een Tegens
niet bij g a l stop
Verhalen van senioren over lastige situaties in het leven, die uiteindelijk goed uitpakten, verzameld door studenten van het Scalda.
stop niet bij een tegens a g l
Tegenslag, we komen het allemaal ergens tegen Maar de vorm waarin, verschilt bij iedereen Misschien krijg je niet wat je wilt, of juist wel iets waar je niet op zit te wachten Of wellicht verlies je iets waar je van hield Wat de tegenslag ook is, je moet ermee omgaan. Hoe doe je dat?
In de afgelopen weken hebben studenten van Scalda gesprekken gevoerd met senioren over het omgaan met tegenslagen Want wie kan ons hier beter over vertellen dan de mensen die er al meerdere hebben meegemaakt? Hoe incasseerden ze de klap? Wat sleepte ze erdoorheen? En waardoor hielden ze hoop op een goede afloop?
Deze gesprekken vormden het eerste deel van MDT Cultuur & Kunst. Dit programma daagt jongeren uit om meer te leren van anderen dan ze verwachten Hiervoor gingen de studenten in gesprek met senioren, die we 'vertellers' noemen, om verborgen kennis en verhalen te ontdekken
In dit magazine vind je de verhalen die de jongeren op het spoor zijn gekomen en de beelden die ze daarbij gemaakt hebben tijdens de fotografieworkshop. De verhalen zijn geschreven door de jongeren tijdens de schrijfworkshop en soms (naderhand) nog aangevuld door de vertellers
Er m nu wa Ma
Christ Schrauwen
'Het leven van Christ'
Christ Schrauwen is een 79-jarige man. Christ komt oorspronkelijk uit Bergen op Zoom en woont nu in Middelburg Vroeger heeft hij 33 jaar lang met veel plezier lesgegeven in elektrotechniek. Maar na een tijdje begonnen de resultaten van de leerlingen achteruit te gaan Hij vond toen het docent zijn steeds minder leuk
Toch besloot hij door te gaan en vond het docent zijn steeds weer leuker worden.
Christ heeft niet lang last gehad van deze tegenslag Maar heeft spijt dat hij meer aandacht besteedde aan de lesstof en eigenlijk te weinig aan de leerlingen. Hij praat er af en toe nog over met zijn kleindochter, die nu ook in het onderwijs zit. Hij kreeg er af en toe commentaar op, maar heeft dit zelf opgelost: ‘Ik los liever zelf alles op dan om hulp te vragen’
Hij heeft tijdens zijn tijd in het onderwijs als docent elektrotechniek ook nog een cursus gevolgd in de wiskunde, maar hij zag er het nut niet van in verder te gaan, aangezien hij geen diploma nodig had om hier docent in te worden. Christ gaf mij mee dat ik moet zorgen een goed beeld te krijgen van wat ik echt wil Hierbij zei hij: ‘Geef niet te snel op’ en: ‘Stop niet meteen bij een tegenslag’
Hij vindt het lastig zichzelf bezig te houden, aangezien hij al ouder is. Maar Christ is momenteel veel bezig met vrijwilligerswerk en vindt het leuk samen met de wandelgroep te gaan wandelen.
Door: Miryanne
Adrie Midavaine
'Gangster life'
Adrie Midavaine had op vroege leeftijd zijn hand verloren, omdat hij met een kogel op het strand aan het spelen was. Zijn vader had een garage, waar hij zou gaan werken, maar dat ging niet meer vanwege het verliezen van zijn hand en hij had dus geen idee wat hij verder wilde doen Maar hij moest wel iets gaan doen en dus is hij een decaan van een school geworden. Hij is momenteel een docent op een azcschool en is 82 jaar oud. Hij houdt van wandelen en fietsen met Piet en heeft 5 kinderen waar hij heel trots en blij mee is: 4 jongens en 1 meisje.
Hij was geboren in Oostkapelle. Hij was nog jong en ging met zijn broer en een vriend naar het strand, in 1950, net na de oorlog Op het strand was veel munitie te vinden en bunkers. Adrie ging er niets vermoedend naartoe en raapte een kogel op en wilde die openmaken. en steen en toen ging het mis
Alleen lukte het hem niet met zijn handen, dus gebruikte hij een steen en toen ging het mis De kogel ontplofte in zijn rechterhand, die hij toen heeft verloren. Toen ging hij naar de eerste de beste telefoon die hij kon vinden en heeft toen zijn vader gebeld, die hem toen is komen ophalen Al gelijk dacht die dat het niks meer ging worden, omdat zijn vader heel graag wilde dat hij kwam werken in zijn garage. Iets wat niet meer mogelijk was door zijn verloren hand Echter had zijn moeder er wel hoop in dat hij nog iets zou bereiken en had ook alle moed er in.
Adrie wist nog op latere leeftijd niet wat hij wilde doen Uiteindelijk moest hij wel wat doen en hij is toen een decaan geworden Later is hij een docent geworden op een azc-school. Tot op de dag van vandaag doet hij nog hetzelfde werk.
Door: Damian
Foutje, bedankt Janine Schot
Janine Schot van 69 jaar, heeft veel tegenslagen gehad in het leven, maar bleef altijd doorgaan, ook al werd er een foutje gemaakt. Janine heeft veel tegenslagen gehad, door het verliezen van meerdere kinderen, maar niet op de manier die je verwacht Janine heeft 1 kind en verloor er meerdere door oa miskramen, maar toch is ze er positief over. Janine is een vrouw die positief in het leven staat en accepteert dat er tegenslagen in het leven komen
Janine is geboren in 1954 in Goes en is op dit moment 69. Janine is 8 jaar als ze gaat op turnen en blijft daarop zitten totdat ze 18 is. Ze volleybalt ook een tijdje, alleen niet zo lang Ze beoefent later yoga en dat doet ze tot op de dag van vandaag nog steeds ‘Het is goed voor je conditie en je blijft er fit van,' zegt Janine.
Janine is 26 jaar als ze haar eerste kind krijgt; het is een jongen, maar jammer genoeg is dit ook haar
laatste kind Janine heeft een grotere kinderdroom, alleen het lukt steeds maar niet om meerdere kinderen te krijgen, door o.a. miskramen.
Janine zit er op dat moment helemaal doorheen, maar toch ziet ze nog de goede dingen van het leven in en gaat ze werken Ze houdt van tuinieren, alleen gaat dat de laatste jaren niet meer, want ze krijgt een blessure in haar bekken en die is moeilijk herstelbaar.
Door het hebben van het kleine gezin kon ze in het verleden weer gaan werken en hebben ze nu een mooi huis in Serooskerke.
Janine vindt het ook heel leuk om naar de sportschool te gaan en dat doet ze 3 keer per week Destijds gaf ze ook kindergym en bracht enveloppen rond Janine is nu 69 jaar en staat heel positief in het leven. Wat Janine mee wil geven aan de jeugd van tegenwoordig: een foutje maken mag en van fouten kan je leren
Door: Milan
Marcel De Lannoy
Elke dag feest
‘Volg je hart Blijf vastberaden Doe je best Wees ambitieus met mate’
Deze thema’s kwamen vaak voor bij het gesprek met meneer De Lannoy. Nu gepensioneerd, geniet hij van iedere dag in het schitterende Middelburg Ja, elke dag is een feestdag iedere dag is een geschenk in zijn geliefde geboorteland
Meneer De Lannoy verhuisde met zijn ouders naar Californië… toen hij
1,5 jaar was Toen hij 15 was, ging hij terug naar Nederland, op vakantie met zijn ouders Wat was het een betoverende, verhelderende ervaring die zijn leven, zijn kijk, compleet zou veranderen. Hij merkte toen dat hij zich veel meer thuis voelde in Nederland dan in Californië Hij was toch Nederlander Hij was geen Amerikaan!
Nadat hij klaar was met studeren op de Universiteit van Californië in Berkeley, ging hij lesgeven op een kleine particuliere school in Illinois en daarna op een internationale school, net buiten Londen Meneer gaf les in het Frans. Voor hem was het lesgeven een roeping. (Toen hij acht was, wou hij voor de klas staan!) Hij heeft veel van zijn leerlingen geëist Hij heeft ook veel aan hen gegeven Wat heeft hij veel mooie herinneringen. Vorig jaar kwamen drie voormalige leerlingen naar Nederland toe om hem op te zoeken Een van de leerlingen zat bijna 40 jaar geleden bij hem in de klas!
Het was echter niet altijd makkelijk voor hem. Op de scholen heerste een streng conservatieve, bekrompen sfeer
Hij had veel conservatieve collega’s die moeilijkheden met zijn vrijzinnige ideeën en seksuele geaardheid hadden. Hij wou hoofd van zijn afdeling worden, maar dat leek onmogelijk Na 29 jaar kreeg hij toch de kans, maar hij aarzelde Nadat zijn vrienden hem hadden overgehaald en na een gesprek met het hoofd van de school, werd hij uiteindelijk toch nog het hoofd van zijn afdeling Hij vond het spannend; het was een mooie dag! Het begon heel goed, alleen hij vond het lastig om zijn collega's te leiden en te 'pleasen', zoals hij zei.
Hij was een beetje te ambitieus en hij had zijn hart niet gevolgd.
Dankzij deze tegenslagen ging hij met pensioen Opeens was het duidelijk dat hij afscheid van zijn voormalige leven kon nemen Plotseling voelde hij zich bevrijd, gelukkig, tevreden, sereen en compleet. Het moment was eindelijk gearriveerd en hij ging terug naar Nederland! Hij voelde zich herboren En vandaar is elke dag een feestdag voor meneer De Lannoy.
Door: Nick
Jan Reuvers
oVER zijn vader die de watersnoo
Dit is het verhaal van Jan Reuvers en de gebeurtenissen die zijn vader heeft meegemaakt
Jan Reuvers is een man die erg houdt van veel vertellen en van goede voorbereidingen treffen. Hij heeft twee dochters, van respectievelijk 44 en 46 jaar Hij wilt vooral vertellen over zijn vader en de watersnoodramp in februari 1953, waarbij de dijk doorbrak bij zijn huis. Waarbij de vader van Jan zijn gezin tijdelijk kwijtraakte en hoe zijn vader alles opnieuw opbouwde van eigenlijk niks
Jan wordt in 1950 in Fijnaart geboren. De thuissituatie is niet al te best. Het is kort na de oorlog, het gezin is arm en Jan zijn vader werkt als dagloner bij boeren op het platteland Hij is verder een soort zzp’er, die onder meer vlas op, van een rentmeester gehuurde akkers, teelt. Vlas is een landbouwgewas dat de basis is voor linnen en voor lijnzaadolie (De oude Egyptenaren kenden het linnen al)
ging vroeger alleen ’s winters naar school en ‘s zomers werkte hij op het platteland. Dus hij had geen diploma en ontwikkelde door dat werk alleen vaardigheden in de landbouw
Op zondag 1 februari 1953 krijgt iedereen die aan de dijk woont, al vroeg in de ochtend bericht van de BB dat ze moeten evacueren, omdat de dijk op het punt staat door te breken De aangrenzende polder staat immers al vol water Iedereen is verrast Jan en zijn familie evacueren meteen naar Roosendaal. Ze kunnen alleen de kleren die ze aanhebben meenemen Het jongste kind is pas één jaar en kan nog niet lopen Door de storm wordt Jan van tweeëneenhalf tot overmaat van ramp van de dijk geblazen; gelukkig aan de dan nog droge kant.
Ze zijn op tijd weg. De dijk breekt rond 1 uur ’s middags, op amper 50 meter van hun huis
De vader van Jan is achtergebleven, om te helpen koeien te evacueren naar Oudenbosch
De vader van Jan was zijn gezin -dat in Roosendaal was- kwijt. Hij was drie dagen aan het zoeken voor hij ze weer gevonden had
Na het verblijf in Roosendaal zijn ze een week of zes in Fijnaart bij een oudere alleenstaande vrouw (Jansje) opgevangen. Ze wilt in eerste instantie niet dat er anderen bij haar komen wonen, maar het is verplicht door de politie
Toen de dijk weer hersteld was en het huis schoongemaakt was, konden ze weer terug naar huis Jansje die er eerst erg tegenop zag om een groot gezin met zes kinderen op te vangen, was erg verdrietig toen ze weer naar huis gingen Want ze besefte ze dat ze eigenlijk heel erg alleen was Ze had erg genoten van de kinderstemmetjes.
Jan en zijn familie kwamen thuis, maar ze kwamen erachter dat het huis helemaal verwoest was, dus alles moest weer opgebouwd worden. Ze zouden voor de wederopbouw weer bij Jansje gaan wonen Maar helaas overleed ze enkele dagen voor het gezin weer bij haar zou komen Ze hebben toen bij de grootouders gelogeerd gedurende de bouw.
Maar de vader van Jan moest naast het bouwen van een nieuw huis, nog een belangrijke beslissing nemen Een adviseur signaleerde dat het vlas geen toekomst had, vanwege de opkomst van de kunstvezels en de import van katoen Verder werd de landbouw door de mechanisatie veel minder arbeidsintensief Hij wilde eerst onderzoeken of hij, net als zijn broer, mijnwerker zou kunnen worden.
Maar toen hij daar eens rondgekeken had, besefte hij dat hij niet onder de grond wilde werken
Hij besloot bij de suikerfabriek in Dinteloord te gaan werken, als ongeschoold arbeider. Na een paar dagen miste hij het buitenleven en ging toch weer bij een boer werken
Dat pikte de suikerfabriek niet Hij moest terugkomen en de proefperiode van twee maanden uitdienen. Uiteindelijk heeft hij daar 25 jaar met toch wel plezier gewerkt, tot hij met VUT kon Zo zie je dat je vroeger als je weinig opleiding had en de nood hoog was, maar weinig te kiezen had. Dat is nu wellicht beter.
Dit is een deel van het verhaal dat veel impact had op Jan
Door: Thijs
Lenie de Heer
Foutje, bedankt
Leni is een actieve vrouw, die een makkelijke prater is en een gezellig persoon en ze vindt het leuk om te lezen. Ze houdt van alleen op reis gaan en nieuwe mensen leren kennen door het reizen. Ze houdt van lekker tuinieren in haar tuintje, waar ze haar kool – prei – aardbeien en meer heeft, want zelf gegroeid eten vindt ze veel lekkerder Ze heeft een zoon van 51, die ze alleen heeft opgevoed.
Leni was een vrouw die is opgegroeid in een gezin met 4 kinderen, 2 jongens en 2 meisjes en met haar moeder, in Ridderkerk. Haar vader was overleden toen zij 2 jaar oud was, dus die heeft zij niet echt gekend Haar jeugd was vrolijk en leuk, maar arm Ze had natuurlijk een alleenstaande moeder die voor 5 kinderen moest zorgen, wat best zwaar is.
Bij haar thuis kwamen er ‘kostgangers met huiselijk verkeer’ (die met het gezin meeaten) Leni heeft van deze mensen verhalen gehoord en veel lol meegekregen. Ze heeft bijvoorbeeld een smokkelaar ontmoet, wat iedereen natuurlijk super interessant en spannend vond Ze zei bijvoorbeeld ook, dat ze de eerste zwarte persoon in het dorp, in haar huis heeft gehad, waardoor zij toen had geleerd niet te oordelen op huidskleur of ras, of omdat iemand er anders uitziet
Leni is een persoon die veel heeft gereisd door de jaren heen; haar favoriete plekken waren IJsland en Engeland Ze was in Engeland voor een tijd blijkbaar illegaal, waar ze helemaal niks vanaf wist
Toen stond de politie ineens voor de deur en sindsdien moest ze elke vrijdag een stempel halen bij het politiebureau.
Leni was met haar man verhuisd, hier in Middelburg. Haar man en zij kregen een kind, maar toen hun zoon 2 jaar oud was gingen zij en haar man scheiden Zij was vervolgens voor een pa
donkere tijd, maar uiteindelijk is ze erbovenop gekomen door veel met vrienden te praten
Leni is nu een vrolijk, gepensioneerd persoon, die haar dagen spendeert met lezen, tuinieren en reizen en is gelukkig
Door Raven
Thea Melse
vast in bed
Ze is aardig, makkelijk en lief Ze houdt van breien, puzzels, lezen en nog veel meer Ze heeft een man van 81 en 2 kinderen, die 55 en 51 zijn, waar ze heel veel van houdt. Thea is 78 jaar oud. Ze woont al haar hele leven in Middelburg Ze heeft veel vrijwilligerswerk gedaan, zoals bij de wijkvereniging en redactie wijkmagazine en nog meer Ze heeft ook, toen ze veel jonger was, voor 6 weken in haar bed moeten liggen.
Thea is 27 wanneer er iets fout gaat in haar been, waar ze een zware operatie voor moet ondergaan, waardoor ze 6 weken in het gips moet en niks meer kan doen. Ze kan ook niet meer naar huis voor een tijdje, want er is geen thuiszorg voor haar Tot haar nichtje voorstelt om bij haar te wonen, zodat ze thuis kan liggen. Ze zit dan voor de rest van de weken thuis in bed. Ze doet veel puzzels en naait en breit veel, terwijl haar zoon in zijn box, naast haar bed, bij haar is Ze heeft ook een gezinsverzorgster, 2 om precies te zijn. De ene is heel erg lief,
gezellig en heel goed met de kinderen De andere is niet zo goed met haar kinderen Als die hulp er is, hoort Thea veel gehuil van haar zoontje, wat ze afschuwelijk vindt en waar ze heel boos door wordt. Gelukkig helpt haar nichtje veel, wat haar comfort brengt en haar helpt
Na deze 6 weken kan ze eindelijk weer lopen, maar lastig. Ze doet haar best; ze gaat vaak met haar kinderen naar de winkel, wat ook een uitdaging was dankzij de trap van haar bovenwoning Het lopen zelf gaat ook nog steeds moeilijk, dus als ze loopt leunt ze veel aan de wandelwagen, maar ze vindt het heel fijn dat ze weer kan lopen Een hoop jaren later is weer een grote botoperatie nodig, dit keer in Breda, maar in al die jaren is er veel veranderd, waardoor het herstel beter verloopt. Nu, 5 maanden later bijna, kan ze binnen zonder stok lopen, maar buiten kan en mag ze dat voorlopig nog niet
Door: Wes
Peter Vrancken
Peter Vrancken is 73 jaar en is geboren en getogen in Arnhem
Omdat hij met zijn vrouw een huis zocht, zijn zij in Westervoort gaan wonen, 50 jaar geleden. Door een baan is Peter met zijn vrouw naar
Vlissingen verhuisd, waar zij nu nog steeds naar tevredenheid wonen
Peter en zijn vrouw hebben 2 kinderen Een dochter van 44, met 2 kleinkinderen (2 meisjes van 15 en 12) en een zoon, met 3 kleinkinderen (2 meisjes van 5, ½ en een jongen van 2)
Peter doet veel in zijn vrije tijd Zo heeft hij 2 betaalde parttime adviesfuncties waarin de patiënten centraal staan, in Vlissingen. Daarnaast heeft hij nog 23 verschillende functies; dat is allemaal vrijwilligerswerk Peter zet zich graag in om mensen te helpen
Peter doet mee omdat hij ooit bij het Gala van Scalda in Middelburg, in gesprek is geweest met 3 studenten en dit zo leuk vond dat hij is aangemeld als verteller
Tegenslag
De tegenslag die Peter in zijn leven heeft gehad is op medisch gebied
Hij kreeg namelijk een zwaar hartinfarct, waarbij hij met de ambulance naar het ziekenhuis in Antwerpen is vervoerd Daar werd hij direct gedotterd Dat was een pittige tijd Peter had deze situatie niet zien aankomen Hij voelde plotseling pijn op de borst; zijn vrouw zag dat gebeuren en belde onmiddellijk de dokterspost.
Eigenlijk had dat meteen 112 moeten zijn, want in de ambulance hadden de verpleegkundigen nog een meningsverschil over welk ziekenhuis Peter naartoe moest worden gebracht. Uiteindelijk is ervoor gekozen Peter naar Antwerpen te brengen, wat achteraf wel een goede keuze is geweest
Het was een moeilijke periode. Omdat de behandeling zonder narcose gaat, waardoor je het dotteren vanaf je bed ziet gebeuren en omdat een Belgisch ziekenhuis
echt anders is dan een Nederlands ziekenhuis Dat merkte je aan dat de behandeling zich afspeelde in de kelder van het ziekenhuis. Na de operatie vroeg het verplegend personeel of Peter wat wilde drinken Op het antwoord ‘koffie’ gaf het personeel antwoord dat het alleen water mocht zijn en dat de keuze was tussen plat en bruiswater. Peter had geen idee wat het verschil was. Na uitleg van het plat water uit de kraan, of bruiswater uit een fles, koos Peter voor plat water Later, toen hij weer thuis was, kreeg hij nog een rekening van het water, omdat dit niet in zijn verzekeringspakket zat.
Omdat er toen nog andere betaaleenheden bestonden, was het een gedoe om het geld over te maken van een Nederlandse bank naar een Belgische bank
Met zijn familie, vrienden en kennissen sprak Peter over de tegenslag Daarom is ook het advies van Peter om deze ervaringen uit te wisselen met je familie. Daardoor kun je de tegenslagen verwerken Hij is dankbaar dat hij is geholpen en weer kon functioneren
Positief Uitgepakt
De situatie begon direct na de behandeling positief uit te pakken, omdat Peter eigenlijk direct weer aan het werk kon, zonder problemen Hij voelde zich goed Hij gaat jaarlijks op controle bij de cardioloog en heeft zijn levensstijl aangepast. Dit had Peter direct door, omdat hij zich goed voelde
Achteraf gezien was de levensstijl die Peter erop nahield niet goed Hij rookte en dit heeft geleid naar de situatie met het hartinfarct. ‘Het overkomt je en je balanceert op het randje van leven en dood. Dan besef je dat het wel door het roken is gekomen Wat ik jullie daarom wil meegeven: begin nooit aan roken, of, als je nu rookt, stop ermee Luister altijd naar signalen van je lichaam; eerder naar een dokter gaan als er daadwerkelijk iets is wat niet goed voelt Ja, het kan altijd nog weer gebeuren, omdat het familiair is Daarom ga ik jaarlijks op controle en hou me aan een gezonde levensstijl.’
Afronding
Peter heeft zeker nog toekomstplannen Zo lang mogelijk met het vrijwilligerswerk doorgaan en gezond blijven. ‘Ik heb nog een heleboel adviezen aan jullie: leef gezond, volg opleidingen, je bent nooit te oud om te leren, leef je leven op een nette manier’
Door: titia kok
(teamlid MDT Cultuur & Kunst)
Marion Wennekes
Ze vertelde over haar 17-jarige leven; dat ze carnaval ging vieren Met een vriendinnetje Ze zouden met de bus gaan. Alleen haar vriendinnetje kwam niet, maar ze hadden geen telefoon in die tijd. Toen Marion bij haar vriendins bushalte kwam, zag ze haar vriendinnetje niet Dus dat was wel een stressmomentje; ze dacht dat ze er misschien al was, of dat ze een bus later pakte. Maar ze kwam niet, dus Marion zat alleen op het carnaval. (Achteraf kwam ze erachter dat haar vriendinnetje ziek was)
Toen kwam er een jongen naar Marion gelopen en hebben ze gepraat en een hele leuke dag gehad Hij bracht haar terug naar de bus en daar hebben ze hun adressen aan elkaar gegeven In die tijd had je in haar straat maar twee mensen met een telefoon, die je enkel mocht gebruiken voor noodgevallen. Die jongen had haar adres opgezocht in het telefoonboek en is toen de straat gaan bellen
De overbuurvrouw kwam toen naar
Marion haar huis om te vertellen dat er een jongen aan de telefoon was voor haar. Ze gingen toen op een date. Daarna hadden ze een relatie.
Alleen toen ze gingen studeren zijn ze uit elkaar gegaan
Nu op de dag van vandaag, al meer dan 50 jaar, stuurt die jongen haar nog steeds een mailtje (vroeger was dat een kaartje) op haar verjaardag.
En wanneer de jongen jarig is, stuurt Marion een mailtje terug Zo blijven ze op de hoogte van elkaars leven
Ook hebben we een liedje
gezongen als afsluiting, wat vroeger heel in was en nu bij de jongeren ook erg bekend is door TikTok: ‘Twee motten’
Door: Iris
De DocentEN
Evaluatie docent over project: Foutje bedankt!?
De afgelopen weken is er een prachtig project in onze THOP klas neergezet door het team van het
MDT Cultuur & Kunst met als thema ‘’Foutje bedankt’’. Een thema wat zeer herkenbaar kan zijn voor onze mooie groep studenten
Alle studenten die in onze THOP groep op het Scalda in Middelburg zitten, zijn zich namelijk aan het (her)oriënteren op een nieuwe opleiding. Ze zijn, door welke reden dan ook, uitgevallen uit hun oude opleiding en zijn zoekende naar een mooi nieuw hoofdstuk in hun leven
Het oriënteren doen ze bij ons door zich maximaal acht weken te storten op een reeks van testen, snuffelstages, meeloopdagen, open dagen etc Ondertussen worden ze hier intensief in begeleidt door de coaches van het traject
Het blijft dan ook elke keer weer mooi om studenten gedurende de loop van het traject te zien opbloeien als ze erachter komen wat ze écht inspireert en waarvoor ze iedere dag willen opstaan.
Tijdens de start van het project van het MDT Cultuur & Kunst kregen de studenten de taak om vertellers te interviewen over keuzes en belangrijke momenten in het leven, iets wat uiteraard ook ontzettend op deze groep studenten slaat
Tijdens de voorbereidingen van de interviews merkten we dat de studenten vragen hadden als: wat kunnen wij hieruit halen? Hoe kunnen we de vertellers het beste benaderen? Hoe kan dit project ons eventueel helpen bij onze keuze?
Al snel bleken deze vragen duidelijk te worden toen er zo’n 12 vertellers de school binnenliepen met elk hun eigen prachtige verhalen. De studenten voelden dit meteen aan en hingen dan ook binnen enkele minuten aan de lippen van de vertellers De studenten veranderden allemaal in ware gastheren en gastvrouwen en haalden tafels, koffie en thee erbij en zorgden ervoor dat de vertellers zich meer dan welkom voelden binnen hun school en hun eigen lokaal
Studenten die enkele minuten daarvoor nog aangaven het wel heel spannend te vinden, veranderden in ware interviewers en lieten de vertellers zich op hun gemak voelen. Iets wat als coach ontzettend mooi is om te zien
De verhalen van de vertellers bleven nog de hele dag nagonzen in het lokaal en de studenten kregen vervolgens de opdracht om de verhalen op papier te zetten. Ook kregen de studenten dezelfde dag nog een fotografieworkshop om de verhalen uit te beelden in een zelfgemaakte foto. Al met al was het een lange dag die enorm snel voorbij vloog voor de studenten. De studenten gingen met een voldaan gevoel naar huis
Een week later is er een filmshoot geweest op het strand van Vlissingen om een aantal van de verhalen daadwerkelijk in beeld te brengen. Iets wat zeer indrukwekkend is voor de studenten Studenten die het soms spannend vinden om voor de groep te staan, staan ineens voor een
heuse cameraploeg de verhalen van de vertellers te verfilmen Dit is voor ons als coaches zeker inspirerend om mee te maken. Met de filmshoot is het project voor onze studenten afgelopen en is het wachten op de grote dag van de première Het leuke hieraan is overigens dat de studenten die aan het project hebben meegewerkt, inmiddels allemaal zich hebben ingeschreven voor een nieuwe opleiding. Ze vragen echter regelmatig nog aan ons na wanneer de verfilming gaat zijn en of ze hierbij aanwezig mogen en kunnen zijn, ondanks hun nieuwe verplichtingen. Iets wat erg leuk is en de interesse laat zien in dit fantastisch mooie project. Al met al hebben we allemaal ontzettend genoten van dit project en willen wij als school dan ook de vertellers, jullie lezers, het MDT Cultuur & Kunst team en alle andere betrokken bedanken voor dit mooie project. Hopelijk tot snel in de toekomst!
Groeten, de coaches van de THOP klas uit Middelburg.
stop niet bij een tegenslag