, op welke manier, en welke prijs ze daarvoor willen betalen. “Mensen met nieuwsapps willen bijvoorbeeld voortdurend updates”, aldus Meijer, en de vraag is of je daarin op een goede manier kunt voorzien, want er is natuurlijk niet altijd nieuws.” En wat zegt het surfgedrag van mensen, die nieuws op internet volgen, eigenlijk over hun nieuwsbehoefte? Er wordt vaker geklikt op links naar entertainmentachtige nieuwsberichten, maar betekent dit dat het serieuze nieuws mensen minder interesseert? Volgens Meijer is dat een misvatting. “De verklaring is dat mensen op websites of via apps vaak alleen de koppen van het serieuze nieuws checken, terwijl het entertainmentnieuws zich beter leent voor de conversaties bij de koffieautomaat. Daar willen ze dus de details van weten.” Relatieperikelen Silvie Meis Onderzoek na onderzoek toont aan dat mensen zich wel degelijk interesseren voor serieus nieuws. “Dat is revolutionair”, vindt Costera Meijer, want redacties gaan er nog altijd vanuit dat mensen vooral willen lezen over de relatieperikelen van Rafael van der Vaart en Silvie Meis en de identiteitscrisissen van Gordon. “In Amerika blijken de oplages van kranten die de nadruk gaan leggen op dat entertainmentachtige nieuws, enorm te kelderen”, zegt Meijer. “Dat is logisch, want de noodzaak van zo’n krant valt weg.” Het probleem van serieus nieuws is dat het elke dag meer van hetzelfde is. “Elk dode is precies hetzelfde als de vorige dode. Mensen gaan pas weer lezen als er iets nieuws is”, aldus Meijer. “Nieuwsredacties zouden daarom in de leer moeten gaan bij soapschrijvers”, zegt ze zonder blikken of blozen. Jazeker, soap is het genre waar journalisten minder op zouden moeten neerkijken. “Vijftien jaar geleden heb ik met een onderzoek laten zien dat veel jongeren hun kennis van bijvoorbeeld de multiculturele samenleving aan soaps ontlenen. Dus het is belangrijk dat je als soapschrijver zorgt dat die informatie ook een beetje klopt”, legt Meijer uit. Gebruik cliffhangers “Het onderscheid tussen genres, als het gaat om maatschappelijke relevante

onderwerpen, wordt steeds diffuser.” De berichtgeving uit Syrië zou daarom meer de vorm van een vervolgverhaal moeten krijgen, oppert Meijer. “Wordt er een stad belegerd door de rebellen, dan moet je misschien werken met cliffhangers: zullen de rebellen erin slagen de stad in te nemen? Dat zien we in de volgende uitzending. Cliffhangers suggereren – en dat is hun kracht - dat de gebeurtenis doorgaat terwijl jij niet kijkt. Dat geeft een gevoel van continuïteit. ” Niet alleen het onderscheid tussen genres wordt vager, maar ook dat tussen de

‘Zullen de rebellen erin slagen de stad in te nemen? Dat zien we in de volgende uitzending’

verschillende nieuwsonderwerpen. Het is volgens Costera Meijer helemaal niet erg dat een serieuze krant als NRC Handelsblad aandacht schenkt aan de scheiding van Meis en Van der Vaart. “Dat wil de NRC-lezer juist. Alleen dan wel op de NRC-manier, niet zoals Privé dat doet. Zo’n verhaal zou dus moeten gaan over de jachtigheid van het moderne leven, twee jonge mensen met een drukke carrière, die samen een kind hebben en constant de camera’s op zich gericht weten.” Complexiteit laten zien Een veelgemaakte fout van journalisten is dat ze het onderwerp verwarren met de aanpak, vindt Meijer. “Terwijl op het eerste gezicht triviale onderwerpen heel goed op een interessante manier kunnen worden aangepakt.” Aan de andere kant kan de complexe actualiteit, mede dankzij de voortschrijdende technologische middelen, steeds gemakkelijker toegankelijk gemaakt worden voor een breed publiek. Maar niet alleen door de techniek, benadrukt Costera Meijer. “Vroeger werd er op de redacties besloten dat je het niet te ingewikkeld moest maken voor de kijker. Tegenwoordig is het wel duidelijk dat het publiek die complexiteit wel aankan,

nr 19 — 12 juni 2013

ADVALVAS

dat je best de drie parallelle verhalen van één gebeurtenis tegelijk kunt vertellen. Techniek maakt het makkelijker om de multidimensionaliteit van de werkelijkheid recht te doen, door middel van hyperlinks, voice-overs, nieuwsregels onder het nieuws, live streams en dergelijke, maar die multidimensionaliteit was er altijd al. Wat er anders is, is dat we die multidimensionaliteit wíllen kennen.” Inbreng van burgers Als journalisten maar wat minder elitair waren. “Ik heb onderzoek gedaan voor de VPRO”, vertelt Costera Meijer, “die zich afvroeg waarom de burger niet naar haar kwalitatief hoogstaande programma’s keek. Dat heeft te maken met haar opvattingen van wat kwaliteit is, dat popularisering in haar ogen trivialiteit betekent in plaats van dat een redactie probeert om wat ze interessant vindt, toegankelijk en interessant te maken voor een groot publiek.” Daarbij hebben de redacties dat publiek hard nodig. “De burgers moeten hun eigen informatie kunnen inbrengen in het nieuws. Journalisten denken vaak nog dat alleen zij bepalen, dat ze hun onafhankelijkheid verliezen als de lezer meebeslist. Maar dat getuigt van een heel beperkte opvatting van wat journalistiek is. Ik pleit voor een nieuw genre: genetwerkte journalistiek. Daarbij maak je gebruik van de informatie en deskundigheid van burgers, om te zorgen dat je berichtgeving beter wordt.” Sentimenten “Wist je dat er vóór de introductie van de automotor op benzine al elektrische auto’s waren?” vraagt Costera Meijer. “Die hebben het niet gehaald omdat ze te stil waren, mensen vonden dat gevaarlijk. En mannen associeerden de lawaaiige benzinemotor met kracht en mannelijkheid. Datzelfde euvel speelt nu op veel nieuwsredacties: er is allerlei technologische vooruitgang, er komen steeds meer digitale mogelijkheden bij, maar echt innovatieve journalistiek blijft uit vanwege allerlei emotionele bezwaren: de angst om de controle uit handen te geven, de journalistieke onafhankelijkheid te verliezen. Zolang die sentimenten blijven domineren, zullen heel veel vernieuwingen het niet gaan halen.”

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl. ADVALVAS

nr 19 — 12 juni 2013

VIPs Tandheelkunde-student Elisabeth Brouns deed naast haar studie een promotieonderzoek. Op donderdag 5 juni werd ze doctor. Lees meer hierover op advalvas. vu.nl>nieuws>5 juni.

Ronald van Steden en Jan Hoogland (afdeling Bestuurswetenschap en Politicologie) brachten een bundel uit waarin wetenschappers en experts uit het veld op zoek gaan naar het ontstaan van onveiligheidsgevoelens onder Nederlanders. Titel: In vertrouwen leven. Aan het onderzoeksproject Terrorscapes. Transnational Memory of Totalitarian Terrror and Genocide in Postwar Europe is de Premio Euromediterraneo 2013 toegekend. De prijs is in Rome uitgereikt aan de coördinatoren: Rob van der Laarse, bijzonder hoogleraar erfgoed van de oorlog aan de VU en hoogleraar Georgi Verbeeck (Leuven/ Universiteit Maastricht).

Ook koekjes en chips

ensen die in een virtuele supermarkt een hoge korting krijgen op gezonde producten als groente en fruit, kopen daar meer van. Ze laten er alleen geen ongezonde dingen voor staan,

waardoor ze uiteindelijk met meer calorieën in hun mandje de winkel verlaten. Dat blijkt uit het onderzoek van gezondheidswetenschappers Ingrid Steenhuis en Wilma Waterlander. Zij lieten 109 proefpersonen winkelen in een op de computer nagemaakte supermarkt. De onderzoekers varieerden met de korting op gezonde producten (tussen de

tien en vijftig procent). Hogere kortingen leidden wel tot de aankoop van meer gezonde producten dan lagere kortingen, maar het gewenste effect van caloriereductie bleef dus uit. De wetenschappers presenteerden hun resultaten op het congres van de International Society of Physical Activity and Behavior in Gent. (WV)

Afrika in uitverkoop Nacht-

frica for sale? is de titel van een recent verschenen boek onder redactie van drie VU-antropologen: Sandra Evers, Caroline Seagle en Froukje Krijtenburg. Buitenlandse investeerders proberen steeds meer grond in Afrikaanse landen te kopen of te pachten voor landbouw, de productie van biobrandstof en mijnbouw. Maar ook internationale milieuorganisaties willen gebied in

handen krijgen om te beschermen. Kleine boeren die al generaties lang de grond bewerkten, worden hier de dupe van. In de media zijn hierover al verschillende verhalen verschenen, bijvoorbeeld hoe China Afrika opkoopt om voldoende grondstoffen binnen te kunnen halen. Maar de actieve rol van veel Afrikaanse overheden bij deze uitverkoop blijft onderbelicht. Dit boek probeert alle facetten van de uitverkoop te analyseren. (DdH)

blindheid

eel mensen hebben last van nachtblindheid. Promovendus Mieke Bijveld vond naast de vier al bekende genen twee nieuwe genen die een rol spelen bij het ontstaan ervan. Ook ontwikkelde zij een test die heel precies in kaart brengt of iemand last heeft van nachtblindheid en in welke mate. Deze test kan in de toekomst worden gebruikt bij het bepalen of iemand zijn rijbewijs kan behouden. (WV)

nr 19 — 12 juni 2013

ADVALVAS

ICOON rbbmr.nl

De VU-promovendi Gijsbert Werner (ecologische wetenschappen) en Piero Morseletto (Instituut voor Milieuvraagstukken) winnen de Award van het Planbureau voor de Leefomgeving. Zij schreven het beste review van de conceptversie van het vijfde rapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change.

onderzoeksnieuws

Supermanmachine

e supermanmachine werkt. Oefeningen op een Lokomat, een robotgeassisteerde loopband, kan voor bepaalde patiënten met een beroerte gunstig uitpakken. Dat blijkt uit het onderzoek waarop Michiel van Nunen 7 juni promoveerde. De Lokomat is vooral bekend doordat de verlamde supermanacteur Christopher Reeve er veel mee trainde. Van Nunen ontdekte dat vooral patiënten die net aan het revalideren zijn en mensen met flink functieverlies er baat bij hebben. Zij ontwikkelen een betere loopvaardigheid dan patiënten die de gewone therapie krijgen. (FB)

Luister naar zieken

Eens een probleemgeval…

41+30+29

41 procent van de volwassenen die als puber in een jeugdinrichting hebben gezeten, heeft het leven op orde 30 procent heeft dagelijks problemen door werkloosheid of verslaving 29 procent leeft op straat, zit gevangen of in een psychiatrische inrichting

ubers die in een jeugdinrichting hebben gezeten, hebben als volwassene vaak grote problemen. Dat blijkt uit een onderzoek van het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving. Zeventien jaar na hun vertrek werden de voormalig behandelde jongeren ondervraagd. Zij bleken veel meer dan de gewone Nederlander problemen te hebben op het gebied van gezondheid, relaties, werk en huisvesting. (FB)

ADVALVAS

nr 19 — 12 juni 2013

etenschappelijke innovaties in de gezondheidszorg komen vaak niet ten goede aan de zwakste groepen in onze samenleving. Onderzoekers zouden meer gericht moeten zijn op de vragen van arme of langdurig zieke mensen. Dat stelde hoogleraar innovatie en communicatie in de levenswetenschappen Jacqueline Broerse in haar oratie op 7 juni. Zwakkere groepen kunnen hun behoeften vaak uitstekend formuleren. Toch halen die meestal niet de onderzoeksagenda van wetenschappers. Broerse wil een meer responsief onderzoekssysteem, waarbij deze behoeften wél op de agenda komen. Het gaat bijvoorbeeld om vragen als een middel tegen littekenjeuk bij brandwonden of onderzoek naar vermoeidheid bij reuma. (WV)

Hoezo niet corrupt? Nederlanders hebben van zichzelf het idee dat ze in een niet-corrupt land wonen. Historicus Ronald Kroeze stelt dat beeld bij. “Corruptie is van alle tijden. Ik onderzoek corruptie in Nederland tussen 1848 en 1940. In het begin van die periode had je een aantal schandalen waarin politici stemmen probeerden te kopen van kiezers: in 1865 bijvoorbeeld, toen de liberale minister van financiën stemmen probeerde te ronselen door de belasting in Limburg te verlagen. Ook in Frankrijk en Engeland zie je rond die tijd enkele grote corruptieschandalen waarbij stemmen werden gekocht. Later kreeg corruptie andere vormen: ik heb me tijdens mijn onderzoek nog het meest verbaasd over het wijdvertakte corrupte systeem dat rondom de voedseldistributie ontstond in de Eerste Wereldoorlog. Je had toen zogeheten crisisverenigingen, waarin ambtenaren samenwerkten met ondernemers. Zij moesten zorgen dat voedsel en andere schaarse middelen lokaal eerlijk werden verdeeld. De mentaliteit om zelf een graantje mee te pikken, is wijdverbreid. Na de oorlog zijn lagere ambtenaren daarvoor veroordeeld, maar het bleef vooral een moreel debat. Ook nu nog stellen we corruptieschandalen aan de kaak via het morele debat. Dat er telkens weer morele discussies de kop opsteken, nu bijvoorbeeld over de salarissen van topbestuurders, duidt erop dat ons idee van wat goed bestuur is, voortdurend in ontwikkeling is. Daar moeten we niet te krampachtig over doen.” (WV)

Ondernemen

nr 19 â&#x20AC;&#x201D; 12 juni 2013

ADVALVAS

wetenschap

Ga de straat op Je uitvinding naar de markt brengen, daar kunnen onderzoekers wel wat tips voor gebruiken. ACE Venture Lab geeft eerste hulp. DOOR WELMOED VISSER illustratie rbbmr/thenounproject

tel, je bent onderzoeker in de biomedische wetenschappen. Als je een proef doet, schrijf je onderzoeksdata op in labboeken. En dan gaat er een kop koffie overheen, waardoor je data niet meer te lezen zijn en de proef overnieuw moet. Of een collega zegt: “Diezelfde proef heb ik vier jaar geleden ook gedaan.” Maar het labboek waarin zij haar bevindingen noteerde, kun je nergens meer vinden. Zo kwam een oud-student biomedische wetenschappen op het idee om een digitaal labboek te ontwikkelen. Klinkt als een logische innovatie, waarvan elke onderzoeker die weleens in het lab werkt zou kunnen profiteren. Maar om zoiets op de markt te brengen heb je startkapitaal nodig, een netwerk en kennis over wat onderzoekers graag willen dat zo’n digitaal labboek allemaal kan. Geen zaken die je als wetenschapper automatisch in huis hebt. De wetenschappers achter het digitale labboek zochten daarom hulp bij ACE Venture Lab van het Amsterdam Center for Enterpreneurship (ACE). Ze deden mee aan de eerste activiteit van dit nieuwe centrum. In een bootcamp leerden ze om hun idee zo te presenteren dat geldschieters en bijvoorbeeld mensen met een netwerk in de biomedische wereld erin

ADVALVAS

nr 19 — 12 juni 2013

geïnteresseerd zouden zijn. Dat lukte: de oud-student, die samen met andere techno-starters een presentatie hield op de feestelijke openingsmiddag van Venture Lab, ging met een paar visitekaartjes van geïnteresseerden naar huis. Valkuilen van start-ups Projectleider Jeroen van Duffelen (27) van Venture Lab weet uit ervaring hoe moeilijk die eerste stappen van idee naar bedrijf zijn. In 2008 zette hij een platform op waar je digitaal boeken kon lezen en bestuderen: “Er was nog geen iPad of andere tablets. E-readers kwamen net een beetje op. Wij hadden een systeem gemaakt waarmee je boeken kon lezen op alles met een internetverbinding, je

‘De oud-student ging met een paar visitekaartjes naar huis’

kon erin onderstrepen en het systeem kon ook automatisch samenvatten. Technisch zat het zeer goed in elkaar. Maar wij hadden niemand die echt verstand had van marketing en sales en we hadden totaal geen netwerk om binnen te komen bij de grote bedrijven.” Van Duffelen, die zichzelf als tiener leerde programmeren en daarna organisatiewetenschappen studeerde aan de VU, deed de verkoopkant van het bedrijf er zo’n beetje naast. Een groot deel van de tijd zat hij ook te programmeren om het product technisch nog beter te maken. “Daar kom je dus uiteindelijk niet verder mee”, zegt hij achteraf. “We waren te vroeg. We kregen op een gegeven moment het advies om nog een jaar of twee te wachten. Daar hadden we geen zin in, toen hebben we de stekker eruit getrokken.” Daarna was Van Duffelen bij een aantal andere start-ups betrokken en werkte hij bij een Incubator Centrum in New York en Utrecht. En nu loopt hij rond met een nieuw idee voor een onderneming. Uit eigen ervaring en uit wat hij om zich heen heeft gezien, heeft Van Duffelen tips voor studenten of medewerkers die met het idee voor een innovatief bedrijf rondlopen.

Ondernemen

Doen

Niet doen

1) Kom uit je lab of kantoor

1) Parttime werken

Jeroen van Duffelen van ACE Venture Lab: “Vaak hebben mensen met innovatieve technische ideeën de neiging om te lang achter hun computer te blijven zitten, om hun uitvinding te perfectioneren. Je moet eerder de straat op om er met anderen over te praten. Met potentiële klanten bijvoorbeeld, over wat hun behoeften zijn. Als je die op tijd weet, kun je die kennis meenemen in je uitvinding. De meeste wetenschappers die bij de bootcamp betrokken waren, konden ons vaak alles over de techniek vertellen, hoe snel die wel niet is, maar veel minder over het probleem dat ze ermee oplossen voor hun klanten.”

2) Bouw een complementair team

“Als je alleen of met een paar collega’s een idee hebt voor een technobedrijfje, dan is de kans groot dat het met de inhoudelijke kennis wel goed zit. Zoek mensen erbij met kennis van de markt, van financiën en sales. Wacht daar niet te lang mee. Je moet je kennis verkopen, in hoog tempo de markt veroveren. Dit hebben wijzelf helemaal fout gedaan met ons platform om digitaal te kunnen studeren. We hadden eerder de shift moeten maken van werken in het bedrijf naar werken aan het bedrijf.”

3) Richt een adviesraad op

“Ga op zoek naar mensen met grijzere haren dan jijzelf, met ervaring en een netwerk in de sector. Zij hebben alle fouten al eens gemaakt en kunnen je dus voor veel ellende behoeden. Vraag hen om je mentor te zijn, je te helpen bij het zoeken naar de juiste contacten en startkapitaal.”

Jeroen van Duffelen van ACE Venture Lab: “Vaak hebben wetenschappers het idee dat ze een onderneming wel naast hun academische carrière kunnen doen. In de praktijk lukt dit bijna nooit en loop je het risico dat je allebei half doet. Het opzetten van een bedrijf kost zoveel tijd dat je je daarop helemaal moet richten. Dat wetenschappers aarzelen om hun carrière als wetenschapper op te geven, snap ik heel goed. Je kunt in het Nederlandse systeem niet na een paar jaar terugkomen op de universiteit. En als je onderneming mislukt, heb je ineens helemaal niets meer. In Amerika is dit beter geregeld: daar nemen academici vaak een paar jaar sabbatical om zich aan hun bedrijf te wijden. Als dat eenmaal loopt, kun je wel terugkomen op de universiteit. Maar in Nederland is dat allemaal veel moeilijker. Dat is erg jammer en belemmert het ondernemersklimaat.”

2) Te strak, te veel plannen

“Als je een bedrijf begint, is het businessplan het eerste waarnaar andere partijen vragen. Je hebt dus een planning nodig om met bijvoorbeeld financiers samen te werken, maar houd zelf altijd in je achterhoofd dat het maar een plan is en dat je het moet aanpassen als je andere kansen ziet, of de markt verandert. Die flexibiliteit is essentieel. Het succes van TomTom is een mooi voorbeeld. Dat bedrijf was jarenlang bezig met het ontwikkelen van software voor palmtops en mini-computers; voorlopers van de tablet. Ze zagen dat hun klanten hun palmtop vaak gebruikten om de weg te zoeken op digitale kaarten. Dat gegeven zette hen aan tot het ontwikkelen van de routeplanner en zich daarin te specialiseren. Had TomTom vastgehouden aan zijn core business, dan was het nooit zo’n succesvol bedrijf geworden.”

3) Afhankelijk worden van subsidies

“Overheidssubsidies zijn nuttig en soms nodig in de eerste fase van een bedrijf: om een prototype te bouwen, de eerste versie van iets te ontwikkelen. Maar voor je product moet een markt zijn, met klanten die ervoor willen betalen. Daar moet je je geld verdienen. Op subsidies als structurele financiering ga je het als bedrijf niet redden. Dat is voor veel wetenschappers even slikken, want de meeste onderzoeksprojecten draaien grotendeels op subsidies. In dat opzicht is ondernemen een andere wereld dan de wetenschap.”

Eerste Hulp Bij Ondernemen Het ACE Venture Lab is nieuw. Het helpt bij het opzetten van innovatieve bedrijven, techno start-ups en wetenschappelijke spin-offs: > is er voor medewerkers en studenten van de Amsterdamse universiteiten, hogescholen en wetenschappelijke instellingen. > biedt ondersteuning in de vorm van coaching, brengt financiers en mensen met ideeën bij elkaar en verhuurt werkruimtes. > is zelf ook een startende organisatie, die vooralsnog draait op een startsubsidie, maar in de toekomst haar eigen geld moet verdienen. Hoe? “Daarover zijn we hard aan het nadenken”, vertelt Jeroen van Duffelen. > begint deze zomer een programma voor medewerkers en studenten waarin ze leren hoe ze een innovatief bedrijf moeten opzetten. Meer info op ace-amsterdam.org E-mail: info@ace-vlab.nl.

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl. nr 19 — 12 juni 2013

ADVALVAS

mail Reacties (max. 300 woorden) op Advalvas-artikelen zijn welkom op redactie.advalvas@ vu.nl. De redactie behoudt zich het recht voor uw bijdrage eventueel in te korten.

Oorlog met de surveillant De setting: tentamen voor 160 eerstejaars studenten bewegingswetenschappen, om 18:30 ’s avonds, in de TenT. Binnen twee minuten heb ik een stevig conflict met hoofdsurveillant over wie er eindverantwoordelijk is. Hij dus. En, vraag ik hem, wie is er verantwoordelijk als er iets fout gaat? Ik dus. Vervolgens is een surveillant drie kwartier bezig met controle van persoonsgegevens, zonder oog voor de rest van de zaal. De anderen moeten door mij op de gedachte worden gebracht om een beetje door de zaal te lopen.

Ook later houden de surveillanten zich met hun rug naar de zaal vooral bezig met god weet welke administratieve handelingen. Tijdens het opruimen meldt een huilende student zich door het openstaande raam. Waarom loopt ze niet gewoon naar binnen? Omdat haar de toegang is geweigerd door de dienstdoende bouncer, begrijp ik pas later. Ik vraag haar om toch maar even binnen te komen. De hoofdsurveillant komt direct naar mij toe: “Krijgen wij nu toch nog oorlog?” Ik dacht aan een grapje, maar nee. De studente blijkt vergeten te

zijn de antwoorden van haar kladvel over te schrijven op het antwoordformulier. Ik maak daar notitie van. De hoofdsurveillant meent zich hiermee te moeten bemoeien en voegt mij toe dat hij mijn handelwijze zal rapporteren. Buiten komen er twee studenten naar mij toe. Ze kwamen door problemen in het OV een fractie te laat. Twee uur later kunnen ze nog steeds niet geloven dat zij, terwijl een medestudent die zich achter de bouncer bevond de tentamenzaal nog moest betreden, toch niet naar binnen mochten. Ik loop terug naar de bouncer om zijn versie van dit incident te horen. Hij weigert om antwoord te geven en sommeert mij om de TenT onmiddellijk te verlaten. Is dit hoe wij de kernwaarden van de VU willen vormgeven? Knoek van Soest, docent bewegingswetenschappen

De integrale versie van deze brief staat op advalvas.vu.nl>nieuws>5 juni

Socialisten Economiedecaan Harmen Verbruggen hanteert ferme taal op advalvas.vu.nl. De universiteiten worden verziekt door ‘socialisme’ in plaats van ‘neoliberalisme’! Zijn argumentatie: ‘Het universitaire ‘bedrijf’ is verziekt door alles doordringende organisatie-eisen, regelzucht, normering [etc…] opgelegd door de EU, Den Haag, NVAO en universitaire bestuurders.’ De lezer moet kennelijk op Verbruggens gezag aannemen dat ‘socialisten’ daar de dienst uitmaken. Ik wacht met spanning zijn bijdrage af waarin hij deze visie met feiten zal stofferen. Chris Lorenz, bijzonder hoogleraar historische cultuur van Duitsland

De integrale versie staat als reactie onder advalvas.vu.nl>nieuws>21 mei: Economiedecaan: ‘VU in de greep van socialisme’

STUDENTENKORTING TOT WEL 70%

Internationaal podiumkunstenfestival met meer dan 100 voorstellingen in Amsterdamse theaters en concertzalen.

Schokkende 19e-eeuwse traditie van de ‘menselijke dierentuin’ vertaald naar 21e-eeuwse performance-installatie. 16-26 juni, Loods 6 MARKTPLAATS 76 jan lauwers & needcompany Een kleine gemeenschap wordt zwaar op de proef gesteld in dit caleidoscopische drama. 21-22 juni, Westergasfabriek Zuiveringshal West / Taal: Engels en Frans met Engelse en Nederlandse boventitels

VOLLEDIG PROGRAMMA EN INFO WWW.HOLLANDFESTIVAL.NL

ADVALVAS

HANS WAS HEIRI zimmermann & de perrot

nr 19 — 12 juni 2013

Een betoverende combinatie van circus en theater, met veel fantasie en humor. 13-15 juni, Koninklijk Theater Carré

CRACKZ (DANÇA MORTA) bruno beltrão Werk van deze Braziliaanse choreograaf, rijzende ster in de internationale danswereld, komt voort uit de hiphop. 17-18 juni, Westergasfabriek Zuiveringshal West

TRAGEDY OF A FRIENDSHIP jan fabre, moritz eggert, stefan hertmans

PODIUMKUNSTEN

HOLLAND FESTIVAL

EXHIBIT B brett bailey, third world bunfight

Fabre verbeeldt vriendschap en vete tussen Wagner en Nietzsche in nieuw werk. 15-16 juni, Stadsschouwburg Amsterdam Taal: Engels en Duits met Nederlandse boventiteling BROOKLYN TO BERLIN lee ranaldo, solistenensemble kaleidoskop Gitarist Lee Ranaldo (Sonic Youth) en grensverleggend Berlijns ensemble brengen o.a. wereldpremière van Ranaldo. 14 juni, Muziekgebouw aan ’t IJ

AMSTERDAM 1 – 26 JUNI 2013

Rondetafelgesprek (1)

Nu eens even niet op de man spelen

Bestuurscrisis, reorganisaties, fusies… het zijn woelige tijden. Drie opinieleiders in debat over de staat van de VU. door marieke schilp en dirk de hoog foto’s studiovu/yvonne compier

e VU is in de greep van het neoliberalisme! Nee, van het socialisme! De VU gaat kapot aan marktdenken. Integendeel, we moeten ons juist van Den Haag bevrijden. De discussie over de staat van de VU, over de reorganisatie, de bezuinigingen en de bestuurscultuur is al maanden verhit, en niet alleen binnenskamers. Tijd om een paar prominente deelnemers aan dat debat bij elkaar te zetten. Kijken in hoeverre de visies nu werkelijk uiteenlopen.

Harmen Verbruggen, decaan van de faculteit

Economische Wetenschappen en Bedrijfskunde. Nooit te beroerd om een knuppel in het hoenderhok te gooien. Fervent pleitbezorger van meer marktwerking, minder centralisme. Oprecht geïrriteerd over de hoeveelheid Haagse regelgeving, en vóór meer autonomie voor de universiteit en faculteiten, niet in de laatste plaats die van hemzelf. Je hoeft niet eens heel diep in zijn hart te kijken om te zien dat hij het allerliefst zijn eigen (economische) universiteitje zou bestieren.

Boris Slijper

, doceert sociologie, een van de bevoorrechten (zo ervaart hij het zelf) die alleen onderwijstaken hebben. Als Verontruste VU’er veelvuldig geciteerd door de landelijke media. Slijper wil

minder markt en meer academische vorming, en visies die zich van onderaf ontwikkelen, in plaats van opgelegd te worden door een autoritair bestuur. Een actievoerder, maar wel een die – nèt als je na een vurig betoog van Verbruggen begint in te zien dat marktwerking nog zo gek niet is – met een politicologische verklaring komt waarom dat onacademisch en anti-emancipatoir zou zijn.

Hubertus Irth

En dan is er , decaan van de faculteit Exacte Wetenschappen. Hem staat een grote, niet altijd onomstreden, operatie te wachten: de fusie met de UvA-bèta’s. Waar Verbruggen en Slijper pleiten voor selectie aan de poort om de enorme toestroom van studenten een halt toe te roepen, doen Irth en zijn collega’s juist verwoede pogingen om het schaarse bètatalent binnen te halen. En waar Verbruggen en Slijper de bestuurscultuur hekelen, springt Irth in de bres. Hij snapt wel waarom het bestuur moet ‘doorpakken’, en lijkt zich goed te kunnen identificeren met zo’n bestuurder. Maar wel één die goed luistert, zijn visie helder kan uitleggen, en met beide benen op de werkvloer staat.

Met die drie mannen anderhalf uur aan tafel (vrouwen waren uitgenodigd, maar verhinderd) kom je er natuurlijk niet met vier pagina’s in Advalvas. Noodgedwongen daarom hier een selectie, die we deel I hebben genoemd. Voor een impressie van de discussie over de marktwerking, over de werkdruk, en selectie aan de poort, verwijzen we naar deel 2, te vinden op de website van Advalvas, onder de rubriek Achtergronden. Laat nu Boris Slijper maar de aftrap doen.

nr 19 — 12 juni 2013

ADVALVAS

campus

lijper: “Mijn motivatie om mee te doen met de Verontruste VU’ers is dat er te veel centrale sturing is. Visie moet van onderaf uit de afdelingen en de decanen komen.” Advalvas: “Waar heb je als docent concreet last van?” Slijper: “De tiendaagse nakijktermijn voor tentamens bijvoorbeeld. Het lijkt erop dat dit bestuur geen benul heeft wat tentamineren inhoudt. Wij werken bij sociale wetenschappen veel met papers: je kunt er misschien vijfentwintig serieus nakijken in twee werkweken. Zo’n regel moet het bestuur gewoon niet aan iedereen opleggen.” Irth: “Je moet ook kijken waarom zo’n maatregel er komt. We verplichten studenten om meer te presteren, onder meer door de invoering van het bindend studieadvies. Dan zou het gek zijn om van onze kant alles bij het oude te laten. Niet elke maatregel is puur een verzinsel van de managers.” Verbruggen: “Als faculteitsbestuurder doe ik er soms zelfs een schepje bovenop. Bij ons krijgt een afdeling die niet binnen tien dagen de tentamens nakijkt duizend euro boete. Er zijn zóveel klachten van studenten over die nakijktijd... Wat we ook geprobeerd hebben, niets hielp, maar die boete werkt wel!” “Ik ben het wel eens met het ongemak dat velen voelen binnen de universiteit, en niet alleen binnen de VU. Het begint ermee dat Den Haag en Brussel de universiteiten steeds minder vertrouwen en op alle fronten regels en procedures voorschrijven. Wij zijn met handen voeten aan Den Haag geketend. Er moet meer autonomie voor de universiteiten komen. Universiteiten horen professionele instellingen te zijn die hun eigen zaakjes regelen. En daar horen professionals leiding aan te geven; dat zijn in de eerste plaats de hoogleraren.”

Gekozen rector of managersuniversiteit Advalvas: “VU-bestuurders moeten door de VU-gemeenschap gekozen worden?” Verbruggen: “Ja. Ik pleit al jaren voor een gekozen rector magnificus. En decanen ook ja, waarom niet? Ik vind bovendien dat de rector de baas van het college moet zijn. Het primaat moet liggen bij iemand die uit de wetenschap zelf komt. Daarnaast heb je bestuurders nodig die op de centen en de gebouwen passen.” Slijper: “Ik ben iets voorzichtiger. Meer transparantie bij benoemingen is zeker welkom. Je kunt denken aan een open competitie tussen meerdere kandidaten en een grotere rol voor de ondernemingsraad.” Advalvas: “Wat zou het uitmaken, als de rector uit eigen gelederen wordt gekozen?” Verbruggen: “De rector, de eerst verantwoordelijke voor onderwijs en onderzoek, komt meestal nog wel uit

ADVALVAS

nr 19 — 12 juni 2013

de eigen gelederen. Maar hij heeft een te beperkt Boris Slijper mandaat. Je ziet in de ‘Op een aantal besturen steeds vaker oudpunten zijn onze politici of mensen uit de bestuurders onze zakenwereld opduiken die tegenstanders’ denken dit klusje ook wel even te kunnen klaren. De universiteit is een buitengewoon lastig te besturen geheel. Je hoort de liefde en de motivatie voor de wetenschap te hebben. Je moet zelf ervaren hebben dat je voor een collegezaal met driehonderd studenten staat als de beamer het niet doet.” Irth: “Ja, een rector moet uit de academische gemeenschap komen. Maar ik twijfel over verkiezingen: dan spelen er ook populistische aspecten. Als bestuurder moet je impopulaire maatregelen durven nemen. Toen ik net decaan was, kreeg ik de nieuwe begroting van de faculteit gepresenteerd. Die zag er niet goed uit: we moesten gaan reorganiseren. Had ik dat in een verkiezingscampagne uitgedragen, dan had ik hier waarschijnlijk niet gezeten. Ik denk dat de professionaliteit van een bestuurder belangrijker is dan of hij wel of niet is gekozen.” Slijper: “Het is ook belangrijk voor wie je eigenlijk bestuurder wilt zijn. Je moet opkomen voor je eigen universiteit. Ik denk weleens dat bestuurders bewust van buiten worden aangetrokken om de agenda van de minister zo goed mogelijk uit te voeren. Dit college van bestuur zou een veel sterkere vuist tegenover Den Haag kunnen maken.”

Rondetafelgesprek (1)

Den Haag of de VU Advalvas: “Hebben de universiteiten binnen de Haagse regelgeving te weinig vrijheid?” Slijper: “De professionele autonomie van de docent is zeker een item voor de Verontruste VU’ers. Maar ik heb de indruk dat die per universiteit en afdeling wel verschilt. Ik werk ook aan de UvA. Aan de VU heb ik veel minder ruimte om mijn eigen onderwijsprogramma in elkaar te zetten.” Irth: “Binnen de VU hebben faculteiten bewust afspraken gemaakt over bijvoorbeeld uniforme indeling van het studiejaar en de studiepunten. We vinden het namelijk belangrijk dat studenten bij verschillende faculteiten en opleidingen vakken kunnen volgen. Als elke docent zijn eigen ding doet, kan een student onmogelijk een haalbaar studierooster opstellen.” Slijper: “Ik pleit ook niet voor absolute vrijheid. Ik wil wel het gevoel hebben dat zulke plannen en regels niet van bovenaf opgelegd worden. De Verontruste VU’ ers ervaren de bestuurscultuur hier als nogal gesloten en hiërarchisch.” Advalvas: “De Verontruste VU richt haar pijlen vooral op het college van bestuur en op de voorzitter in het bijzonder, minder op hun eigen faculteit, of op Den Haag.” Irth: “Ik vind dat er in de artikelen en brieven van Verontruste VU’ers extreem op de man wordt gespeeld. Ze stellen het voor alsof de bestuurders de hele universiteit meeslepen in de neoliberale wanboel. Dat is een karikatuur van de werkelijkheid. Studenten zijn erg ontevreden over de VU, blijkt uit allerlei lijstjes. Dan moeten bestuurders daar toch iets aan doen?” Slijper: “Ik speel zo min mogelijk direct op de man. Maar ik maak een uitzondering voor de voorzitter van het college. En wel omdat hij een representant is van de managersuniversiteit waar veel mensen moeite mee hebben. Hij heeft het over ‘een menu samenstellen’ voor studenten als ‘klanten’. Hij gebruikt in mijn ogen het kleine beetje speelruimte dat de universiteiten nog hebben op een verkeerde manier, en dat mag je hem als bestuurder kwalijk nemen.”

Reorganiseren of bezuinigen Advalvas: “Even iets anders. De Verontruste VU verzet zich tegen de gedwongen ontslagen.” Slijper: “Ik vind inderdaad dat je in deze tijd van crisis geen mensen moet ontslaan als je weet dat ze elders geen werk kunnen vinden. Dat is een keuze van het bestuur.” Verbruggen: “We zijn als VU niet op aarde om de werkgelegenheid in Nederland op peil te houden. Ik vind het bestuurlijk wel onhandig dat de reorganisaties gepaard gaan met ontslag. Dat veroorzaakt veel onnodige onrust

en verzet. Als je die reorganisaties wat meer gefaHarmen seerd en over een langere Verbruggen ‘Ik periode uitvoert, is ontslag vind dat de rector nauwelijks aan de orde.” de baas van het Advalvas: “De decanen college moet zijn’ zijn toch medeverantwoordelijk voor deze aanpak?” Irth: “Andere universiteiten hebben de bedrijfsvoering al eerder veranderd. De VU heeft daar te lang mee gewacht. Voor mij is de les dat je voortdurend bezig moet zijn met je organisatie te verbeteren en niet pas moet ingrijpen als het financieel echt nodig is. Bovendien werken radicale maatregelen niet zo goed op een universiteit. Daar is de cultuur en de omgeving niet naar. Maar als het vooruitzicht is dat de universiteit in de toekomst structureel miljoenen te kort gaat komen, moet je wel wat doen. Elk jaar dat je wacht maakt het moeilijker.” Advalvas: “Volgens de Verontruste VU loopt de VU juist voorop.” Verbruggen: “Nee, we lopen achter. We hebben veel te veel faculteiten en de huisvesting is verouderd en te klein. En de studentenaantallen zijn onverwacht snel gestegen. Er moet wel degelijk iets gebeuren. Maar in mijn ogen gaat het nu te veel op centraal niveau en te snel.” Slijper: “Niemand is tegen een betere en efficiëntere ondersteuning. Het probleem is dat het vooral gaat om een bezuiniging. Dat wordt alleen in mooie woorden verpakt en niet helder en eerlijk verteld.”

nr 19 — 12 juni 2013

ADVALVAS

Verbruggen: “Nu ja, natuurlijk dient de reorganisatie ook om te bezuinigen.” Irth: “Maar wel degelijk óók om te verbeteren. Het moet inderdaad geen kille herstructurering worden. Goede communicatie over de plannen en bedoelingen is hard nodig om meer draagvlak te krijgen. Maar je kunt de boel niet op zijn beloop laten.”

Negatieve publiciteit Advalvas: “Veel dingen die hier op tafel komen, zijn een gevolg van landelijk beleid. Moeten de Verontruste VU’ers niet oprukken naar Den Haag?” Slijper: “Dat is grotendeels waar. Maar op een aantal punten zijn onze bestuurders gewoon onze tegenstanders. Wij zijn namelijk tegen het beleid van het ministerie, en zij kennelijk niet.” Irth: “Door sommige acties en publicaties loopt de VU onherstelbaar grote reputatieschade op. De VU is nu constant in het nieuws op dit dossier. En ik zie ook dat de Verontruste VU weinig support krijgt op andere universiteiten. Door de bestuurders persoonlijk aan te vallen, speel je tegen de VU in plaats van de discussie landelijk te verbreden.” Verbruggen: “Ik ben het met Irth eens dat we nu te veel rottigheid over ons heen krijgen, terwijl de discussie net zo relevant is voor andere universiteiten. Ik hoor collega’s van andere universiteiten over dezelfde dingen mopperen: de centralisatie, en wat er allemaal niet meer mag. Maar daar blijven de ruzies binnenskamers. Ik zou graag willen dat de discussie niet meer ging over de bestuurscultuur, maar over het politieke beleid.” Irth: “Kijk, als de Verontruste VU’ers blijven benadrukken dat de bestuurders hun tegenstanders zijn, kom je geen stap verder. Oké, dan komen er een paar andere bestuurders en lijkt dat een overwinning voor jullie, maar je hebt er niks mee opgelost en de schade is voor de VU als geheel.” Slijper: “Het is heel moeilijk om dit in abstracto aan te pakken, zeg ik als politicoloog. Als je wilt strijden tegen een bepaald onderwijsbeleid, kun je dat het beste doen door concreet te maken wat er in de praktijk gebeurt. Als ik morgen oproep om te gaan demonstreren op het Binnenhof tegen de vermarkting van de universiteiten, komt er niemand op af. Maar we hebben wel degelijk geprobeerd het breder te trekken, onder meer door een stuk in NRC met de strekking dat de problemen van de VU overal spelen.” Irth: “Je moet ook accepteren dat de pers er een eigen verhaal van maakt. Ik begrijp best dat jullie bepaalde zaken aan de kaak willen stellen. Maar jullie worden nu gebruikt om de VU maximaal zwart te maken. Kijk wat er gebeurt rondom die promotie bij Economie. Dat iemand die drs is in het buitenland doctor wordt genoemd.

ADVALVAS

nr 19 — 12 juni 2013

Dat gebeurt honderden keren per jaar want in het Hubertus buitenland bestaat de titel Irth ‘Niet elke drs niet. En zo’n verhaal maatregel is puur komt nu op de voorpagina een verzinsel van van de Volkskrant om nog de managers’ eens te onderstrepen dat het aan de VU zo’n zooitje zou zijn.” Advalvas: “Gaan we dan toch nog de schuld op de media afschuiven? Had de VU niet beter kunnen reageren?” Irth: “Waarop dan? Op een erg overtrokken opiniestuk van een VU-promovendus? Weet je hoe het werkt? Sommige mensen op de UvA zijn tegen de fusie van de bètafaculteit met de VU. Die komen in alle kranten uitgebreid aan het woord. Maar geen journalist [behalve van Advalvas, red.] heeft mij gebeld voor een reactie.” Verbruggen: “Natuurlijk kan de communicatie slimmer, maar de oorzaak van het gedoe is dat er door de bestuurders onvoldoende is geluisterd naar wat er binnen de organisatie leeft. Dat is belangrijker dan discussies in de media. Als mensen niet gehoord worden over hun onvrede gaan ze ermee naar buiten, naar de krant. Als ik denk dat er wat aan de hand is binnen mijn faculteit, stap ik eropaf. Economen zijn het per definitie altijd met elkaar oneens, maar ze hebben wel respect voor elkaar en gaan het debat aan. Zo hoort het.”

Voor deel 2 zie advalvas.vu.nl>achtergrond Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

Govert Buijs hoogleraar politieke filosofie & levensbeschouwing

opinie

‘Wij willen een vrije universiteit’

Met een manifest mengen de filosofen zich in de discussie over de staat waarin de VU verkeert. Govert Buijs over hun pijnpunten.

ullie dromen in het manifest van een ideale VU, die elke medewerker en elke student om zijn eigen talenten waardeert. Dat willen we toch allemaal wel? “Nou, ons ideaalbeeld is niet het beeld dat nu gecommuniceerd wordt. Het streven van de laatste jaren is: een internationale topuniversiteit die het beste scoort op alle rankings. Wij willen een brede universiteit, met een eigen vormingsideaal, die ook maatschappelijke betekenis heeft. We willen de discussie losmaken. Als blijkt dat iedereen het hierover snel eens is, des te mooier. Dan kunnen we de volgende vraag stellen: waarom doen we het dan niet?” Wat gaat er mis? “Bij onderzoek ligt de laatste jaren de nadruk op één vorm van kwaliteit: die waarmee je de Harvard-lijstjes haalt. Wij kiezen voor een onderwijsuniversiteit met een mix van kwaliteiten. Op het ene terrein zitten onderzoekers met een geweldige citatiescore. Op andere terreinen nemen onderzoekers deel aan maatschappelijke debatten. Die publiceren misschien minder in vakbla-

Manifest Het manifest ‘Op weg naar een echte vrije universiteit’ is te lezen op advalvas. vu.nl>opinies, en staat ter ondertekening ook op petities.nl.

Jullie verwijten het bestuur gebrek aan moed en dwarsheid. “De VU is wel heel braaf. Neem de maatregel rond de tweede studie. Nijmegen besloot een tweede studie tegen de normale prijs aan te bieden. Het gaat immers juist om de goede studenten, die wil je niet frustreren. De VU gaat meteen mee met Den Haag. Tweede studie? Tienduizend euro betalen. Dan geef je het signaal dat je geen eigen verhaal hebt.”

Dus ook de filosofen hebben moeite met de bestuurscultuur? “Elke maatregel vergt dat je hem uitlegt. Ook het idee van flexibele werkplekken, bijvoorbeeld, kan flexibel worden ingevoerd. Dit gaat zo rigide, dát is onze bestuurscultuur. Of neem de fusie tussen VU en UvA. Is het eigenlijk een fusie? Daar wordt heel weinig over gecommuniceerd. Het is belangrijk voor Amsterdam, ja. Maar waarom is het zo belangrijk voor onszelf? Brengt het ons dichter bij de ideale VU? Dat hoor je niet.” Waarom sluiten jullie je niet bij de Verontruste VU’ers aan? “Bij de Verontruste VU neemt de verontrusting bijna de taal van de frustratie aan. Dat is begrijpelijk, maar je komt er niet veel verder mee. Wij willen ons eerst verenigen op de koers, en dan pas kijken wat dat praktisch moet betekenen.”

Govert Buijs

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl. nr 19 — 12 juni 2013

ADVALVAS

ICOON Eduardo Souza, thenounproject

DOOR MARIEKE SCHILP FOTO STUDIOVU/YVONNE COMPIER

den, maar zijn minstens zo belangrijk. En er zijn de wetenschappers die heel goed zijn in onderwijs, en ook op dat pad vooruit moeten kunnen komen. Wij willen een universiteit die die talenten openlijk erkent en waardeert. In het onderwijs ligt er een heel grote nadruk op groei in studentenaantallen, waar de kwaliteit en de kleinschaligheid die bij de VU horen onder lijden.”

COLUMN

Ik enrich je company Roos van Rijswijk, masterstudent literatuurwetenschap

en zeldzaam positieve gemoedstoestand (“ik ben vast wel bijna afgestudeerd en daarna word ik meteen heel erg rijk en gelukkig met een droombaan en een grachtenpand in Amsterdam met een glijbaan in plaats van een trap en elke dag kaasfondue en een harem en alles, woohooo”) bracht mij ertoe om ietwat voorbarig online te gaan zoeken naar vacatures. Ik zocht op ‘vacature cultuur Amsterdam’ en hoef nu vast niet meer uit te leggen dat die zeldzaam positieve gemoedstoestand al rap plaatsmaakte voor een versterkte versie van mijn normale humeur (“alles gaat naar de tering en ik als eerst en hoe ga ik dan de huur betalen, zit hier wel een voedselbank in de buurt en hoe ga ik aan Bussemaker uitleggen dat ik thuiszit straks, huuuuuh”). Eigen schuld, ik weet het, had ik maar iets moeten studeren waarmee ik tenminste zou snappen wat überhaupt een QA-manager is, of hoe het voelt om een prestatiegerichte HR-manager te zijn

ADVALVAS

nr 19 — 12 juni 2013

met ‘brandende ambities’, een intense liefde voor het ‘Ik neem ‘realiseren van targets in responsibility omzet -en winstmarge’ en in en ben sociaal het bezit van een knisperend ultracompetent, diploma dat zorgde dat ik daarbij ben drie keer het minimumloon zou verdienen. Ik moest zo ik prestationnodig een studie doen waarwise natuurlijk mee je leert de oeuvres van flaming en Couperus en consorten op proactief’ waarde te schatten in plaats van hoe je een nier transplanteert, een heftruck bestuurt of een winstmarge berekent. En dan is het ook nog crisis, dus willen ze overal alleen maar stagiaires met minimaal twaalf jaar werkervaring. Balen man. Gelukkig heb ik nog even, bedacht ik onder het grienen om mijn verloren toekomst; ergens in september moet ik pas aan de bak zijn. Ruim de tijd nog om mezelf als merk te presenteren op de arbeidsmarkt. Want geloof mij, diep van binnen ben ik niet Roos maar iRoos. Roseable. Echt hoor, toekomstige werkgevers, maak uw borsten maar nat: ik neem responsibility en ben sociaal ultra-

competent, daarbij ben ik prestation-wise natuurlijk flaming en proactief. Ik ben wat je noemt een spilfiguur met skills, passies en drijfveren. Ja, ceo’s, knoop het in uw oren: power is mijn core business. Ik ben innovatief en creatief en ik heb een helikopterview en focus driven visions. Met mij achter de balie of de schoonmaakkar enrich je je company sowieso. Had ik al vermeld dat u met mij ook heel goed over literair engagement na het postmodernisme kan sparren als ik toch die koffie langsbreng? Nee, ik maak me nergens zorgen over. Vacaturesites zijn je vriend en de toekomst is fantastisch, ook als je literatuurwetenschap hebt gestudeerd. Ja, nu lach je, maar ik spreek je wel weer als ik vanaf mijn glijbaan in mijn pand aan de Keizersgracht in mijn jacuzzi land om daar mijn (mooie, jonge, naakte) assistente even te roepen dat ik die privévlucht naar Parijs toch liever uitstel tot nadat ik Het boek der kleine zielen uit heb, want ik zit er net zo lekker in.

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

Reorganisatie

Problemen? Jammer dan!

De bezuinigingen bij het Centrum voor Studie en Loopbaan betekenen minder steun voor studenten. Medewerkers maken zich zorgen.

“

DOOR FLOOR BAL

advertentie

denk jij verder? verrijk jezelf met wijsbegeerte OOk als tweede studie mOgelijk www.wijsbegeerte.vu.nl

Een verarming.” Dat vindt onderwijscoördinator en studieadviseur Kim Retra van de bachelor science, business & innovation van de voorgenomen bezuinigingen bij het Centrum voor Studie en Loopbaan. Het reorganisatieplan voor de studentgerichte ondersteuning wordt nu geschreven en zomer 2014 bekendgemaakt. De precieze invulling van de bezuinigingen is dus nog onzeker, maar medewerkers en studenten voelen de bui al hangen. Regelmatig stuurt Retra studenten naar de studentenpsycholoog. Straks mag die studenten niet meer behandelen, maar alleen doorverwijzen. “Veel studenten met een beginnend probleem worden daar nu snel geholpen. Maar een student met faalangst gaat daar niet voor naar een externe psycholoog. Die drempel is te hoog. Dat zal niet gunstig zijn voor het studierendement.” Studenten met beperking Henri de Groot, programmadirecteur bij de economische faculteit, zal de specialistische ondersteuning door Schib (Studenten Contact Hulp en Informatie bij Beperkingen) missen. “Schib doet belangrijk werk om het onderwijs toegankelijk te maken voor

22704_1_ADV_AdValvas100x130.indd 1

05-06-13 11:31

studenten met een beperking. Het is fijn dat die studenten nu bij één loket terechtkunnen. Als Schib verdwijnt, vervallen we in een situatie waarin de faculteiten voor een kleine groep studenten ieder voor zich het wiel moeten uitvinden.” Loopbaan Kim Retra maakt zich ook zorgen over het verdwijnen van het loopbaanteam. “Dat organiseert voor ons een verplichte cursus waarin studenten moeten nadenken over hun toekomst. Science, business & innovation is een brede opleiding waarbij het niet automatisch duidelijk is wat je met de studie kunt doen. Studenten waarderen het als de opleiding daaraan aandacht besteedt.” Na de reorganisatie moet de opleiding voor die cursus waarschijnlijk een extern bureau inhuren. “Terwijl het juist prettig is dat VU-docenten dat doen. Die kennen de organisatie. En de kwaliteit is gegarandeerd.” Pareltje van opleiding “Tijd en geld. Dat gaat het de economische faculteit kosten als zij hun practicum ‘Inleiding in academische vaardigheden’ moeten uitbesteden”, zegt docent en onderwijscoördinator GertJan Melker. “Het staat al tien jaar bij ons op het programma en we zijn er heel tevreden mee. Het practicum is een pareltje aan onze opleiding. Het zou jammer zijn als dat straks anders is.”

nr 19 — 12 juni 2013

ADVALVAS

campus

‘Zonder hun hulp was ik een kasplantje gebleven’ Student Bram had de steun van het Centrum voor Studie en Loopbaan echt niet kunnen missen.

Minder studentendecanen

a het halen van zijn mavoeindexamen raakte Bram in zichzelf verstrikt. Hij werd depressief, werkte in een postsorteercentrum en verzette zich tegen ‘het systeem’. Het resulteerde in een cv vol afgebroken mbo- en hbostudies. Ergens onderweg wist hij een havo-diploma te halen. De diagnose ‘autistisch’ ontving hij tegen zijn zin. Zo’n stempel hoorde bij het verwerpelijke systeem, vond hij. Ergens in die jaren dat hij doodongelukkig was, ontdekte Bram dat hij van wiskunde hield. Daarom deed hij toelatingsexamen aan de VU. Hij, de jongen die in zijn eigen ogen alles naar een slecht einde bracht, mocht aan de universiteit beginnen. Dit keer was hij vastbesloten om zijn opleiding af te maken. Dus meldde hij zich aan bij een studieversnellingsgroep van het Centrum voor Studie en Loopbaan. “We kwamen elke week bij elkaar. Ik leerde wat studeren eigenlijk is en hoe ik structuur in mijn leven kan aanbrengen.” Wel hing er een donderwolk boven hem: door al die mislukte studies zou zijn studiefinanciering snel op zijn. De studentendecaan hielp hem, met een doktersverklaring, één jaar studiefinanciering terug te winnen. “Ik zag het eigenlijk niet meer zitten, maar hij zat echt achter mij aan. Hij mailde me een week lang élke dag totdat ik die verklaring had.

ADVALVAS

nr 19 — 12 juni 2013

Dat die man zoveel tijd in mij stopte, is cruciaal geweest.” Heel gelukkig Gestimuleerd door zijn begeleiders meldde hij zich toch maar bij de studentenpsycholoog. “Door haar steun kon ik mijn diagnose accepteren. De organisatie op de VU helpt mij zo dat ik de voordelen van het systeem zie en me er niet meer van afkeer.” Hierdoor komt Bram in aanmerking voor de begeleiding voor studenten met autisme. “Elke twee weken spreek ik af met een student psychologie. Zij helpt mij met het opstellen van een studieplan. Normaal als ik een vak heb, lees ik alles wat er te vinden is over dat onderwerp. Het lukt mij niet om alleen te leren wat ik op een tentamen krijg. Daardoor haal ik soms vakken niet. Zij remt mij daarin af.” Levert al die begeleiding nou ook wat op? Bram vindt van wel. “Dit is de eerste keer in vijftien jaar dat ik me zo goed voel. Zonder die hulp was ik een kasplantje gebleven. Ik ben nu heel gelukkig.”

Hoe zou de begeleiding van Bram in 2014 na de reorganisatie zijn verlopen? De cursussen en studiegroepen voor studenten worden waarschijnlijk wegbezuinigd. Mogelijk verwijst de VU naar een externe (duurdere) cursus. De studieversnellingsgroepen zullen vermoedelijk verdwijnen. De helft van de studentendecanen wordt mogelijk ontslagen. De persoonlijke begeleiding van studenten wordt sterk verminderd. Elke dag achter een student aanzitten om de juiste papieren binnen te krijgen, is er dan niet meer bij. Als studentenpsychologen na één intakegesprek verwijzen naar een externe behandelaar, zullen veel studenten zoals Bram - ook vanwege de kosten - afhaken. Voor de hulp aan studenten met een beperking is straks ook veel minder geld. Autistische studenten krijgen dan waarschijnlijk geen tweewekelijkse persoonlijke begeleiding meer. Kortom, als Bram in 2014 was gaan studeren, zou hij zijn studie niet hebben volgehouden. (FB)

Op verzoek van de geïnterviewde is zijn naam veranderd. Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

PersOneelsPagina onder redactie van coMMUnicatie & MarKetinG

jaargang 5, nummer 10, 12 juni 2013

Onderwijsagenda: van wOOrden naar daden

Verbeterplannen waren er genoeg: de Onderwijsagenda bevat dan ook alleen oude plannen. Maar de vernieuwde samenhang en prioritering gaan er nu voor zorgen dat de plannen echt doorgaan. “Met een plan zet je een trein op de rails, maar wij hebben te veel treinen op de rails staan. We hebben een rangeerterrein nodig.” Dat zei een collegelid vorig jaar tijdens een werkbezoek tegen Mareanne Karssen, toen nog directeur bedrijfsvoering bij Sociale Wetenschappen. Want verbeterplannen voor het onderwijs waren er ge noeg. Ze werden alleen niet uitgevoerd. Voor dat rangeerterrein gaat Karssen nu zorgen, samen met de portefeuillehouders onderwijs. Op 1 juni begon ze als programmamanager onderwijs. Met het College van Bestuur, decanen, portefeuille houders onderwijs en studenten bracht Ronald Ulrich het afgelopen half jaar als kwartiermaker focus aan in de plannen en bepaalde welke priori teit hebben. Het resultaat: de Onderwijsagenda.

Onderwijsmens

Dat de VU, mede door de sterke groei van de studentenaantallen van de afgelopen vijftien jaar, veel te doen heeft op het gebied van het

onderwijs, werd dit voorjaar pijnlijk duidelijk toen NRC Handelsblad signalen daarover oppikte en rector Lex Bouter opstapte. Toen krabde Karssen, die al ja had gezegd tegen haar nieuwe baan, zich wel even achter de oren. Waar was ze eigenlijk aan begonnen? Maar de nieuwe rector Frank van der Duyn Schouten is net zo’n onderwijsmens als zij en ze ziet dat de Onder wijsagenda houvast biedt. “Voor ondersteuners is het geweldig als ze eindelijk weten: nu doen we eerst dit, dan dat. Studenten zijn over het algemeen heel enthousiast. Door meer ruimte voor activerend onderwijs en meer onderwijs in kleinere groepen wordt het ook aantrekke lijker voor docenten. En de mogelijkheden om carrière te maken op basis van onderwijspres taties nemen toe. Maar er komt wel veel op ze af.” In de Onderwijsagenda zijn vijf prioriteiten gesteld: de kwaliteitszorg op orde krijgen, de kwaliteit en het rendement van het bachelor onderwijs verbeteren, het graduate onderwijs

vernieuwen, investeren in professionele en ge inspireerde docenten en de student en onder wijsondersteuning verbeteren. Per prioriteit worden soms wel tien subprioriteiten opgesomd. Wordt er eigenlijk wel iets naar achteren ge schoven? Jawel, vinden Karssen en Ulrich, het verbeteren van de masteropleidingen bijvoor beeld. Ulrich: “Sommige faculteiten vinden dat echter een prioriteit. Het grote voordeel van de Onderwijsagenda is dat we zeggen: dit doen we met z’n allen en verder stellen faculteiten hun eigen prioriteiten, afhankelijk van hun behoef ten. Zo wil H2LS snel een flexibele bachelor opleiding ontwikkelen. Dan maken we ook daar duidelijke afspraken over.”

Harde eurO’s

De topprioriteiten hangen niet alleen samen met te lage studenttevredenheid en onze repu tatie die onder druk staat, maar ook met harde euro’s. De VU heeft met het ministerie van

PROgRaMMaManagER OnDERWIJS MaREannE KaRSSEn En ROnaLD ULRICH, TOT 1 JUnI KWaRTIERMaKER OnDERWIJS.

OC&W prestatieafspraken gemaakt over ver betering van ons bacheloronderwijs. Daarvoor krijgt de VU 8,2 miljoen euro per jaar, 5% van de onderwijsbekostiging. Veel faculteiten realise ren daarmee dit jaar al de prestatieafspraak om intensiever en activerender onderwijs te geven, door onder meer geld te steken in docenttutoren en kleine werkgroepen. Kleinschalig onderwijs was lang de kracht van de VU. “Het was ook de reden dat ik hier ging studeren”, zegt Karssen. “Dat wil je terug, maar op deze schaal moet je soms andere manieren bedenken om dat weer te bereiken.” De grote stok achter de deur is dat we onze extra 5% kwijtraken als aan het eind van collegejaar 20142015 blijkt dat we ons niet aan de prestatieafspraken hebben gehouden. Lukt het wel, dan krijgen we opnieuw die 5% en kunnen we door met intensief onderwijs en vernieuwing. activerend onderwijs heeft dus topprioriteit. net als de Instellingsaudit, die we volgens de prestatieafspraken uiterlijk begin 2014 moeten halen. Daarin wordt getoetst of de VU een duidelijke onderwijsvisie heeft en de instrumenten om het te signaleren als er iets misloopt in het onderwijs en ook om dan in te grijpen? Bij de proefaudit dit voorjaar bleek de VU nog niet voldoende ‘in control’. Werk aan de winkel dus.

matCHingtrajeCt

Een andere prestatieafspraak is verhoging van het bachelorrendement. Het bindend studie advies helpt, maar er moet meer geïnvesteerd worden in matching: vooraf zorgen dat jongeren bij de juiste studie terechtkomen. Want hoe later studenten kiezen, hoe hoger de uitval. Karssen zag bij haar dochter dat het matchingtraject dat zij volgde bij de Universiteit Utrecht zorgde dat zij sneller en bewuster haar studiekeuze bepaalde. Maar ook een betere studeerbaarheid – bijvoor beeld door meer uniformiteit in de studiepro gramma’s – moet uitval voorkomen. Karssen ziet ook obstakels. Waar haal je de mensen vandaan die het intensievere onderwijs gaan geven of een matchingtraject draaien? Ze ziet echter ook dat er al veel gebeurt. “De grote eensgezindheid onder de directeuren bedrijfsvoering en porte feuillehouders onderwijs verraste me. Op de VU hebben we weleens last van alleen denken aan je eigen organisatieonderdeel, maar iedereen ziet: dit is nodig.” Ze was ook blij verrast door de betrokkenheid van VUstudenten. Ze gaat veel met iedereen praten, zegt ze. Praten…? “Ja, met studenten, docenten, ondersteuners. Wat kun je zelf doen, waar kunnen wij bij helpen, wat steek je op van andere faculteiten?” Want onderwijs is haar ding. “Kinderen – dat mag ik van mijn dochter natuurlijk niet zeggen – komen hier met veel enthousiasme binnen. Dan wil je niet dat het tegenvalt. Ze moeten de uitdaging krijgen die ze nodig hebben.”

Redactie Personeelspagina > jessy van gelOven, anita mussCHe, HOukje vlietstra > Beeld yvOnne COmPier, Peter valCkx > Vormgeving rudie jasPers > Reageren PP@vu.nl

wat ZOu jij als eerste veranderen in Het vu-Onderwijs? maren vOs

sandjai BHulai

Masterstudent FSW, Corporate Communicatie

Universiteit hoofddocent FEW, Wiskunde

“Het VUonderwijs mag kleinschaliger. als je hoger onderwijs volgt wil je dieper op dingen in kunnen gaan, in werkgroepen of met indivi duele begeleiding. Om gemotiveerd te blijven hebben studenten behoefte aan meer dan een boek, massale hoorcolleges en multiple choice tentamens. Daarnaast mag in het onderwijspro gramma meer ruimte komen voor de voorbe reiding op je loopbaan. Wij zouden meer stage moeten kunnen lopen en meer aan toegepaste cases werken.”

“als wetenschapper word je vooral afgerekend op onderzoek en minder op onderwijs. Dat motiveert niet ook al wil je dat graag om goed onderwijs te leveren. als je geen tijd hebt, kies je toch voor waar je op afgerekend wordt. Docenten opleg gen om extra aandacht aan onderwijs te geven, werkt niet motiverend. De drive moet uit mensen zelf komen, dus geef ze het signaal dat onderwijs geven net zo belangrijk is als onderzoek doen. Dat kan VUbreed, maar je moet ergens beginnen, dus begin gewoon op je eigen afdeling.”

rOnald krOeZe

lieke COenraad

Universitair docent Letteren, geschiedenis en ORlid

Portefeuillehouder onderwijs Rechten

“Bij Rechten worden de belangrijkste verbeterin gen komend collegejaar al doorgevoerd. Met extra geld is ons onderwijs kleinschaliger en activeren der ingericht: elk verplicht vak heeft werkgroepen van maximaal 25 studenten, studenten kunnen bonuspunten verdienen met tussenopdrachten en eerstejaars krijgen naast een studentmentor nu ook een docenttutor, en hebben meteen persoon lijk contact met een docent. Er is een numerus fixus en 20 procent van de nieuwe studenten is toegelaten door selectie. Deze aanpak moet door blijvende investering in mensen, in tijd dus geld, ook op lange termijn mogelijk blijven.”

“Beter onderwijs betekent een mentaliteitsver andering: docentonderzoekers en studenten moeten weer worden gezien als de meest cru ciale spelers. Vanuit die visie is samenwerking tussen docentonderzoekers, management en onderwijsondersteuners en inrichting van be voegdheden, organisatorische benodigdheden en beloningsstructuur noodzakelijk. als managers/ bestuurders vaker een faculteit bezoeken, weten zij wat het onderwijs daar concreet inhoudt. Ook moeten docentonderzoekers meer interesse tonen in de alledaagse organisatorische uitda gingen. Dat is in het belang van allen.”

nieuws & agenda nieuwe CaO, Bwnu en Zanu Online

Op 21 mei hebben caopartijen de nieuwe teksten voor de CaO nederlandse Universi teiten 20112013, de Bovenwettelijke Uitke ringsregeling BWnU 2013 en de Ziekte en arbeidsongeschiktheidsregeling ZanU 2013 vastgesteld. De CaO, BWnU en ZanU staan op de VSnUwebsite. De Engelse vertaling van de CaO volgt binnenkort. > www.vsnu.nl

ga OOk gratis sPOrten met vu Fit at wOrk

VUmedewerkers kunnen gratis sporten bij het Sportcentrum VU. Je kunt onbeperkt deelnemen aan VU Fit at Work met fitness, aerobics/groepslessen en alle looptrainin gen. nu ook met online begeleiding: sport thuis en laat je online begeleiden door des kundige medewerkers. > www.sPOrtCentrum.vu.nl > vitaal Blijven > BedrijFssPOrt

cultuur Cabaret

Restaurant

Om de week gaat een student op kosten van advalvas voor maximaal 50 euro uit eten en beoordeelt het restaurant.

Zo lekker kun je zelf nooit koken Szmulewicz CONCEPT Szmulewicz is vernoemd naar een Poolse acteur die een theater bezat in Amsterdam. Het restaurant, vrijwel aan het Rembrandtplein, is ideaal om te eten vóór een theaterbezoek aan de Kleine Komedie, Carré of het Muziektheater. Binnen hangen toneelposters. Doelgroep is een cultureel geïnteresseerd publiek. SFEER Het is modern ingericht met warme kleuren; eerder casual dan luxe. Indrukwekkende spiegels - ook in de wc! - doen het kleine restaurant groter lijken. De meeste bezoekers zijn veertigplussers. ETEN Mijn disgenoot begint met feta in bladerdeeg met een paprikasausje. Ik neem de salade met rucola en balsamicosiroop plus een met geitenkaas gevulde portobello uit de oven. We komen er niet uit welk gerecht het lekkerst is. Als hoofdgerecht neemt mijn eetpartner de Thaise gele curry van onder meer pompoen, tempeh en shiitake met rijst en cassavechips. Ik ga voor de canneloni gevuld met spinazie, ricotta, gorgonzola met tomaten/basilicumsaus. We eten extra langzaam om nog langer ervan te kunnen genieten. Ongelofelijk lekker. BEDIENING Prima. TIP Niet nodig, alles is superlekker. AANRADER Absoluut. De borden zijn prachtig opgemaakt en de verschillende soorten dressing perfect op smaak. Hier ga je niet heen omdat je te lui bent om te koken, maar gewoonweg omdat je zelf nooit zo lekker kunt koken. Ook zeer geschikt voor vegetariërs. Geen minpunten? Na hard zoeken: de huiswijn heeft geen etiket en op vrijdagavond zijn er geen studenten. PRIJS Met een karaf rode huiswijn redden we het met 50 euro. Hoofdgerechten zijn er vanaf 9,90 euro. WAARDERING

Crème de la crème griffioen.vu.nl

WAT? De programmering voor het theaterseizoen 2013-2014 is af en de verkoop is gestart. Ook in het komende collegejaar treedt de top van het Nederlandse cabaret op in de Griffioen. WIE? Cabaretiers houden van ons. Dat blijkt wel, ook dit jaar komen toppers als Dolf Jansen, Sara Kroos, NUHR, Paulien Cornelisse en Richard Groenendijk weer naar Uilenstede. Bovendien komen schrijver Kees van Kooten en historicus Maarten van Rossem voor het eerst naar Uilenstede. HOE BESTEL JE KAARTEN? Voor alle voorstellingen kun je op onze site griffioen.vu.nl kaarten bestellen. Dit kan ook aan de kassa van de Griffioen op Uilenstede (ma t/m vr. 17 – 22.30 uur). Voor Maarten van Rossem, Kees van Kooten en Paulien Cornelisse kunnen alleen studenten nog kaarten kopen. Bart Siekman, publiciteitsmedewerker Griffioen

SZMULEWICZ Bakkersstraat 12 szmulewicz.nl Dewi Meekes, researchmaster classics & ancient civilizations FOTO Tessa Posthuma de Boer

Cultuurcentrum Griffioen Uilenstede

Ook GRATIS UIT ETEN voor Advalvas? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl. nr 19 — 12 juni 2013

ADVALVAS

studenten/medewerkers

Sleutelgat 19

Wat zegt de inrichting van je kamer over jezelf? En klopt die indruk ook? VU-studenten gluren in de kamer van ANNE VISSER.

“H

ier woont een rommelige meid”, zegt Eva Akkerboom, bachelorstudent politicologie. “Die associeer ik snel met filosofiestudenten. Ze is een jaar of 23, want ik zie geen meisjesachtige frutsels meer. Haar kamer is vrij praktisch, ik denk dat ze hard studeert. In haar vrije tijd gaat ze gamen, ik zie Playstationgames. Verder zie ik een boeddhahoofdje staan; zou het een new-agetype zijn? Echt religieus is ze niet, maar wel een intelligent persoon die nadenkt over wat er is tussen hemel en aarde. Ja, een jonge filosofe dus.” Ook Werner van Rossem (21), student aardwetenschappen, denkt dat hier een sloddervos woont: “Ze heeft haar sleutel aan de buitenkant van de deur laten zitten. Dat is slordig! Of ze vertrouwt erop

ADVALVAS

nr 19 — 12 juni 2013

dat haar psychopathische overbuurman haar niet stiekem opsluit in haar kamer wanneer iedereen op vakantie is? Ze is nog maar net op kamers: ze heeft geen kapstok voor haar jas en nauwelijks kasten om haar boeken en dvd’s in te zetten. Haar kleren heeft ze tijdelijk in die open kasten gedaan. Ze is geen huiselijk type, meer een feestbeest dat hier alleen maar komt om te slapen en te studeren - bijna nooit dus.” “De kat mag op het bed zitten”, merkt Shazia Amir (24), student biomedische wetenschappen op. “Een dierenvriend dus. Of nee, die bontkraag, zou die echt zijn? Verder valt me op dat er een grote tas vol met kleding staat. Zou zij zo’n archetypische student zijn die in het weekend naar haar ouders gaat om de was te laten doen? Verder doet ze een sociale studie, met heel veel leeswerk. Kijk maar naar de syllabi.”

Anne Visser 23 Studeert religie & levensbeschouwing Betaalt 475 euro inclusief in Amsterdam Centrum

“Mijn leeftijd klopt”, zegt Anne Visser. “Ik ben niet gelovig, maar wel geïnteresseerd in het geloof, vandaar mijn keuze voor religie & levensbeschouwing. Ik woon al een jaar op kamers, maar ben te laks om waardig meubilair aan te schaffen. Ook die wasmand staat daar uit luiheid, ik ga heus niet met mijn vieze kleding naar mijn ouders. Ik woon samen met drie vriendinnen, vandaar de sleutel aan de binnenkant. Geen psychopathische buurman vooralsnog. Bij vlagen ben ik rommelig. En tegen een feestje zeg ik geen nee. Ik ben duidelijk liever lui dan moe; een laatstemomentstudent die de nacht voor het tentamen nog zit te blokken. Ten slotte: een dierenvriend ben ik ook, die bontkraag is een nepperd!”

door Veerle Vrindts student-reporter Foto’s Peter Valckx

Wil je ook in Sleutelgat? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

Griff

door Merlijn Draisma

nr 19 â&#x20AC;&#x201D; 12 juni 2013

ADVALVAS